Yorum yapmıyorsunuz ağzım yüzüm şekilden şekile giriyor burada aksdhaha.
"Ailen bugün mü gelecek?"
Yun dolu ağzını açıp etrafa tükürükler ve yemek kırıntıları salmamak için kafasını aşağı yukarı koparırcasına salladı.
"Beni görürlerse rahatsız olmazlar mı?"
"Önemli değil.Sonuçta her genç bayan gibi benim de eve erkek atma hakkım var."
İçtiği bitki çayı şaşkınlıktan boğazında kaldı. Fakat kız sırtına vurmak yerine yemeye devam etti.Sonunda ise kendi kendini ölümden döndüren Park Chanyeol koca ellerini kızın taranmamış saçlarına geçirdi.
"Sen beni eve atmadın!" Sesi utancından kısıldı. "Sadece davet ettin."
Kız tabi canım dercesine kafasını salladı. Aynı zamanda aptal gibi sırıtıyordu.
"Bugün şirkete gidip senden vazgeçtiğimi söyleyeceğim.Soo Man'a eğitime devam etmeme izin vermesi için gerekirse yalvaracağım." Dişlerinin arasına giren kurabiye parçalarını umursamadan gülüşünü çapkın bir tanesine dönüştürdü. "Seni kullandığıma göre artık yollarımızı ayırma vakti geldi."
"Yun! Hani sarhoştun sen, hiçbir şey hatırlamıyordun?"
"Aşkım, sen de çok komiksin ama. Seni yatağa attım diye kötü bir şey yapacağımı mı sandın? Sadece öpecektim. Tamam, aklımda birazcık sapık şeyler vardı.Yine de hışımla kalkıp oranı buranı kapamana gerek yoktu."
"Tam altı aydır istemediğin şeyler yapmamak için hormonlarımı frenlemeye çalışıyorum, sen...bir dakika. Sen bana az önce 'aşkım' mı dedin?"
"Evet, seni koltuk güzeli." Yun pis elleriyle oğlanın saçlarını karıştırdı. "Korkusundan gidip koltukta uyumuş bi' de."
"Tamam, uzatma. Geç olmadan şirkete gitsek iyi olur."
"Chanyeol," Oğlanın ellerini tuttu, gözlerini sabitledi. "Lütfen tekrar düşün."
"Eminim. Altı ay önce de emindim. Sadece geçmişte beni ne olursa olsun bırakmayacak birine ihtiyacım vardı ve onu buldum. Ailem dahi beni anlamazken seni buldum. Artık bana düşünmemi söyleme.Çünkü geç bile kaldık."
☆☆☆
"Sözleşmemin fes edilmesini istiyorum."
Chanyeol'ün sözleri evraklarla dolu odada yankılandı. Soo Man giden ve kalması belirsiz üyelerle uğraşırken oğlandan hiç beklemediği sözleri işitmişti. Oğlanın şöhrete olan sevgi ve tutkusundan her zaman emin olmuştu, vazgeçmeyeceğini biliyordu ya da bildiğini zannetmişti.
"Bunun sana neler getireceğinin farkında mısın?"
"E-evet."
"Şimdiden korkmaya başlamışsın Chanyeol." Pislik gibi sırıttı. "Başa çıkabileceğine emin misin?"
Hayır.
"Evet."
Düşünceleri ve ağzından çıkanlar zıt olsa ne olurdu ki? Tüm gece yanı başında kendisini bırakmaması için sayıklayan kızı izlerken kararını vermişti. Şöhreti son damlasına kadar kullanmak istesede son vardı.Ve ileride o son gerçekleştiğinde elinde para haricinde hiçbir şey kalmaması yerine acı sonu erkene alıp Yun'la kalmayı seçiyordu.
Soo Man konuşmaya devam ederken odadan çıktı ve sekreterin yanında oturan Yun'un yanına geldi.
"Hadi gidelim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
my idol neighbour |p.chanyeol
Fanfiction"Yalnızlık, karşılaşmamız için lütuftu Yun. Yirmi kişinin anca yaşadığı bu ıssız şehre geldim ve kalbimin ritmini değiştiren senle tanıştım. Tanrı'ya tüm bunlar için ne kadar minnettar olduğumu tahmin edemezsin."
