அதிகாலைப் பொழுதிலே எழுந்து அமர்ந்து கொண்ட பிரசாந்த் உறக்கம் வராமல் ஒரே தவிப்புடன் அமர்ந்திருந்தான். மாயா ஒருவேளை என்னை பிடிக்கவில்லைனு சொல்லிட்டாள் என்ன பண்ணுறது என்று யோசித்தவன் இல்லை அவள் அப்படி சொல்ல மாட்டாள். அவளுக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும் என்று தன் மனதை சமாதானம் செய்து வைத்தவன் மனம் ஏதேதோ சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது.
என்ன பிரசாந்த் இவ்வளவு சீக்கிரத்தில் எழுந்திருச்சுட்ட என்ற காயத்ரியிடம் ஒன்றும் இல்லை அம்மா என்று சமாளித்தவன் என்ன இது பொழுது போகவே மாட்டேங்குது என்று நொந்து கொண்டவன் ஒரு வழியாக கிளம்பி அலுவலகத்திற்கு வந்து சேர்ந்தான்.
அவன் சீக்கிரம் வந்து விட்டு மாயா இன்னும் வரவில்லை என்று புலம்பிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு வழியாக அவளும் வந்து சேர்ந்தாள்.
என்ன மாயா டல்லா இருக்கிங்க என்றவனிடம் அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை சார் என்றவள் புன்னகைத்திட மாயா கொஞ்சம் வெளியே போகனும் என்றான். இன்னைக்கு எந்த மீட்டிங் கிடையாதே சார் என்றவளிடம் ஒரு முக்கியமான மீட்டிங் அதனால் ப்ளீஸ் கம் என்றான். சரியென்று அவளும் அவனுடன் சென்றாள்.
அ
ந்த ஆள் அரவம் அற்ற கடற்கரையில் காரை நிறுத்தியவன் அவளை அழைத்து வந்தான். என்ன சார் இங்கே என்றவளிடம் மாயா உன் கிட்ட ஒரு விசயம் சொல்லனும் என்றான் பிரசாந்த். என்ன சொல்லனும் சார் என்றவளிடம் இன்னைக்கு என்ன நாள்னு ஞாபகம் இருக்கா என்றவனிடம் வெள்ளிக்கிழமை என்றாள் மாயா.
ஐயோ மாயா நான் சொல்ல வந்த்தே வேற என்றவன் நாம முதல் முதலா பஸ்ல மீட் பண்ணினோமே என்றவனிடம் ஒரு வருசம் ஆகிருச்சா சார் என்றாள் மாயா. ஆமாம் என்றவன் உன் கிட்ட ரொம்ப நாளாவே சொல்லனும்னு நினைத்த விசயம் இது என்றவன் உன்னை முதல்முறையா பார்த்ததுமே பிடிச்சுப் போச்சு ஆனால் நமக்குள்ள நடந்த பிரச்சனையால தான் உன் கிட்ட பேசவே ஒரு மாதிரி இருந்த்து. அப்பறம் என்றவன் எனக்கு எப்படி சொல்றதுனே தெரியலை மாயா ஐ லவ் யூ என்றிட
