Hiding the Twins of Ferdinand Marcos Jr.

Chapter 93

*2 weeks passed*

Sara's POV

Kasalukuyan akong nandito sa pinagtratrabahuan ko. Kanina pa ako hindi mapakali, kinakabahan ako na ewan.

Nagulat ako ng may humawak sa balikat ko, si Patricia pala.

Patricia: Sorry, nagulat ba kita? Kanina pa kita napapansing balisa.

Sara: Hindi ko alam pero kanina pa ako kinakabahan.

Patricia: Ha?

Magsasalita na sana ako ng may mabasag na baso mula sa mesa ng costumer. Agad naman iyon nilinis ng taga-linis.

Napahawak ako sa dibdid ko at lalo akong kinabahan.

Patricia: Alam mo, mas mabuting umuwi ka muna, namumutla ka din oh.

Sara: Ha? Paano ka? Mag-isa ka lang dito.

Patricia: Hindi, okay lang. Sige na, paalam kana kay sir Travis.

Napasinghap ako.

Sara: Sige, s-salamat.

Agad na akong pumunta sa opisina ng boss ko. Kumatok muna ako.

*Knock Knock*

Travis: Come in.

Pumasok na ako, nakita ko siyang madaling binaba ang phone niya sa mesa.

Nang makita niya ako, para siyang nakakita ng multo. Tumayo naman siya.

Travis: Miss Duterte

Sara: Sir

Travis: Take a sit

Umupo naman ako sa upuan sa harap ng mesa niya.

Travis: What do you need miss Duterte?

Sara: Magpapaalam po sana ako ngayon sir.

Travis: Why? What happened?

Sara: May emergency po kasi sa bahay at pinapauwi ako.

Pagsisinungaling ko

Travis: What? What emergency? Do you want me to drive you? *Worried*

Sara: Ah hindi na po sir, magtataxi nalang ako.

Travis: Are you sure?

Sara: Yes sir

Travis: Okay, miss Duterte. You can leave, take care.

Sara: Salamat sir, salamat.

Dali-dali na akong lumabas ng opisina niya at kinuha ang sling bag ko. Lumabas na ako at pumara na ng taxi.

Pagkapara ko ay sumakay na ako at sinabi kung saan niya ako ihahatid.

Pagkalipas ng 40 minuto ay nakarating na kami sa bahay. Nagbayad na ako tsaka lumabas at dali-daling pumasok sa bahay at dumeretso sa garden.

Tinawag ko si Rafa at Ella. Pati ang mga yaya ay tinawag ko din. Pati narin sina tito at tita.

Sara: Rafa? Ella? Yaya? Tito? Tita?

Walang sumagot ni isa sa kanila.

Napahawak na ako sa dibdib ko, ang lakas ng tibok ng puso ko.

Sara: Rafa? Ella?

Pumasok ako sa loob at dumeretso sa itaas, tinignan ko sa guest room at kwarto nila ate Lily, wala talaga. Pati narin sa kwarto ng mag-asawa.

Bumaba ako ulit, naiiyak narin ako. Hindi ko sila makita, kahit anino man lang nila.

Pumunta ako sa kusina, kumuha ako ng tubig tsaka uminom, para na akong aatakihin sa puso.

Nang mahimasmasahan ako, naisipan kong pumunta sa kwarto ng mga yaya.

Nakita kong nakatali ang doorknob nito, lumakas na naman ang tibok ng puso ko. Nanginginig kong kinalas iyon tsaka binuksan ang pinto.

Pagkabukas ko, nagulat ako sa nakita ko, nakagapos ang kamay at paa, nakapiring ang mga mata, may nakatakip na tela sa bigbig ng mga yaya, ng driver pati na rin si tito Anthony at tita Margarette.

Dali-dali kong kinalas ang mga nakatali sa kanila pati na rin ang nakapiring sa kanila.

Sara: Anong nangyari? Nasaan ang mga anak ko. *Crying*

Yaya: M-maam *Panting*

Margarette: P-pinasok ng mga armadong kalalakihan ang b-bahay Sara. S-sapilitang kinuha ang mga bata. N-nakamaskara sila kaya hindi namin namukhaan. *Panting*

Napintig ang tenga ko ng marinig ko iyon, napasalampak na ako sa sahig.

Anthony: At hindi pa sila n-nakunteto, ginawa pa nila ito s-sa amin.  *Panting*

Napahimalos ako sa mukha ko.

Anthony: K-kailangan na itong malaman ng kapatid mo Sara.

Pinunasan ko ang mukha ako gamit ang kamay ko. Hindi makakatulong ang pag-iyak ko. Inalalayan namin ang mag-asawa papunta sa sala.

Agad ko ng tinawagan sina kuya. Pagkatapos nun ay hinintay nalang namin sila. Hindi ko parin maiwasan ang umiyak.

Pagkalipas ng ilang minuto bumukas ang pinto.

Lily: Mom Dad

Tumakbo siya tsaka niyakap ang magulang niya habang nag-aalala.

Pulong: Anong nangyari Sara? *Worried*

Sara: P-pinasok daw ng armadong kalalakihan ang bahay a-at sapilitang kinuha ang mga anak ko. *Crying*

Pulong: Ano? Sino namang gagawa nun?

Sara: Hindi alam kuya, hindi ko alam *Crying*

Niyakap ako ni kuya at hinimas ang likod ko.

Sara: Kuya, ang mga anak ko, hindi sila pwedeng mawala sa akin, hindi ko kakayanin pag nawala sila.

Pulong: Hahanapin natin sila. Tama na ang iyak hindi makakatulong yan, tama na.

Tumayo naman si ate Lily at tsaka nagdial at pagkalipas ng ilang minuto ay may narinig kaming tunog ng sasakyan.

Lumabas naman si kuya at nung pagbalik niya may kasama ng mga pulis.

Ininterview nila kami.

Pagkatapos nun ay napapikit ako at kinausap ang sarili.

"Mga anak, hintayin niyo ako, ililigtas kayo ni mommy"

End of Chapter.

Goodevening Everyone
✌👊❤💚