ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၁၅

အပိုင္း ၁၅ အသားႏွပ္ေခါက္ဆြဲႏွင့္ ပဲနို႕

ႏြားနို႕ပူပူတစ္ခြက္ႏွင့္ အရသာရွိျပီး ၾကြပ္ရြေနသည့္ က်န္းပင္ေကာစစ္ကို စားျပီးေနာက္ ေက်နပ္စြာ တေရး အိပ္သည္။ေလးနာ၇ီခန္႕ အိပ္ျပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးသည္။ မွန္မွ ပံုရိပ္ကို ၾကည့္ျပီး သူ ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။

သူ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခႏၶာကိုယ္ကို အားျဖည့္ျပီးေနာက္ သူ႕ကိုယ္က ယခင္ကႏွင့္မတူ ျပည့္လာေလသည္။သူ ပိန္ေနေသးေသာ္လည္း အသားေတြေတာ့ ရွိလာခဲ့ေခ်ျပီ။သူက သက္၇ွိ အရိုးေျခာက္ႏွင့္ မတူေတာ့ေလဘဲ အသားေရာင္ကပင္ ေသြးေရာင္ လႊမ္းလာေလသည္။သူ ဆယ္ရက္ၾကာျပီးေနာက္ စာေမးပြဲ သြားေျဖသည့္အခါ ေနေရာင္ေအာက္သို႕ ထြက္ခ်ိန္တြင္ အျပင္လူတို႕ သူ႕ကိုျမင္ျပီး ထိတ္လန္႕သြားမည္ကို စိုးရိမ္ရန္ မလိုေတာ့ပါေပ။

သူသည္ ေရစိမ္ထားေသာ ပဲႏွင့္ ျပဳတ္ထားေသာ အရိုးတို႕ကို စစ္ျပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီဟု ထင္မွ တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္မႈကို စတင္လိုက္သည္။

" မဂၤလာ ညေနခင္းပါ အားလံုးပဲ ကိုယ္က မင္းတို႕ရဲ႕ တင္ဆက္သူယြမ့္ထန္းပါ။ ကိုယ္ ဒီည အသားႏွပ္ေခါက္ဆြဲနဲ႕ ပဲနို႕ လုပ္ျပမွာပါ"

[ ေျမာင္ေျမာင္က ဘိန္းမုန္႕စားရတာ ၾကိဳက္တယ္ : အား.. တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္ေနျပီ၊ တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္ေနျပီ။ ငါ ပထမဆံုးပဲ ေဟ့]

[ သစ္ပင္ မဖက္ဘဲ မေနနိုင္ဘူး: ငါ ဒီမွာ စခန္းခ်ျပီး တစ္ေန႕ခင္းလံုး ေစာင့္ေနတာ]

[ ေမာ့မိသားစုရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းေလး: ဘိန္းမုန္႕က တကယ္ အရသာရွိတယ္။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တင္ဆက္သူ]

ေန႕လည္ခင္း တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္မႈတြင္ ယြမ့္ထန္းက သူ သည္ညေန ခ်က္ျပမည့္ ဟင္းအမယ္တို႕ကို ၾကိဳေျပာျပခဲ့သည္။ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအစားသူရဲေလးတို႕က တစ္ခ်ိန္လံုး စခန္းခ်ကာ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကသည္ေပ။ သူ တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္မႈ ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ၾကည့္ရႈသူတို႕ အျပံဳလိုက္ ေရာက္လာေတာ့သည္။

" အခု ကိုယ္တို႕ မနက္က စိမ္ထားတဲ့ ပဲေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္"