အခန္း(၉၀)
ယြမ့္ထန္း၏ စစ္အၾကံေပးဆိုေသာ ရာထူးေၾကာင့္ အဆင့္တူဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရန္ မခက္ခဲႏိုင္ေခ်။
ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က ယြမ့္ထန္းဟာ သူ႕အားစကားေျပာရန္အတြက္ အိမ္တြင္ေျပာရမည့္အစား စစ္တပ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေျပာလာခဲ့ေၾကာင္း ျမင္ကတည္းက ယြမ့္ထန္း ေဆြးေႏြးမည့္အေၾကာင္းအရာက ထိုသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္ေၾကာင္း သတိထားမိေနသည္။ သူက တိုက္႐ိုက္ပင္ ေမးလိုက္သည္။
“အဲ့ဒီသံဘူးကုန္ပစၥည္းေတြက ေကာင္းလား။ ဒါကဘယ္လို ကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအစားေတြလဲ”
“အထားခံတဲ့ ႏွစ္ရွည္ထား အသင့္စားအသားမ်ား၊ အသီးအရြက္မ်ား၊ သစ္သီးမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ထားလို႔ရတဲ့ ယိုလိုမ်ိဳး ပစၥည္းအမ်ိဳးအစားေတြပါ” ယြမ့္ထန္းက ရွင္းျပလိုက္သည္။
“ဒီေန႔ေခတ္ အသံုးျပဳေနတဲ့ ထမင္းေတြဟင္းေတြ ထည့္လို႔ရတဲ့ ထမင္းဘူးေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဒီသံဘူးေတြက ၾကာၾကာသိုေလွာင္ထားႏိုင္ၿပီး သယ္ေဆာင္ရ အသံုးျပဳရ လြယ္ကူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ေရွ႕တန္းကို ေထာက္ပံ့မဲ့ ရိကၡာေတြကို ဒီပစၥည္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲအသံုးျပဳလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္”
သူ၏ယခင္ဘဝတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သံဘူးကုန္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားမ်ားဟာ ေရွ႕တန္းထြက္သြားေသာ စစ္တပ္အတြက္ ေထာက္ပံ့ေသာ အဓိက အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ ဒါကၾကာရွည္ထားႏိုင္ေလၿပီး သယ္ေဆာင္ရလည္း လြယ္ကူေလသည္။ အားအင္အျပည့္လည္း ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ရိကၡာေကာင္း တစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ပြဲတြင္ USစစ္တပ္က ဒီသံဘူးမ်ားကိုသာ စားသံုးၿပီး ရန္သူကို မနာလိုျဖစ္ေစခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က ယြမ့္ထန္းကို ထိုသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဆက္လက္ ေမးျမန္းသည္။ ယြမ့္ထန္း၏ ေလးနက္တည္ၾကည္ေသာ အၾကည့္ႏွင့္ အနည္းငယ္ တုန္႔ဆိုင္းေသာ အမူအရာကို ျမင္ေသာအခါ ယြမ့္ထန္းဟာ ဒီကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ သူ႕ကို ကိုုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာရွာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပို၍နားလည္လာသည္။ ယြမ့္ထန္းက စစ္ပြဲမွ အက်ိဳးအျမတ္ ယူခ်င္ေနသည္ဟု သူကမထင္ပါေခ်။ ယြမ့္ထန္းအတြက္လည္း အသံုးမဝင္ႏိုင္သလို ယြမ့္ထန္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ထိုက့ဲသို႔ေသာ လူမ်ိဳးမဟုတ္ေၾကာင္း သူကနားလည္ေနသည္။ ယြမ့္ထန္းဟာ ေရွ႕တန္းတြင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကေသာ စစ္သည္ေတာ္မ်ားအတြက္ စားနပ္ရိကၡာ အဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေပးခ်င္ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း သူကလည္း နားလည္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီလိုအေရးႀကီးေသာ အေျခအေနမ်ိဳးက အလြယ္တကူ လုပ္၍မရေခ်။ ထိုသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ား ဆိုသည္မွာလည္း ၾကက္နံ႐ိုးကဲ့သို႔ အလြယ္တကူ ထုတ္လုပ္၍ရေသာ အရာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။
ထည့္ေျပာရန္ မလိုေလာက္ေအာင္ ထိုသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ရန္အတြက္ စက္ရံုႀကီးမ်ား တည္ေဆာက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေထာက္အပံ့မ်ား လိုအပ္ေနေသးေလသည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ပမာဏအမ်ားအျပား တင္ပို႔ရန္ကလည္း ဒုကၡမ်ားႏိုင္ေသးသည္။ ေရွ႕တန္းတြင္ က်ဴးေက်ာ္လာေသာ ထိုပိုးေကာင္ အုပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး ေနာက္မွ ဗယ္အန္းတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းစြာ တိုက္ခိုက္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေနရေသးေလရာ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးရန္အတြက္ အလြန္အမင္း ခက္ခဲေနေတာ့သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ေဟာ္ေဝ့ယဲ့၏ စစ္တပ္ရိကၡာအတြက္ အႀကီးမားဆံုးေသာ လိုအပ္ခ်က္က သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရ လြယ္ကူရန္ျဖစ္သည္။
အဟာရတန္ဖိုး၊ အရသာႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ လံုျခံဳမႈဟာ အားျဖည့္ေဆးမ်ားထက္ ပို၍ျမင့္မားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ပိုေလးၿပီး ထုထည္ႀကီးသည္။ စစ္တပ္ရိကၡာအတြက္ အားျဖည့္ေဆးရည္မ်ားကဲ့သို႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရ မလြယ္ကူသည္မွာလည္း ေသခ်ာေနေလသည္။ သူ၏အျမင္တြင္ အားျဖည့္ေဆးရည္မ်ားကို အဆင့္ျမင့္တင္ထားသည့္ ရိကၡာမ်ားက ဒီသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလားတူ အက်ိဳးျပဳမည္ဟု ယံုၾကည္ေနေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ေဟာ္ေဝ့ယဲ့ကလည္း ယြမ့္ထန္း၏ စိတ္ရင္းကို နားလည္ေလသည္။ ထိုသံဘူးကုန္ပစၥည္းမ်ားကလည္း ေကာင္းမြန္ေသာအရာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူက ေျပာလိုက္သည္။
“ေကာင္းၿပီ ငါဒီကိစၥကို အားရီနဲ႔ အရင္ေဆြးေႏြးလိုက္ၿပီးမွ Shopping ဆိုက္မွာ တိုက္႐ိုက္ေရာင္းခ်ဖို႔ ထုတ္လုပ္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္”
ယြမ့္ထန္းကလည္း ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က ဒါကိုရိကၡာအျဖစ္ အသံုးမျပဳလိုေၾကာင္း နားလည္သည့္အခါ ေျပာလိုက္သည္။
“အဆင့္လိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာ္ တကယ္လို႔ ဒီသံဘူးကုန္ပစၥည္းေတြကို ပိုးေကာင္သားေတြနဲ႔ လုပ္ထားမယ္ဆိုရင္ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိႏိုင္ပါသလဲ”
“မင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲ”
ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ကာ မတ္တပ္ပင္ ထရပ္မိသြားေတာ့သည္။ သူက အလြန္အံ့ၾသသြား၏။
ပိုးေကာင္ေတြကို အစာအျဖစ္ လုပ္မယ္ဟုတ္လား ဟာသပဲ။
ယြမ့္ထန္းကလည္း ရွက္ရြံ႕စြာျပံဳးလိုက္သည္။ သူက တစ္ဖက္သူကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။
“ယင္မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကိုေတာင္ စားလို႔ရမွေတာ့ ဘာလို႔ပိုးေကာင္ေတြကို စားလို႔မရရမွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ပိုးေကာင္ကိုသာ အစားအစာအျဖစ္ ေျပာင္းႏိုင္ရန္ ေရွ႕တန္းကစစ္သည္ေတာ္ေတြက ရိကၡာေတြကို လိုအပ္ေတာ့မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အစာအရင္းအျမစ္ကလည္း ပိုၿပီးေကာင္းမြန္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူတို႔စားဖို႔ မလံုေလာက္မွာကို စိုးရိမ္ဖို႔ေတာင္ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး”
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ပိုးေကာင္ေတြရဲ႕ အခြံမာေတြကို ခႏၶာကိုယ္အတြက္ သံခ်ပ္ကာအျဖစ္ အသံုးျပဳလို႔ရတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ပိုးေကာင္ေတြရဲ႕ အဆိပ္ရွိႏိုင္တဲ့ အဲ့ဒီေဆးရည္ တစ္မ်ိဳးဒဏ္ကလည္း ကာကြယ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ လက္ရည္တူ တိုက္ခိုက္ႏိုင္သြားၿပီဆိုရင္ ေရွ႕တန္းက စစ္သည္ေတာ္ေတြအတြက္လည္း စိုးရိမ္ဖို႔ လိုအပ္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕အခြံေတြကို မာ႐္ုထဲကို ေပါင္းထည့္လိုက္လို႔လည္းရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မာ႐္ုေတြက ပိုးေကာင္ေတြကို တိုက္ခိုက္စြမ္းအား အလိုလို ျမင့္တက္လာလိမ့္မယ္”
“အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ေရွ႕တန္းက စစ္သည္ေတာ္ေတြ ေသခ်ာေပါက္ ေမာပန္းပင္ပန္းႏိုင္ၾကေပမဲ့ ပိုးေကာင္ေတြကေတာ့ ဆက္ၿပီး တိုးလာေနအံုးမွာပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာခဲ့ရင္ သူတို႔စိတ္ဓာတ္က်လာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔သတ္ရမဲ့ ပိုးေကာင္ေတြကို ရန္သူလို႔ မျမင္ဘဲ အစာတစ္ခုလို႔သာ ေျပာင္းျမင္သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီပိုးေကာင္ေတြကိုသာ သူတို႔ရဲ႕ မာ႐္ုေတြထဲကို ေပါင္းထည့္လို႔ရတဲ့ အဖိုးတန္ပစၥည္း သံခ်ပ္ကာအျဖစ္ လုပ္လို႔ရတဲ့ အဖိုးတန္ပစၥည္းအျဖစ္ ေျပာင္းျမင္သြားမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဘာေၾကာက္ေနရေတာ့မွာလဲ”
ယြမ့္ထန္းက ျပံဳးလိုက္သည္။
“မဟုတ္ဘူး ပိုးေကာင္ေတြမ်ားေလေလ သူတို႔ စိတ္လႈပ္ရွားေလေလ ျဖစ္သြားၾကလိမ့္မယ္”
ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္က က်ံဳ႕သထက္ က်ံဳ႕သြားသလို မ်က္ဝန္းမ်ားကမူ ေတာက္ပသထက္ ေတာက္ပလာသည္။
ယြမ့္ထန္းက ေျပာသည့္အတိုင္းသာ ထိုပိုးေကာင္မ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဆြဲေဆာင္မႈ ျပင္းထန္ေစေလာက္မည့္ ရိကၡာမ်ား၊ အသံုးဝင္ေသာ အဖိုးတန္ပစၥည္း သံခ်ပ္ကာမ်ားကို ထုတ္လႊတ္ေပးႏိုင္ေသာ အေကာင္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းျမင္သြားမည္ဆိုလွ်င္ ေရွ႕တန္းမွ စစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္အင္အားက အခ်ိန္တိုင္း တက္ႂကြေနေပလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ သတၱိကလည္း ျမင့္တက္လာၿပီး သူတို႔၏ စိတ္အေျခအေနက စစ္တပ္တစ္ခုလံုးကို ျဖန္႔က်က္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ယခုအေျခအေနအတိုင္းဆိုလွ်င္ ထိုပိုးေကာင္မ်ားက အႏိုင္ရသြားႏိုင္ေခ်ပင္ ရွိေနသည္။ အားလံုးက စိတ္ဓာတ္က်ေနေတာ့သည္။ မည္သူမွ အရွင္လတ္လတ္ ျပန္ႏိုင္မည္ဟု မယံုၾကည္ၾကေတာ့ေခ်။
ထိုသို႔စိတ္ဓာတ္က်ကာ တိုက္ခိုက္လိုစိတ္ပင္ မရွိၾကေသာ စစ္သည္ေတာ္မ်ားက လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ လူေသေကာင္မ်ားႏွင့္ မျခားေတာ့ေခ်။ သူတို႔က ထိုပိုးေကာင္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခ်ိန္တိုင္း အၿမဲတေစ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကၿပီး သူတို႔၏ ရွင္သန္ခ်င္စိတ္က နိမ့္သထက္ နိမ့္လာခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စစ္သံရံုးက အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲရန္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ စိုးရိမ္ေနရသည့္တိုင္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေအာင္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေခ်။ ယခုယြမ့္ထန္းက တင္ျပလာေသာ ထိုကိစၥကသာ အမွန္အတိုင္းဆိုလွ်င္... ထိုပိုးေကာင္မ်ားကိုသာ အရင္းအျမစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ထိုစစ္သည္ေတာ္မ်ား အားလံုးက ဒီအေၾကာင္းအရာကို သိသြားသည္ႏွင့္ ဘာကိုမွ ေၾကာက္ရြံ႕မေနေတာ့ဘဲ ပိုးေကာင္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္တြင္ပင္ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေနေပလိမ့္မည္။
ေဟာ္ေဝ့ယဲ့က သက္ျပင္းရႈိက္ထုတ္ၿပီးေနာက္ ယြမ့္ထန္း၏နားသို႔သြားကာ ေလးနက္စြာ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အေလးျပဳလိုက္သည္။
“မင္းအၾကံျပဳတဲ့ ကိစၥအတြက္ ငါတကယ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပိုးေကာင္ေတြက စားလို႔ရမရနဲ႔ သံခ်ပ္ကာလုပ္လို႔ ရမရ မင္းေသခ်ာသိရဲ႕လား”
တစ္ဖက္က အေျခခံအားျဖင့္ သေဘာတူလာေၾကာင္း သိလိုက္သျဖင့္ ယြမ့္ထန္းက စိတ္ေအးသြားၿပီး ျပံဳးလိုက္သည္။
“သူတို႔ကို သံခ်ပ္ကာအျဖစ္ လုပ္လို႔ရမရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိေပမဲ့ စားလို႔ရဖို႔ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္”
သူကဒီဌာနခ်ဳပ္သို႔ မလာခင္ကတည္းက ေဟာ္ယြန္ရီႏွင့္ အကယ္ဒမီသို႔သြားကာ ေဆြးေႏြးထားခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ေဟာ္ယြန္ရီကလည္း ဒါကပစၥည္းေကာင္းဟု သိကတည္းက လက္ခံခ်င္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ဒါက ေနာက္ပိုင္းစစ္ပြဲႏွင့္ ပတ္သတ္ေနၿပီး ျပည္သူမ်ား အသံုးျပဳရန္အတြက္ ေသခ်ာၿပီး လက္ရွိ ေရွ႕တန္းအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျပဳႏိုင္ျခင္းရွိမရွိ မေသခ်ာေသးေခ်။
ယြမ့္ထန္းကလည္း ထိုအတြက္ေၾကာင့္ ဖိအားမ်ားသြားရသည္။ သို႔ေသာ္ ဆယ္တစ္ၿဂိဳလ္တြင္ ပိုးေကာင္အေလာင္းမ်ား ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ သူကသိခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္စြာျဖင့္ ေဟာ္ယြန္ရီကို စစ္ေဆးခိုင္းရန္ လိုက္ပါသြားမည္ျဖစ္သည္။
ယခုလိုေခတ္သစ္ ဝတၳဳမ်ားႏွင့္ ဂိမ္းမ်ားကို ဖတ္ဖူးေသာ ယခင္ဘဝမွ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအရ ပိုးေကာင္မ်ားဟာ သတ္ျဖတ္၍မရေသာ မ်ိဳးတံုးသြားမည္မဟုတ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အစားအေသာက္ ဝတၳဳမ်ားထဲတြင္မူ ထိုပိုးေကာင္မ်ားက လူသားမ်ားအတြက္ အစာအရင္းအျမစ္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ယြမ့္ထန္းကလည္းေတြးသည္။
“ငါကသာ တကယ္လို႔ ဝတၳဳထဲကို ဝိညာဥ္ကူးေျပာင္းသြားတာဆိုရင္ တိုက္႐ိုက္ထုတ္လြင့္ၿပီး အခ်က္ျပလိုက္တာနဲ႔ ဒါက အစားအေသာက္ ဝတၳဳအျဖစ္ ေျပာင္းသြားမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား”
ဒီလိုဆိုရင္ ဒီပိုးေကာင္ေတြက စားလို႔ရႏိုင္တာေပါ့။
ယြမ့္ထန္းက ေခါင္းကိုကုပ္ၿပီးေနာက္ ျပံဳးလိုက္သည္။ သူ၏စိတ္ကူးယဥ္မႈက အလြန္ျပင္းထန္လြန္းသြားၿပီဟု ထင္သည္။ ေဟာ္ယြန္ရီ၏ အေနာက္မွလိုက္ကာ သူက သိုေလွာင္အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။
အထဲတြင္ ပိုးေကာင္အေလာင္း (၁၈)ခုရွိေနၿပီး မ်ိဳးစိတ္ေျခာက္မ်ိဳး ကြဲသြားသည္။ လက္သည္းခြံ အရြယ္အစားရွိေသာ ပိုးေကာင္မ်ားမွ စတင္ၿပီး ေတာင္ကုန္းအရြယ္အစားရွိေသာ ပိုးေကာင္အထိ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေဟာ္ယြန္ရီက ထိုအေကာင္မ်ားကို ျမင္ေသာအခါ မ်က္လံုးကိုပင္မွိတ္ကာေျပာသည္။
“႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာ”
ယြမ့္ထန္းက ထိုအေကာင္မ်ားကို တခဏခန္႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ၏ဦးေႏွာက္က အေပါက္ကပင္ ႀကီးလြန္းသျဖင့္ ထိုအေကာင္မ်ားက ေတာက္ပလြန္းသည္ဟု ခံစားရျခင္း ျဖစ္ေလာက္သည္။
လက္သည္းခြံခန္႔ အရြယ္အစားရွိေသာ ပိုးေကာင္မ်ား၏ တစ္ကိုယ္လံုးက ေရႊေရာင္အတိ ၿပီးေနသည္။ ထို႔အျပင္ အနီေရာင္ႏွင့္အစိမ္းေရာင္ ေရာယွက္ေနေသာ ပိုးေကာင္မ်ားလည္းရွိၿပီး အခ်ိဳ႕ပိုးေကာင္မ်ားက ေျခေထာက္တြင္ ေသးငယ္ေသာ အေမႊးအမွ်င္မ်ားပင္ ရွိေနေလရာ ပန္းပင္ႏွင့္ပင္တူသည္။
သူက ယခင္ဘဝတြင္ အိမ္တြင္အေနမ်ားေသာ္လည္း အစားအေသာက္ႀကိဳက္ကာ တင္ဆက္ျပသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ခရီးသြားရျခင္းကိုလည္း သေဘာက်ရျပန္သည္။ သူက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေနရာမ်ားမွ ျပည္တြင္းအစားအေသာက္မ်ားကို လိုက္လံၾကည့္ရႈ႕ ရွာေဖြစားေသာက္ရျခင္းကို ႏွစ္သက္ေလ့ရွိသည္။ ကြမ္းတံုးႏွင့္ ယူနန္တို႔တြင္လည္း အလားတူသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာႏွစ္မ်ိဳးမွ အစားအေသာက္မ်ားက ငွက္၊ သားရဲမ်ား၊ ပင္လယ္စာမ်ားႏွင့္ ပိုးေကာင္မ်ား စသျဖင့္တို႔ပင္ ပါဝင္ေသးေလသည္။ ကြမ္းတံုးဆိုလွ်င္ ဖူက်န္းမွ လူသားစားသူမ်ား ဟူ၍ပင္ အင္တာနက္ေပၚတြင္ နာမည္ေျပာင္ ထြက္ေပၚခဲ့ေသးသည္။
ယခုလို ပိုးေကာင္အမ်ိဳးအစားကိုပင္ ယြမ့္ထန္းက ကြမ္းတံုးတြင္ တစ္ႀကိမ္စားခဲ့ဖူးေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ပိုးေကာင္မ်ိဳးက အပင္မ်ားေပၚတြင္ ေပါက္ဖြားျခင္းျဖစ္ၿပီး သူတို႔၏ကိုယ္က ဝၿဖိဳးကာ လံုးဝိုင္းေနေလ့ရွိသည္။ ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ အျပည့္ပါကာ ဗီတာမင္ဓာတ္လည္း အျပည့္ပါသည္။ အရသာရွိကာ ႂကြတ္ရြၿပီး အပူခ်ိန္နိမ့္နိမ့္ျဖင့္ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္တို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာကာ ေၾကာ္ခ်က္လိုက္ၿပီး အစပ္မ်ားမ်ားထည့္ကာ အရသာခတ္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ႏူးညံ့ကာ အရသာရွိသည့္ ဟင္းတစ္ခြက္က ထြက္ေပၚလာလိမ့္မည္။ ထိုဟင္းလ်ာက အလြန္အရသာရွိသည္။
“အားထန္ မင္းပိုးေကာင္ေတြကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီေကာင္ေလးေတြကို အထင္မေသးနဲ႔။ သူတို႔က မပ်ံလည္းမပ်ံႏိုင္ဘူး ျမန္ျမန္လည္း မသြားႏိုင္ေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အေရအတြက္က ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ သူတို႔က အက္စစ္အရည္ေတြကို ထုတ္ႏိုင္စြမ္းရွိလို႔ သူတို႔ရဲ႕ပမာဏ ေထာင္ေက်ာ္ကသာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲဆီကို ျပံဳတိုးဝင္လာၿပီး အဝိုင္းခံလိုက္ရၿပီဆိုတာနဲ႔ အသစ္ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ မာ႐္ုေမာ္ဒယ္အသစ္ကေတာင္မွ တစ္မိနစ္ေတာင္ ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က တိုက္ပြဲမွာ တကယ္ကို ေခါင္းကိုက္စရာပဲ”
ေဟာ္ယြန္ရီက ယြမ့္ထန္းက ထိုအေကာင္ငယ္ေလးကို အာရံုစိုက္ေနေၾကာင္း ျမင္ေသာအခါ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
“ဒီေကာင္ေတြကဆိုရင္ ပ်ံႏိုင္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဒုကၡမ်ားတဲ့ ပ်ံႏိုင္တဲ့အေကာင္ေတြပဲ။ သူတို႔က မင္းရဲ႕လက္ဖဝါးေလာက္ေလးပဲ ရွိေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ပ်ံသန္းႏိုင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႏူးညံ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းအားကို အံ့အားသင့္စရာေကာင္းတယ္။ သူတို႔က မင္းကိုဝိုင္းလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ မာ႐္ုေတြေတာင္ အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးခံရႏိုင္တယ္”
သူက ေခါင္းကိုခါယမ္းၿပီး ယြမ့္ထန္းကို ရွင္းျပေနသည္။ ထိုပိုးေကာင္မ်ား၏ ဖ်က္ဆီးစြမ္းအားက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းသည္။ ေရွ႕တန္းမွ စစ္သည္မ်ားက ဒီနမူနာပံုစံမ်ားကို ပို႔ေပးရန္အတြက္ တန္ေၾကးႀကီးႀကီး ေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။
ယြမ့္ထန္းက သူ၏အေရွ႕တြင္ရွိေသာ ေတာင္ပံပါသည့္ ပိုးေကာင္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုပိုးေကာင္မ်ား၏ ေၾကးခြံက ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေလာက္ေအာင္ မာေၾကာၿပီး သူတို႔က ႏြားေခ်းပိုးထိုးမ်ားႏွင့္တူသည္။ ေဟာ္ယြန္ရီက ထိုပိုးေကာင္မ်ား၏ ခုခံႏိုင္စြမ္းအားက နိမ့္က်ေၾကာင္း ေျပာသံကို သူၾကားခဲ့ရေသးသည္။
ပိုးေကာင္မ်ား၏ အရြယ္အစားက ကြာျခားလြန္းေနေသာ္လည္း အေရအတြက္က အလြန္မ်ားၿပီး အဆမ်ားစြာလည္း ႀကီးမားေနေသးေလရာ တူညီမႈမ်ားစြာကိုလည္း သူက ျမင္ခဲ့ရေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆံုးတြင္ ထိုပိုးေကာင္မ်ားကို စား၍ရႏိုင္သည္။
ယြမ့္ထန္းက ေတြးလိုက္ၿပီးေနာက္ အသံထြက္ေျပာမိသြားသည္။
ေဟာ္ယြန္ရီက ေသခ်ာမၾကားလိုက္သျဖင့္ သို႔ေသာ္ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းေနသည္ဟု ခံစားမိၿပီး ျပန္ေမးလာသည္။
“အာ မင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲ”
ယြမ့္ထန္းက ေခါင္းကုပ္ၿပီးေနာက္ ရွက္ရြံ႕စြာ ေမးလိုက္သည္။
“ဒီပိုးေကာင္ေတြကို စားလို႔ရႏိုင္လား”
“ဒီပိုးေကာင္ေတြကို စားမယ္ဟုတ္လား”
ေဟာ္ယြန္ရီက ယြမ့္ထန္းကိုၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ ယြမ့္ထန္း၏ပံုစံက ညင္သာသိမ္ေမြ႕ၿပီး ဉာဏ္ေကာင္းထက္ျမက္ေသာ ပံုစံလည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္မူ သူထိုအခ်က္မ်ားႏွင့္ တြဲျမင္၍ မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ထိုသတၱိႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းကင္ကိုပင္ ဝါးၿမိဳၿပီး ေျမႀကီးကိုပင္ စားသံုးႏိုင္ေလာက္သည္။
ယြမ့္ထန္းကလည္း သူ၏အမူအရာကိုၾကည့္ၿပီး ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
“ကြ်န္ေတာ့္အထင္ သူတို႔ အဆိပ္ရွိမရွိကို စမ္းသပ္ၾကည့္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့...”
“အားထန္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ႏိုးထလာပါေတာ့”
ေဟာ္ယြန္ရီက သူ၏အကႌ်ေကာ္လံကို ဆြဲကိုင္ၿပီး လႈပ္ခါခ်င္သြားသည္။
“ဒီပိုးေကာင္ေတြရဲ႕ ေရွ႕ေျခလက္ေတြကို ၾကည့္စမ္းပါအံုး။ ဒါေတြက အနက္ေရာင္ သံမဏိတံုးကိုေတာင္ ထိုးေဖာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခြ်န္ထက္တယ္။ ဒီအရမ္းႀကီးမားတဲ့ ပိုးေကာင္ အေၾကးခြံႀကီးေတြကိုလည္း ၾကည့္ပါအံုး သံမဏိတံုးလိုပဲ မာေၾကာတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ဒီလက္တံေတြက ဓားသြားလိုပဲ ထက္ရွေနတာ။ ဒါေတြကိုလည္း လွီးျဖတ္ဖို႔က ခက္ခဲေနအံုးမွာပဲ။ မင္းအေနနဲ႔ အေႁမွာက္စြမ္းအင္ေတြ သံုးရင္သံုး ဒါမွမဟုတ္ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္ေတြသံုးၿပီး ေဖာက္ခြဲမွပဲ ရလာလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီပိုးေကာင္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ပါအံုး။ အဲ့ဒီထဲမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရည္ေတြ ပါေနေသးတယ္။ မာ႐္ုေတြေတာင္မွ ဒီအရည္ေတြေအာက္မွာ အလြယ္တကူ အရည္ေပ်ာ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါကို စားလို႔ရမယ္လို႔ မင္းကထင္ေနတာလား”
“အာ ကိုင္တြယ္ရတာ နည္းနည္း ခက္ခဲႏိုင္ေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္တုန္းက ေရမေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရသလိုပဲေပါ့။ ထူးျခားတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ပစၥည္းေတြ လိုအပ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပိုးေကာင္ငယ္ေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီတိုင္း ႐ိုး႐ိုးအတိုင္း ကိုင္တြယ္လိုက္လို႔ ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီေခါင္းပိုင္းကိုေတာ့ တိုက္႐ိုက္ ခုတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ရတယ္။ အရည္ဘယ္ေနရာက ထြက္သလဲဆိုတာကို ရွာေဖြၿပီး ဒါကိုတိုက္႐ိုက္ ဖယ္ထုတ္လိုက္လို႔လည္း ရေနတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီပိုးေကာင္ႀကီးအတြက္ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေၾကးခြံက မာတယ္ဆိုေပမဲ့ အတြင္းပိုင္းကေတာ့ အျပင္ေလာက္ မာမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒါကို လွီးထုတ္လိုက္ၿပီးတဲ့အခါ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာကို ေတြ႕လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”
ယြမ့္ထန္းက ေျပာေလေလ ပို၍ေသခ်ာလာေလေလျဖစ္ၿပီး ထိုပိုးေကာင္ကိုပဲ ခ်က္ခ်င္း ခြဲထုတ္ၾကည့္ခ်င္လာသည္။
ေဟာ္ယြန္ရီက ယြမ့္ထန္း၏ ေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္တြင္ စၾကာဝဠာႀကီးထဲတြင္ စာဖိုမွဴးမ်ားက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး သတၱဝါဟု ခံစားလိုက္ရမိသည္။
အဆံုးတြင္ ေဟာ္ယြန္ရီက မည္သို႔ေသာ နတ္ဆိုးဝင္ပူးသြားသည္မသိ ယြမ့္ထန္း၏ အၾကံျပဳခ်က္အတိုင္း ထိုပိုးေကာင္မ်ားကို အခြံႏြာရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ယြမ့္ထန္းေျပာသည့္အတိုင္း လက္သည္းခြံခန္႔သာရွိေသာ ပိုးေကာင္ငယ္ေလးမ်ားက သူတို႔၏ ေျခလက္မ်ားကို ခုတ္ျဖတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းပိုင္းကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ မတိုက္ခိုက္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အထဲတြင္ အရည္အိတ္ သယ္ေဆာင္ထားေသာ အပိုင္းက အႃမွီးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနေသာ ဖန္ႁပြန္ေလးကဲ့သို႔ အရာေလးျဖစ္သည္။ ထိုအရာက ပါးစပ္မွ အဆိပ္ကလန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အႃမွီးကို လွီးျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ထိုပါးစပ္မွ အပိုင္းႏွင့္ တြဲဆက္ထားေသာ အရာကို အသာအယာ ဖယ္လိုက္သည္ႏွင့္ က်န္ေသာအပိုင္းက အႏၲရာယ္မရွိေတာ့ေခ်။
ပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ပိုးေကာင္ကမူ ကိုင္တြယ္ရ မခက္ခဲေခ်။ သူတို႔က ပ်ံသန္းႏိုင္စြမ္းရည္ ျမင့္မားျမန္ဆန္ၿပီး အင္အားသင့္စရာေကာင္းသည့္ တပ္ဖြဲ႕ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္တိုင္ေအာင္ ေတာင္ပံ၊ ေျခလက္မ်ားႏွင့္ ပါးစပ္ပိုင္းတို႔ကို ဖယ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အဆိပ္မရွိေတာ့ေခ်။
ေတာင္ကုန္းအရြယ္ ႀကီးမားေသာ ႏြားေခ်းပိုးထိုးကဲ့သို႔ေသာ ပိုးေကာင္ႀကီး အတြက္ကမူ အခြံကို ဖယ္ရန္အတြက္ အထူးသီးသန္႔ လွီးျဖတ္ျခင္း ကိရိယာတစ္ခုကို အသံုးျပဳရသည္။ သို႔ေသာ္ အတြင္းတြင္ ျဖဴေဖြးကာ ႏူးညံ့ေသာ အသားမ်ားကို ထင္ရွားစြာ ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ ထိုပိုးေကာင္ႀကီးက ယင္မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားထက္ပင္ ပို၍အသားမ်ားေသးသည္။ မေကာင္းဆိုးဝါး ေက်ာက္ပုဇြန္ထက္ အသားမ်ားေသာ အေျခအေနကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ေဟာ္ယြန္ရီက သားရည္က်ခ်င္လာသည္။ သူလည္း ယြမ့္ထန္းေၾကာင့္ သက္ေရာက္ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
“သူတို႔က လံုျခံဳတယ္ဆိုတာ မင္းေသခ်ာလား။ ဒီလိုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းခ်က္ၾကည့္ရမလား”
ေဟာ္ယြန္ရီ “...”
ယြမ့္ထန္းကသူ႕အား ေတာက္ပသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္သည္။
သူဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ သူသေဘာတူရေတာ့တာေပါ့။
ယြမ့္ထန္း၏အၾကံက မွန္ကန္သည္။ ထိုပိုးေကာင္မ်ားက မည္မွ်ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲသြားေစကာမူ မည္မွ်ပင္ တိုးတက္လာေစကာမူ သူတို႔၏ အဆီအႏွစ္က မည္မွ်ပင္ အဆိပ္ရွိေနေစကာမူ သူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္ အေျခအေနအရ သူတို႔က ပိုးေကာင္မွ်သာျဖစ္သည္။
ထိုပိုးေကာင္မ်ားကို ခ်ဥ္စပ္အရသာ ဟင္းလ်ာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ ပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ပိုးေကာင္မ်ားက ႂကြတ္ရြသည္အထိ အေျခာက္ေၾကာ္လို႔ရေသးသည္။ အတြင္းတြင္ရွိေသာ အသားမ်ားက အလြန္အရသာရွိၿပီး အႏွစ္ႏွင့္ ၾကက္သြန္ၿမိတ္မ်ား၏ အရသာကို အျပည့္အဝ စုပ္ယူထားသည္။ ထို႔ျပင္ ႀကီးမားလွေသာ ႏြားေခ်းပိုးထိုး အေကာင္ႀကီးအတြက္မူ သူက ပိုးေကာင္ရွည္မ်ားကဲ့သို႔ အသားမ်ားကို ခပ္ထုတ္ၿပီး အေျခာက္ေၾကာ္၍ရသည္။ ထိုအသားထဲတြင္ပင္ ခ်ိန္ၿမိန္သည့္ ျပင္းထန္သည့္ အရသာက အျပည့္အဝ ပါဝင္ၿပီးသားျဖစ္ၿပီး သူတို႔ထင္ထားသည္ထက္ပင္ ပို၍အရသာရွိေနေသးေလသည္။
စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ေဟာ္ယြန္ရီက တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ တခဏခန္႔ ၾကာၿပီးေနာက္ သူက အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာသည္။
“အခုကစၿပီး ငါမ်ိဳးစိတ္ေတြၾကားမွာ ခြဲျခားတာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ဘူး”
YOU ARE READING
ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်
Romancefun translation.... fake novel name🙃 pic from pinterest @pngtree ,I also post screenshot😉
