ငါ့ခင္ပြန္းကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
Part 7
>>>>>
ညဘက္ျပင္ဆင္လို႔အၿပီး ေရွာင္က်န္႔ကမလိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္ အခန္းတံခါး
ကိုေလာ့ခ်ထားသည္ အျပင္ကအသံေတြကိုေတာ့လ်စ္လ်ဴ႐ူ႕ထားတယ္
"ေရွာင္က်န္႔!! တံခါးဖြင့္စမ္း!!"
"မဖြင့္ဘူး အစထဲကကြၽန္ေတာ္မလိုက္ဘူးလို႔ေျပာတယ္ေနာ္ "
"မလိုက္လို႔မရဘူးေလ!!"
"မသိဘူး မလိုက္ဘူးပဲ"
"ေတာက္!"
ခဏေလးေတာ့အသံေပ်ာက္သြားပါရဲ႕ တံခါးကိုေသာ့နဲ႔ဖြင့္ကာ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
ကေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာကလည္းအနည္းငယ္ေဒါသထြက္ေနပံုရတယ္ သူ႕စီေလွ်ာက္လာတယ္
ေရွာင္က်န္႔လည္းမလိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကို ပတ္ေရွာင္ေနရသည္
မသိရင္ လိုက္တိုင္းေျပးတမ္းေဆာ့ေနသလို
"မလိုက္ဘူးဆို!"
ေရွာင္က်န္႔ကခုတင္ေပၚေျပးတက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေျခေထာက္ကို
လွမ္းဆြဲတာေၾကာင့္ေခ်ာ္လဲသြားေတာ့သည္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕ကိုတက္ဖိ
ထားတယ္အေပၚကေန
"လႊတ္!"
"မလိုက္ခ်င္လို႔ရမလား"
"မလိုက္ဘူးဆိုမလိုက္ဘူး က်ဳပ္ကဘူးဆိုရင္ ဖ႐ံုမသီးဘူး "
"ဟ ငါကလည္း ဖ႐ံုသီးဆို မာလကာသီးမသီးဘူး လိုက္ရမယ္ ေရွာင္က်န့္"
"မလိုက္ဘူးဆို!"
"အေၾကာမာသားပဲေရွာင္က်န္႔ မင္းက မင္းကိုမွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ငါလုပ္ျပမယ္"
"ဘာကို...အြန္း"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕လက္ေတြကိုပါခ်ဳပ္ထားကာ ႏူတ္ခမ္းကိုအတင္းနမ္းေနသည္ ၾကာေတာ့အသက္႐ူရတာမဝေတာ့
ခဏတာေလးလဲလႊတ္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္က်န္႔အသက္ကိုမနည္း႐ူေနရတယ္
"လိုက္မလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီထက္အဆင့္တက္ခ်င္လား"
"လိုက္မယ္"
"ဟက္! ဒီလိုမွေပါ့ အက်ႌသြားလဲဝတ္ခ်ည္"
"ဟြန္႔!"
ေရွာင္က်န္႔အက်ႌလဲခန္းထဲမွာပဲ အက်ႌကိုလဲလိုက္ၿပီး အျပင္ထြက္လာကာ
မွန္ေရွ႕မွာၾကည့္ေနတုန္း သူ႕လည္ပင္းေပၚေရာက္လာတဲ့ႀကိဳးတစ္ခု
YOU ARE READING
ငါ့ခင္ပြန္းကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
Fanfictionေမာင္ရယ္ ေမာင့္အိမ္သူရယ္ တစ္သက္လံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသြားၾကမယ္ ဟုတ္ၿပီလား
