Η Αθηνά στο σημάδι του Έρωτα

"Μια χαρά γιατί;"

"Δεν ξέρω..." απάντησε εκείνη με μια ένταση στην φωνή της" Εσύ να μου πεις;"
~•~
"Τι να σου πω Αθηνά μου; Πες μου!" είπε ο Ιάκωβος

"Στο παρελθόν ήσασταν και κάτι παραπάνω;"

"Όχι Αθηνά μου. Δεν με πιστεύεις;"

"Δεν είναι αυτό απλά φοβάμαι..."

"Τι φοβάσαι; Δεν με εμπιστεύεσαι "

"Δεν ξέρω "

Την συζήτηση την διέκοψε ο θόρυβος από την εξώπορτα του σπιτιού και διάφορες ομιλίες. Ήταν η μητέρα της και η Σοφία η οποία είχε επιστρέψει από το σχολείο.

"Όλα καλά;" ρώτησε η μητέρα της με ύφος ανακριτή

"Ναι" είπε ο Ιάκωβος

"Μαμά σήμερα ήρθε η αδερφή μου και μιλήσαμε"

"Έχεις αδερφή;" ρώτησε η Σοφία

"Πλέον έχω. Πήγαινε να πλύνεις τα χέρια σου να φάμε" είπε η Αθηνά χαμογελώντας της και η Σοφία πήγε μέσα

"Σίγουρα όλα καλά;"

"Μαμά μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Αν υπάρχει πρόβλημα θα το λύσουμε και μόνοι μας."

"Από ενδιαφέρον ρωτάω παιδί μου. Απαπα νευρα. Ιακώβε νομίζω κάτι δεν κάνεις καλά " αστειευτηκε η Μαρία όμως το κλίμα δεν σήκωνε αστεία μιας και η Αθηνά σηκώθηκε και έφυγε

"Τι της έκανες;" ρώτησε η Μαρία τον Ιάκωβο όμως πρίν εκείνος απαντήσει η Σοφία ξεπρόβαλλε από μέσα

"Που είναι η Αθηνά;"

"Πετάχτηκε σε μια δουλειά κορίτσι μου" απάντησε ο Ιάκωβος

"Τώρα εγώ θα βάλω να φάμε" είπε η Μαρία καθώς σέρβιρε στα πιάτα

"Ωραία τι φαΐ;

"Μπάμιες με το κρέας "

"Η αλήθεια είναι ότι δεν τις τρώω "

"Τότε θα φας μόνο κρέας βραστό που ευτυχώς έβρασα ξεχωριστά " είπε η Μαρία

"Εντάξει "

Μόλις η Μαρία σέρβιρε σε όλους κάθισαν στο τραπέζι και άρχισαν να τρώνε συζητώντας διαφορά.
~•~
Η Αθηνά εν τω μεταξύ έκανε βόλτα στο δάσος. Αυτό το δάσος που στο πέρασμα του έκρυβε τον πρώτο της τσακωμό με τον Ιάκωβο, τα πρώτα τους βλέμματα,τις κρυφές συναντήσεις τους και τα μαθήματα σκοποβολής. Αυτά τα μαθήματα που τους έφερναν ολοένα και πιο κοντά. Όπως και οι συναντήσεις τους.
Αφού εισέπνευσε καθαρό αέρα περνώντας μια βαθιά ανάσα άκουσε την φωνή κάποιου.