Side Character | Hyunlix |

Life

Working for the knife -mitski dinlemenizi öneririm bunu dinleyerek yazıyorum (◍•ᴗ•◍)
(Şarkının sözlerinin Felix'e aşırı uyduğunu yeni fark ediyorum zort ʕಠ_ಠʔ )

----

Fakat şöyle birşey vardı ki her ne kadar jeongin bu yalana inansa bile , Hwang çoktan telefonunda yazan "Annem" yazısını görmüştü bile.

________

Dünkü jeongin ile olan buluşmasından sonra - Hyunjin'i saymıyordu çünkü ona göre Hyunjin istenmeyen elemandı- evine gitmiş ve her zamanki azarını işitip odasına çıkmıştı. Çok severek (!) dersini çalıştıktan sonra ise uyumuştu.

Bugün ise yine kahvaltısını yapmayarak evden çıkmış okula vardığında bir tost yemişti. Ve derslerine girmişti. Herşey normal gidiyordu yani- tabi sabahtan beridir Hyunjin'in kendisine garip bakışlarını saymazsak . Şu ana kadar da nedenini anlayamamıştı o bakışların .

Şimdi ne mi oluyordu . Kendisini biraz olsun sessiz bir ortama atmak için çıktığı çatı katında, hyunjin tarafından bir kenara kıstırılmıştı.

" Neden yalan söyledin? "

Bu cümle ise duyduğu ilk şeydi Hyunjinden . Anlamadığını belli eden bir şekilde kaşlarını çatıp karşılık vermişti soruya.

" Ne yalanı? "

Oğlanın cidden ne söylediğini anlamadığını, anlayan Hyunjin ise cevap vermişti soruya.

" Dün arkadaşının bacağının kırıldığını ve hastaneye gidiceğini söylemiştin fakat sana mesaj atan annesi . Hiç yalan söylemeye kalkma kendi gözlerim ile gördüm. "

Şaşkınca bir süre bakakalmıştı Felix oğlana. Kendine geldiğinde ise stresle ne söyliyeceğini düşünmüş, birşey bulamayınca ise en güvenli yöntemi kullanmıştı.

" Peki bunda sanane ? "

Hyunjin bu cümleler üzerine omuz silkmişti

" Merak "

" Merak ettiğin herşeyi öğrenemezsin Hwang "

Bu sefer Hyunjin kaşlarını çatmıştı. Gerçekten de çocuk çok inatçıydı, birşeyleri söylememek için uğraşıyordu ve bu daha da meraklanmasına neden oluyordu

" Birşeyler saklıyorsun Felix. Ve ben bunları merak ediyorum . Garipsin iki gün önce seni inek sıkıcı bir heriften öte görmez iken şimdi dikkatimi çekiyorsun. Çünkü birşeyler var sende ve seninle bir kaç sohbetimde anlayabiliyorum bunu . "

Bir süre suratına öylece baktı Hyunjin'in . Yüzünde ne bir mimik vardı ne de tepkisini belirticek cümleler söylüyordu. İçten içe ise gülüyordu. Demek sadece iki gündür doğru düzgün konuştuğu - çok düzgün olduğu söylenemezdi gerçi - çocuk bile birşeyler olduğunu anlamış dört yıllık arkadaşları anlamamıştı haa. Üzülmüyordu bu duruma ve ya sinirlenmiyordu da sadece şaşırıyordu, onu nasıl fark etmedikleri ne şaşırıyordu.

Gerçi fark etmemeleri normaldi . O , bu hikayenin ana karakteri değildi, olmayacaktı da .

Mesela Minji gibi olamıyacaktı . Ne yapsa hoş karşılanmayacak en ufak hatasında en kötü muameleye maruz kalıcaktı ve ya onun gibi iyi bir aileye asla sahip olamıyacaktı.

Jonghyuk gibi olamıyacaktı. Kendi isteğiyle çalışmayacaktı mesela derslere . Ailesinin baskısıyla olucaktı hep .

Hyunjin gibi olamıyacaktı mesela . Maskesini takmadan bir gün bile geçiremeyecekti çünkü biliyordu ki o her zaman mutlu , dersler dışında hiçbir şeyden anlamayan aptal çocuk maskesini takmazsa insanlar onu sevmiyecekti .