Gözlerimi açtığımda bu sefer bir yatakta yatıyordum. Yatağa bağlanmamıştım, telefonum yanımdaydı, ve yokladığım kapı açılınca ne oluyor gibi bir bakış atmıştım etrafa. Burası bana çok tanıdık geliyordu. Daha önce buraya gelmiş olup olmadığımı sorgulamaya başlamıştım ki içeri babam girmişti. Daha yeni ayıldığım için herşeyi yeni hatırlamıştım.
-Oğlum, müsaitsin değil mi?
Birkaç adım geri gidip;
-Evet, söyle amacın ne? Annemden, Berenden ve benden ne istiyorsun!
Derken içeri Beren girmişti. Gözlerimi kocaman açmıştım. Ne oluyordu? Biri benimle dalga mı geçmeye çalışıyordu?
Derken herşey sanki gözümün önünden bir toz bulutuymuş gibi uçup gitti. Şuan bir arabadaydım. O adamın silahını elime alınca muhtemelen biri beni bayıltmıştı. Araba çok hızlı ilerliyordu. Fakat bu caddede bu kadar hızlı gitmemesi gerekliydi!
Yaklaşık 300 metre ileride bir kavşak vardı. Bu hızda gidersek bu virajı alamayacağımız kesindi. Uçurum bir yoldan gidiyorduk. Yani aşağı yuvarlanmamız şuan an meselesiydi. Adama "yavaşla!" diye emredercesine bağırmıştım fakat adam resmen beni duymuyordu!
Viraja gelene kadar gözlerim kapalıydı. Sıkı sıkı kapatmıştım çünkü araba uçacaktı. Tahminlerim beni az da olsa yanıltmıştı. Araba ters şeride geçmişti. Bu adamların amaçları beni öldürmek miydi!?
Hemen önümüzde ters şeritten süratli gelen arabaya çarpmıştık. Daha sonra ise uçurumdan aşağı takla atarak yuvarlanmıştık. Arabanın perti çıkmıştı. Fakat arabadan sadece ben çıkabilmiştim. Diğerlerinin ne durumda olduğunu kontrol edip etmeme konusunda tereddütte kalmıştım. Onlar benim annemi vurmuşlardı! Annemin katillerine bakma isteği içimden gelmiyordu. Bir an önce oradan kaçmak istiyordum. Fakat yolu bile bilmiyordum. Tek yoldan giderek yolu bulmaya gitmiştim.
Hava iyice kararmıştı. Gözlerim artık karanlıktan başka birşey görmüyordu. Etraftaki soğuk her zerreme işlemişti. Ve bu soğuk yavaş yavaş uykumu getirmeye başlamıştı. Artık bir yerde durmam gerektiğini hissediyordum. O sırada annemin sesi çınlamaya başlamıştı kulaklarımda.
-Sakın, sakın durayım deme! Donmak üzeresin, buna izin veremem!
-Başka çarem yok anne! Daha fazla dayanamam!
Bir anda kulaklarımda annemin bana her gece okuduğu şiir çınladı,. Bir anda şiirin adını bağıra bağıra söyledim.
"Lavinia"
Ben aslında Lavinia'nın soğuktan donarak ölmek üzere olan bir kadına yazılan veda şiiri veya mektubu olduğunu düşünürdüm. Tam bu anda annemin sesi ve bu şiir, sanki bana ölene kadar yola devam etmem gerektiğini söylüyordu!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Suçluyu Bulacağım Anne!
Misterio / Suspensoİşlenen cinayetin katili için 5 şüpheli vardı. Ama bu kişi kimdi? Karakterimiz, henüz 7. sınıfa giderken bilinmeyen bir kişi tarafından annesi öldürülüyor. Polislerin soruşturma başlatması üzerine suçlu aranmaya başlıyor. Aradan 5 yıl geçmesine rağm...
