Η Αθηνά στο σημάδι του Έρωτα

"Ιακωβε..."

Ο Ιάκωβος με την Αθηνά μπήκαν μαζί αναστατωμένοι στο σπίτι με τον Ιάκωβο να αφήνει τα κλειδιά στο τραπέζι και να κάθεται στο μεγάλο ξύλο.

"Δεν μπορώ να το πιστέψω" είπε η Αθηνά κοιτώντας το ταβάνι

"Ούτε εγώ Αθηνά μου." είπε και τόνισε το μου το ίδιο αναστατωμένος με την Αθηνά

"Πες μου ότι ζηλεύεις"

"Πως σου ήρθε. Σιγά μην ζηλέψω τον καπετάν φαντη μπαστούνι"

Η Αθηνά με την πρόταση του άρχισε να γελάει

"Μην γελας σε φλέρταρε" είπε

Throw back

"Ο άντρας της. Μάλιστα. Χάρηκα κύριε " είπε και ένωσαν τα χέρια τους " Αθηνά νόμιζα ότι είχες γούστο "

"Υπονοεις κάτι; " είπε ο Ιάκωβος πλησιάζοντας τον

"Όχι και δεν απευθύνθηκα σε εσάς "

"Ιακώβε πάμε " είπε η Αθηνά και τον τράβηξε με εκείνον να απομακρύνεται

"Αθηνά οπότε χρειαστείς κάτι είμαι εδώ για εσένα" είπε ο Αλέξανδρος

"Δεν πρόκειται" είπε η Αθηνά " Έχεις χάσει αυτό το δικαίωμα. Αν χρειαστώ κάτι έχω τον Ιάκωβο" είπε και έφυγαν μαζί με τον Αλέξανδρο να χαμογελάει

End Throw back

"Είσαι υπερβολικός Ιακωβε."

"Δεν είμαι. Τον είδα πως σε κοιτούσε"

"Ας με κοιτούσε. Έτσι και αλλιώς μόνο θα με κοιτάει γιατί εσύ θα με αγγίζεις" είπε και κάθισε στα πόδια του με τα χέρια της να αγκαλιάζουν τον λαιμό του

"Τι έγινε;" ρώτησε η Αναστασία " Μέχρι πάνω ακούγεστε."

"Τίποτα ρε Αναστασία. Αμάν" είπε νευριασμένος και σηκώθηκε με την Αθηνά επίσης να σηκώνεται

"Καλά αφεντικό απλά μήπως πάθατε τίποτα"

"Μην ανησυχείς Αναστασία μου πήγαινε και πρόσεχε την μικρή. Εδώ όλα καλά. Απλά ο Ιάκωβος έχει νευρα" είπε η Αθηνά μαλακά στην Αναστασία

"Εντάξει αλλά ήσυχα. Το μωρό μόλις σχεδόν το κοίμησα" είπε και έφυγε

"Ιακώβε ηρεμησε. Και δεν χρειάζεται να ζηλεύεις. Εγώ εσένα αγαπάω" είπε και τον πλησίασε χαϊδεύοντας την πλάτη του με τα χέρια της μέχρι τους ώμους του

Εκείνος γύρισε και την κοίταξε και κράτησε τα χέρια της στο χούφτες του φέρνοντας τά στα χείλη του. Αφού τα χειροφιλησε της ζήτησε "Συγνώμη Αθηνά μου δεν ξέρω τι με έπιασε" με την Αθηνά να χαμογελάει και να τον αγκαλιάζει.