ငါ့ခင္ပြန္းကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
Part 17
---------
ေရွာင္က်န္႔ထိုစကားကိုေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းပဲအေနာက္ကိုခ်ာကနဲ႔လွည့္လိုက္သည္
ရွက္လိုက္တာသူ႕မာနေတြဘယ္နားေရာက္သြားလဲေတာင္မသိဘူး။
"ေရွာင္က်န္႔..."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္အသံကခပ္အက္အက္နဲ႔ရယ္။
"ဘာ...ဘာလဲ"
"ခုနကေျပာတာတကယ္လား"
"မသိဘူးဗ်ာ ခင္ဗ်ားဘာသာထင္ခ်င္သလိုထင္ က်ဳပ္ကထင္တယ္လို႔ပဲေျပာတာေနာ္"
"ေရွာင္က်န္႔...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဟမ္?"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေနာက္ကေနလွမ္းဖက္ကာ နားရြက္ကိုနမ္းလိုက္သည္။
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေပးတဲ့အတြက္ စိတ္ခ်ပါကိုယ္မင္းကိုနာက်င္စရာေတြမေပးပါဘူးလို႔ "
"လႊတ္ေတာ့ က်ဳပ္...အခန္းက်ဳပ္ျပန္ဦးမယ္"
"ဒီမွာပဲေနဒါကမင္းအခန္းျဖစ္သြားၿပီေလ"
"ေတာ္ပါ က်ဳပ္ထင္တာလို႔ပဲေျပာတာေနာ္တကယ္မဟုတ္ေသးဘူး ဖယ္ေတာ့"
"အင္းပါ"
အင္းပါလို႔ေျပာၿပီးမဖယ္ေသးတာေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔စိတ္တိုလာေလၿပီ။
"မဖယ္ဘူးဆိုရင္ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာမွာေနာ္"
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမာင္ကမင္းအနားမွာပဲကပ္ခ်င္ေနတာနဲ႔တူတယ္"
"ခင္ဗ်ားေနာ္..."
"ခင္ဗ်ားတဲ့လား ကိုယ့္ကိုေမာင္လို႔ေခၚ"
"မ..မေခၚခ်င္ပါဘူး က်ဳပ္ကခင္ဗ်ားကိုအတည္တက်ခ်စ္ေသးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ"
"က်ဳပ္အသက္ေအာင့္ထားရတာေမာေနၿပီဗ် ခင္ဗ်ားေရသြားခ်ဳိးဦးနံ႔ေစာ္ေနတာပဲ အဲ့ဒီႏူတ္ခမ္းေမႊးေတြကိုလည္းရိတ္ဦး
ရြံစရာ သြားလည္းတိုက္ခဲ့ဦး "
"ဟုတ္ပါၿပီ"
အဲ့ဒီေတာ့မွ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကလႊတ္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္က်န္႔ကလည္းသူ႕အခန္းသူျပန္ဖို႔အတြက္ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကိုေက်ာခိုင္းသြား
ေတာ့သည္ အဲ့အခ်ိန္မွာျဖတ္ခနဲလက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕ပါးကို
နမ္းလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ငါ့ခင္ပြန္းကၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
Fanfictionေမာင္ရယ္ ေမာင့္အိမ္သူရယ္ တစ္သက္လံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသြားၾကမယ္ ဟုတ္ၿပီလား
