ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၇၅

အပိုင်း ၇၅

ဟော်ယွန်ရီက ဂြိုလ်နံပါတ် ၁၉ သို့ အပြေးရောက်လာသောအခါ နှစ်ရက်ကြာသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင်အပြင် လက်ထောက်နှစ်ယောက်ကိုခေါ်လာသည်။ ဟော်ယွန်ချန်းကလည်း ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ယွမ့်ထန်းနှင့်အတူ ကားဖြင့် သွားကြိုသည်။

“မင်း ပြောတဲ့စားလို့ရတဲ့ စားသောက်ကုန်အသစ်ဆိုတာက ရေမကောင်းဆိုးဝါး တွေကို ပြောတာလား”

ဟော်ယွန်ရီက ကားထဲသို့ ရောက်ကာစ ရှိသေးသည်။ မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်မိတော့သည်။
သူ၏စိတ်ထဲတွင်မူ ထိုမကောင်းဆိုးဝါးများက ဂြိုလ်နံပါတ် ၁၉ မှလူများကို ခံစားချက် ရှုပ်ထွေးစေသော အရာများဖြစ်ပြီး အရသာရှိသော စားသောက်ကုန်များအဖြစ် ပြောင်းလဲနေမည် ဖြစ်သည်။ သူတို့က စက်များဖြင့် လုံခြုံမှုရှိမရှိ စမ်းသပ်စစ်ဆေးပြီးနောက်တွင် အရသာရှိသော စားစရာများအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်ပေလိမ့်မည်။
တစ်ရက်လုံး တစ်ညလုံးတိုင်အောင် မုန်တိုင်းဆက်ကျနေခြင်းက ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဖူးခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ မုန်တိုင်းက ရပ်တန့်သွားသော်လည်း ရေများက ကျန်ရစ်နေသေးသည်။ ပြည်တွင်းစစ်တပ်က ရေစုပ်ပိုက်များကို သုံးကာ ရေမကောင်းဆိုးဝါးများကို မောင်းထုတ်နေရသည်။

“ဒါက ရေမကောင်းဆိုးဝါးပဲ”

ယွမ့်ထန်းက ရေအောက်ထဲမှ ခုန်ပျံနေသည့်မကောင်းဆိုးဝါးဂဏာန်းကို ညွှန်ပြသည်။

“အို ကြီးလိုက်တာ”

ဟော်ယွန်ရီ၏မျက်လုံးက တောက်ပသွားသည်။ ထိုအရွယ်အစားဖြင့် ဆိုလျှင် အသားပိုများ လောက်သည်။

“ဒီမကောင်းဆိုးဝါးတွေက ပင်လယ်ထဲမှာနေတယ်၊ မိုးအရမ်းကြီးလာလို့ ရေနဲ့အတူမြို့ထဲကို ပါလာတာဖြစ်လောက်တယ်၊ သူတို့က အရမ်းရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းပြီး မျိုးပွားနှုန်းမြန်တယ်၊ ဂြိုလ်နံပါတ်၁၉က ရေရှိတဲ့နေရာတိုင်းမှာ သူတို့တွေ ရှိနေတာပဲ၊ သူတို့ကိုသာ ကောင်းကောင်းမထိန်းချုပ်နိုင်ဘူးဆိုရင် ဒီဂြိုလ်ပေါ်က နေထိုင်သူတွေအတွက် ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့ကိုသာ စားလို့ရပြီး လုံခြုံတဲ့စားသောက်ကုန်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ဒီအခက်အခဲက ဖြေရှင်းနိုင်ပါပြီ”