𝙢𝙮 𝙡𝙞𝙩𝙩𝙡𝙚 𝙨𝙚𝙘𝙧𝙚𝙩[αυ]✔

C༅hapter 24࿐

ستاره صدایتان میکند. پس انگشتش کنید🦍
┈ ┈ ┈ ⋞ 〈 ⏣ 〉 ⋟ ┈ ┈ ┈

از وقتی که لایو رو سرسری تموم کرده بود فقط تونسته بود دست جونگکوک رو بگیره با خداحافظی کوتاهی از خونه ی چوی جین هیون بیرون بره.
حتی متوجه نشده بود که جین هیون ترش کرده بود و حتی جواب خداحافظیش رو هم نداد..

به محض دیدن کوچه ی خلوتی که توی دیدش قرار گرفت، به اون سمت رفت و تو فضای نیمه روشن کوچه به طرف جونگکوک برگشت.

به شب نزدیک میشدن و کوچه بخاطر ساختمون های بلند کمی تاریک تر از جاهای دیگه بود؛ اما تو همون فضای نیمه تاریک هم جونگکوک میتونست صورت سرخ تهیونگ و پلک های لرزونش رو ببینه.

-این چه کاری بود که کردی؟

سوالی که تهیونگ پرسید سوال خودش هم بود؛ ولی براش جوابی نداشت..
اما میدونست اگه بیست بار دیگه هم تو اون موقعیت قرار بگیره باز هم تکرارش میکنه چون جونگکوک کسی نبود که چیزی رو بخواد و بدستش نیاره!

-کاری رو کردم که به نفعت بود. حاشیه سازی به ضررته و چوی جین هیون هم که انگار تو رو نردبونی برای ترقی خودش میبینه.. تو تمام مدتی که لایو داشتین کاملا رفتار زننده ای از خودش نشون میداد و من دیگه نتونستم تحمل کنم.

-حرف من یه چیز دیگه اس.. چرا دروغ گفتی؟

جونگکوک لحظه ای مکث کرد، اما بعدش مصمم گفت:
-دروغی درکار نیست. فقط یکم زمانش رو جلو انداختم

تهیونگ میفهمید و نمیفهمید. پس دوباره پرسید:
-زمان چی رو؟

انتظار داشت جونگکوک دلیل منطقی براش بیاره اما اون مثل همیشه معادلاتش رو بهم زد.

پسر دستاش رو قاب صورت تهیونگ کرد و لبهاش رو به آرومی روی لبهای درشتش گذاشت و بوسه ی کوچیکی روش نشوند.

کمی عقب کشید اما دستاش رو برنداشت.
انگشت شستش رو با ملایمت روی گونه اش کشید و خیره به چشمای درشت شده از تعجبش گفت:
-من دوستت دارم تهیونگ.

پلک تهیونگ لرزید. هنوز جای لبهای جونگکوک روی لبهاش میسوخت و نمیتونست حرفی که بهش زده بود رو هضم کنه.
چیزی نبود که بهش شک نکرده باشه ولی هیچوقت تصور نکرده بود که جونگکوک روزی مستقیم همچین حرفی رو بهش بزنه.

جونگکوک مصمم قدمی جلوتر رفت که باعث شد تهیونگ هم قدمی به عقب بره و به دیوار پشت سرش تکیه بده.

پسر صورتش رو نزدیک اورد و قبل از اینکه نگاهش رو به لبهاش بده زمزمه کرد:
-اگه تو هم میخوایش منو ببوس!