always forever, minsung.

5

Bunu da yazıp kaçıyorum...

Saat 03.23 dü. Telefonumun çalmasıyla beraber uyandım ve telefona baktım. Arayan patrondu. Aniden tırstım ve telefonu açtım. "Han'ı buraya getirin yoksa patronunuz ölür." dedi biri. Bu kimdi? Hem de Han'dan bahsediyordu. "Sen kimsin?" diye sorduğumda gülme sesini duydum ve sorumu cevapladı. "Ben Han'ın abisi Chan. Ailemizi öldürüp iyi bir şey yaptığınızı düşünüyorsanız bir daha düşünün." dediği gibi yerimden fırladım. Bu beter halimle oraya gidecektim. Kalktım ve üstüme bir şeyler geçirdim. Sonra patronun olduğu yere koşarak gitmeye başladım. Yorgunlukla kapının öüne geldiğimde hızla oraya girdim. "Bırak onu." dedim. Güldü ve "Han nerde?" diye sordu. "Ailenin yaptıklarını bilmeden konuşuyorsun." dediğimde büyük bir kahkaha attı. "Ne yapmış benim ailem?" dedi. "Baban hem senin annen hem de onun karısı ile aynı anda yattı. Sonra onu öldürüp cesedini yaktı." dediğimde buz kesilmiş gibi bana baktı. "Yalan.." dedi. "Sence yalan söyleyecek halim mi var?" diye sordum. O an dikkati dağılmıştı ki patron kendi ellerini çözerek onu tuttu. "Aferin Minho, onu oyaladın." dedi. Patron onu götürmeden önce bana sordu "Sen ciddi miydin?" dedi. Ben de "Maalesef." diye yanıtlayınca içindeki burukluğu dışardan hissettim. Berbat bir haldeydim, eve bu halle nasıl gideceğimi düşünüyordum. Bir şekilde eve geldim fakat bayılacaktım. Kapıyı açtığım gibi Felix'in "Geldi!" diye bağırışı bir oldu. Hyunjin berbat bir durumda olduğumu görerek beni kucakladı ve yatağıma götürdü. "NEREYE GİTTİN SENİ SALAK ALTIMA SIÇTIM BURDA SANA BİR ŞEY OLDU DİYE." diye bağırdı Felix. Ben de "Vücudumu hissedemeyecek kadar yorgunum Felix, yarın anlatıcağım." dediğinde başıyla onayladı ve banyoya gitti. Han yine benim yanına yatarak "Lütfen bir yerlere giderken bize haber ver veya bir not bırak. Cidden çok korktuk." dediğinde sessizce özür diledim. Sonra bana sıkıca sarıldı. Şu canımın acıdığı günlerde tek içimi ısıtabilen ve beni mutlu edebilen Han'dı. Ben de karşılık olarak ona sıkıca sarıldım ve uzun bir süre bu şekilde bekledik. İkimiz de uyuyacak vaziyette olmadığımız için bakışıyorduk. Yüz hatlarına daha yakından bakınca kusursuzluğunu daha iyi anladım. Tanrım... Bu çocuk cidden kusursuzdu. Her bir yanına baktığımda ayrı bir mükemmellik görüyordum. Uyumak istediğimi anlamış bir şekilde kalktı ve göğsüme yattı. Şuan dünyanın en rahat insanı olabilirdim. Rahatlıkla güzel bir uykuya daldım.

Yine sabah demicem, çünkü hakaret ediyorum. öğleden sonra 3 de kalkınca Hyunjin yine "Lan öldün diye korkuyprum, hareket de etmiyorsun. Uyurken yanına not bırak yaşıyorum diye." deyince hafife sırıttım. Felix yanıma geldi ve "Dün gece nereye gittin?" diye sordu. Kulağına "Han evde mi?" diye sordum. O da "Hayır, bir telefon gelince alele acele evden çıktı. Hem de Han'ın olayla ne alakası var?" dedi. "Abisi dün patronu rehin almıştı. Onun için gittim." dediğimde şaşkınlıkla yüzüme baktı. "Ee?" dediğinde "Ailesinin yaptığı bokları söyleyince sanki ölüp geri canlanmış gibi bana baktı. Patron da o sırada fırsat bularak ipleri çözmüş. Şuan patronun elinde." dediğimde Hyunjin "Biz yiyişi- pardon lan uyurken neler yaşanıyormuş." dediğinde küçük bir kahkaha attım. Sonra kapı çaldı. Belliydi ki Han yine anahtarını unutmuştu. "Ben bakarım." deyip kapıyı açtım ve Han... Yine ağlıyordu. "Ne oldu?" diye sorduğumda "A-Abim intihar etmiş." dedi. O sırada herkes şaşkınlıkla birbirine baktı. Ben ise buz gibi orda kesildim. "Not bırakmıştı. Onu okumam lazım." dediğinde. Hayır... Beni ifşa etmiş olabilrdi. Onu kucağıma aldım ve "Uyuman lazım, berbat görünüyorsun." dedim. O da olumsuzca kafa sallayınca kucağıma yatırdım ve "Her şey karşılıklı." dedim. Kucağımda uyuyunca notu aldım ve okumaya başladım. Sadece şüphelendirici olarak "Yanındaki insanlara dikkat et." yazıyordu. Peh, bundan da bir şey olmayacağı için içim rahatlamıştı. Ama artık bizden de başka kimsesi yoktu...

Bu bölümü can çekişerek yazdım çünkü sırtım ağrıyor. Fotoları ekleyip yatağa kaçıyorum bb.

Minho