[Unicode]
ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်တွင် jace ပြန်ရောက်လာသည်နှင့်အမျှ ဆင့်ရဲ့ မဟာအစီအစဉ်ကြီးကိုစတင် အကောင်အထည် ဖော်တော့သည်။ ၎င်းကတော့ နှစ်ခါပြန်တွေးစရာမလိုသည့် jace ကိုနှိပ်စက်သည့် အစီအစဉ်ကြီးပင်။
" Jace ငါ ကော်ဖီသောက်ချင်တယ် "
" လာပြီ "
" မြန်မြန်... မင်းအရမ်းကြာတာပဲ "
" ထွီ.... "
Jace လက်ထဲက ကော်ဖီခွက် တစ်ငုံလှမ်းယူသောက်ကာ ထွေးထုတ်လိုက်သည်။
" ချိုတယ်.....သွားပြန်လုပ် "
" တော်ပါတော့... ဒါနဲ့ဆို အခွက်နှစ်ဆယ်လောက် ရှိတော့မယ် "
" ........ "
" ခါးတယ် ၊ပေါ့တယ် ၊ ချိုတယ် ၊ ရေများတယ် ၊ရေနည်းတယ် ၊အရသာမရှိဘူးနဲ့ မရေမတွက်နိုင်တော့ဘူး "
" ........ "
Jace ရဲ့ ဖီဆန်နေမှုများကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆက်နားထောင်နေလိုက်လေသည်။
" Alex ရဲ့ ကော်ဖီအရသာက စိတ်ခံစားမှုပေါ်မှုတည်ပြီး အမျိုးမျိုးပြောင်းနေတာ။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ်လိုက်လုပ်နိုင်မှာလဲ "
" မသွားသေးဘူးလား "
" သွားမယ် သွားမယ်.... တစ်ကယ်ပါပဲ "
Jace ကိုကြည့်ရတာ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ပို၍အိုစာလာသလိုပါပင်။ အမှန်ဆိုလျှင် တက်ကြွလန်းဆန်းနေရမည့် အရွယ်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏အလုပ်ရှင် စနက်များကြောင့် ပိုပိုအိုစာလာရတော့သည်။ ခဏအကြာတွင် jace ပြန်ရောက်လာပြီး ကော်ဖီခွက်ကို Alex ထံပေးလာခဲ့လေသည်။
" အင်း မဆိုးဘူး "
ကော်ဖီသောက်ရင်း ဆင့် ပြောလိုက်သည်။
" Alex ကျွန်တော် ပြောစရာရှိလို့ "
" ပြော "
" Alex ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားရင် ကျွန်တော် ရွာပြန်ပြီး အဖွားကိုပြုစုချင်လို့ "
" ခွင့်ဘယ်နှစ်ရက်လိုချင်တာလဲ "
" ကျွန်တော်အပြီးပြန်ချင်တာ "
YOU ARE READING
Hate Poem Written With Love࿐
Fantasyရင်ထဲမှာ နက်ရှိုင်းစွာနာကျင်စေတဲ့ ခံစားချက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ မင်းကြောင့်ပဲဆိုတာ သိလာတယ်။ " မင်းဟာလေ....စေ့ပိတ်ထားတဲ့ တံခါးတွေကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဒူးထောက်လာအောင် ပြုစားနိုင်တယ်။ " " မင်းဟာလေ.....အကြည့်တစ်ချက်နဲ့ ကိုယ့်အသိစိတ်ကို လောင်ကျွမ်းစေနိုင်...
