Hanji, sarışının ellerini bağlayan o ipi çözerken sanki yere düşen ipler zehirli bir sarmaşıkmışcasına, sarışının ellerini bağlayanların boğazına sarılıyordu.
Az önceki kaotik ortam yok olmuş ve ortam sert bir kasvete bürünmüştü.
Ne yapacaklarını bilmiyorlardı,
Hwang ve Lee böyle olacağını düşünememişti, kesinlikle bu beklenmedikti.
Anlamaları lazımdı, sadece kafasını iki yana sallayan elleri bağlı sarışın çocuğu anlamaları lazımdı.
"Peşini bırakmayacaksın değil mi?" Han Jisung'un sert çıkan sesi Minho'yu kendine getirmişti, onun aksine Hwang büyük bir şaşkınlıkla, ipler yüzünden kızarmış bileklerini ovan sarışına bakıyordu.
"Beni tanımaya başlamışsın." demişti Lee gözleri kısa bir anlığına sarışına kayarken.
Minho, Jisung'un kelimelerini kullanarak, amacı iğnelemek olsa da, ortamı küçük bir miktar yumuşatmaya çalıştı.
Fakat kasvet git gide yayılıyordu.
Yongbok sandalyeden kalkıp yeşil koltuklarının kenarına kıvrılırken, ortada olmak canını sıkmaya başlamıştı. Siyah kedisi kucağına atladı. Hwang bakışlarını ondan çekmedi.
Hanji ise bir ikilemin içindeydi. Kaçmayı başaramamıştı, belliydi. Kafasını ellerinin arasına alarak gözlerini kapattı.
Sinirlerini yatıştırması kolay değildi ama uzun sürmezdi.
Hızlıca acılan irisleri Minhonunkilerle çarpıştı, şimdi gözlerindeki ışıltı şeytanın sırıtışına benziyordu. "Tamam" Minho'nun kaşları hayretle havaya kalktı, dediği şey babasının kölesi olmayı kabul etmek demekti.
Bu kadar kolay olması,
Şüphe ediciydi, fakat esasında işler Minho'nun istediği gibi ilerliyordu.
"Akademiye geleceğim, istediğiniz gibi silah tutmasını öğreneceğim. Fakat bir şartım var."
Üçünün gözleri ona kayarken. Minho sordu "Ne olduğuna bağlı."
