Η Αθηνά στο σημάδι του Έρωτα

"Και εγώ Βρεττακος είμαι"

"Ω έλα τώρα Ιακώβε αφού μου το υποσχέθηκες" παραπονέθηκε η Αθηνά

"Το ξέρω αλλά προέκυψε δουλειά. Τι να κάνω;" είπε εκείνος

"Καλά. Επειδή είναι η δουλειά στην μέση"

"Ε ναι αλλιώς δεν θα ανεβαλα την σκοποβολή" είπε, την φίλησε και έφυγε βιαστικά

"Το ξέρω αλλά ανυπονουσα" είπε με παράπονο. Πράγμα που ήταν αλήθεια αφού της είπε για την σκοποβολή πριν μια εβδομάδα το ίδιο βράδυ που θυμήθηκε ξανά μετά το ατύχημα του. Επιτέλους μετά από τόσο καιρό θα έκανε σκοποβολή. Αλλά η μέρα είχε άλλα σχέδια.

"Κυρά μου όλα καλά;"

"Ναι Αναστασία μου τελικά δεν χρειάζεται να κρατήσεις την μικρή. Μπορείς να πηγαίνεις"

"Που να πάω έχω τόσες δουλειές κυρά μου"

"Καλά κάνε ότι θες" είπε ελαφρώς εκνευρίσμενη και σηκώθηκε πηγαινοντας στο υπνοδωμάτιο τους. Η μικρή κοιμόταν γαλήνια. Σε αυτή την εικόνα η Αθηνά χαμογελάσε.
~•~
Οι ώρες περνούσαν και ο Ιάκωβος δεν είχε επιστρέψει ακόμα όμως δεν ήθελε να κοιμηθεί μόνη της έτσι τον περίμενε. Έντεκα και μισή η ώρα και ακούστηκε ο ήχος της πόρτας με την Αθηνά να πετάγεται επάνω.

"Δεν κοιμάσαι;" ρώτησε ο Ιάκωβος

"Όχι. Όλα καλά;"

"Μια χαρά ευτυχώς καταφέραμε να κάνουμε ζαφτι τις μηχανές. Αύριο θα έρθει ο μηχανικός. " είπε αφήνοντας εξαντλημένος τα κλειδιά του

"Είσαι πολύ κουρασμένος;" ρώτησε η Αθηνά και τον πλησίασε

"Είμαι απλά κουρασμένος" είπε ξεφυσωντας

"Κατάλαβα...."

"Τι κατάλαβες;"

"Έχεις νευρα που ποτέ δεν ξεσπάς. Τουλάχιστον μέσα εδώ"

"Τα ξεσπάω με άλλον τρόπο εδώ" είπε και την κοίταξε όλο νόημα " Αλλά εδώ θέλω να είμαι ήρεμος. Δεν έχεις καμία υποχρέωση να ανεχεσαι τις φωνές μου η το οτιδήποτε επειδή με επέλεξες ως ταίρι σου. Απλά θα σου πω τι συνέβη και μέχρι εκεί. Άλλωστε είμαστε ανταγωνιστές "

"Το ξέρω απλά ο αδερφός σου...."

"Κοίταξε με Αθηνά μου. Δεν έχω καμία σχέση με αυτόν " είπε και έφερε τα χέρια του γύρω από την μέση της κρατώντας την κοντά του

"Πάμε για ύπνο;" τον ρώτησε η Αθηνά

"Πήγαινε. Πίνω ένα ουίσκι να χαλαρώσω και έρχομαι"

"Καλά αλλά μόνο ένα." είπε και πήγε στην κρεβατοκάμαρα τους ξαπλώνοντας αμέσως.

Έπειτα μετά από μερικά λεπτά ήρθε και ο Ιάκωβος μέσα ξαπλώνοντας και εκείνος δίπλα της όμως δεν την αγκάλιασε κάτι που έκανε την Αθηνά να ανάψει το φως.