Bilenler bilir, Gecenin Koynunda yakın bir zaman önce muhtemelen yapılan şikayetler yüzünden yayından kaldırılmıştı. Emeğimin ve zamanımın çöp olmasında katkısı olanları buradan yalnızca selamlıyorum. Çünkü biliyorum ki böyle yaparak kazanan taraf hiçbir zaman siz olamayacaksınız..
Kısa bir süredir burada olmamıza rağmen mükemmel bir kitleye ulaşmıştık, aynı performansı yeniden görmek istiyorum, beni yalnız bırakmayın!
Vote ve yorumlarınızla hakkımız olan eski yerimize hızla kavuşalım 💃🏻💃🏻💃🏻
Sizi Seviyorummmmm 🤟🏻
...
🔞🔞🔞
İÇERİK YOĞUN MİKTARDA CİNSELLİK İÇERİR. RAHATSIZ OLACAK VE KALDIRAMAYACAKLARIN BUNU DİKKATE ALMASI RİCA OLUNUR!!
🔞🔞🔞
❌ Bölüm Bir ❌
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"Bırak!" dedim, bileğimi kavrayan büyük elden kendimi kurtarmaya çalışarak.
Girdiğimiz koridor karanlık bile olsa bana baktığını gördüğüm buz mavisi gözleri tüm geceye rağmen parlıyordu. Bakma! dedim içimden. Kendini bu kadar belli etme!
"Bırakır mısın artık!" diyerek yeniden o kurtulmaya çalışan boşa çırpınışlarımı gerçekleştirdim. Ama asla oralı olmayan ve sanki elinde cansız bir nesne varmış gibi beni oradan oraya sürükleyen adamın umurunda bile olmadım.
"Onu bu kadar içmeden önce düşünecektin küçük hanım!" dedi, dişlerinin arasından tıslarcasına. Adımlarımı parlak, mermer zeminin üzerinde birkaç kez durdurmaya çalıştım. Ayağımdaki topuklu buna izin vermesede istediğim reaksiyonu alamamamla birlikte diğer elimle geniş koluna tutundum.
"İçtiysem içtim sanane be! Babam mısın?! Abim mi?!"
İçimdeki öfkeyi bastırmakta güçlük çekiyordum. Bu hale gelmemin sebebi sanki o değilmiş gibi bir de çıkmış karşıma düşünceli hareketlerde bulunuyordu. Çıldırmamak elde değildi!
"Abin sayılırım Ferah!" dedi, ses tonu kızgınlıktan çok sanki onunda kabullenmekte zorlandığı bir şey gibi çıkmıştı. Cılız parmak uçlarım kaslı kolunu sıkıştırdı. "Hayır!" dedim, nefes nefese. Asla kabul etmeyecektim. "Sen benim abim falan değilsin!" gözlerinde gördüğüm soğukluk ruhuma kadar ulaşıp, titrememe sebep oldu.
"Doğru söylüyorsun." dedi, koridorun sonunda hiddetle açtığı kapıdan içeriye ikimizi birden sokarak. "Kim abisi olarak gördüğü adama bacaklarını açar ki! Çok haklısın!"
Sesinin tınısı öfke ve nefret doluydu. Ama bunun asıl nedeninin gördüğü şeylerden memnunluk duyduğu mu yoksa gerçekten rahatsız olduğu için miydi? İşte bunu çözemiyordum.
"Açtım, açtım!" dediğimde kelimeler dudaklarımın arasından tükürürcesine çıktı. "Ben açtıysam, sen de baktın. Ne o? Yoksa gözlerini mi kapadın?" bakışlarım yüzünden ağır ağır inerken aldığı sık soluklar yüzünden hareket eden göğüs kafesine odaklandım. Geniş omuzları, spor salonundan hiç çıkmıyormuş gibi şişirdiği kasları ile aklımı başımdan alıyordu. Hayır, işin tuhaf yanı ben hangi ara onu bu kadar inceler olmuştum, onu anlamıyordum. Sanırım kanıma karışan alkol tüm bu hislerimin tek sorumlusuydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN KOYNUNDA +18
Lãng mạn"Al şunu ve temizlen!" Duyduğum sesle birlikte üzerime fırlatılan kumaş parçasını refleksle tuttum. Aşağılanmanın verdiği berbat hisle tüm kızgınlığımı görebilmesi adına yüzüne baktım. Avuçlarımda kavramış olduğum kumaşı hızla yüzüne doğru savurdum...
