Taehyung babasının hastanesinde çalışan alanında en iyi doktorlardan birisiydi.
Amerika'dan ana vatanına yeni dönmüş olan Jungkook onun gözdesiydi.
Ama bilmediği bişey vardı ki o da Jungkook'un illegal işi...
#angst değildir!!!
#15.06.2022-05.08.2...
Jungkook'un yattığı yoğun bakım ünitesinin önünde bekliyordum. Jungkook'un abisi Soobin'i ikna etme çalışmalarımız işe yaramış biraz dinlenmek adına boş odalardan birinde dinleniyordu. Belli etmemeye çalışsa da kendini pişman hissediyordu.
Bir anda bana doğru yaklaşan hızlı adım seslerini duymam ile bakışlarımı camın ardından yatan sevgilimden çevirmiştim. Onu fark ettiğimi görünce koşarak gelip sarılmıştı bana. "Küçük kaplanım çok özür dilerim. Keşke erkenden haberim olsaydı" ablamın göğsüne yaslı olmak ayrı bir huzur veriyordu bana. Bir yandan saçlarımı okşuyor bir yandan da özür diliyordu. "Abla şehir dışında olduğunu ve önemli bir iş için gittiğini biliyorum. Seni buraya çağırmak bencilce olurdu" başını olumsuz anlamda sallamış ardından yüz yüze gelmemizi sağlamıştı. "Hayır küçük kaplanım. Başınıza neler geliyor ve benim bundan sonradan haberim oluyor. Sence işim senden önemli mi?" Zaten bayağı duygusal olduğum şu birkaç günden sonra bunları duymak yine ağlamamı tetiklemişti. Dudaklarım ağlayacakmış gibi büzülürken dolu gözlerimle ablama buruk bir tebessüm vermiştim. Bu halime dayanamamış beni tekrar göğsüne yaslamıştı. "Küçük kaplanım ağlama ama. Bugünü de atlatalım daha iyi olacaksınız. Gel şuraya oturalım mı?"
Ablamla beraber yoğun bakım ünitesinin yakınındaki koltuklara oturmuştuk. Ve yeni fark ediyordum da bizi gülümseyerek izleyen tatlı bir bayan vardı ileride. Ona baktığımı fark edince bana genişçe gülümsemişti. Tanımadığım kişinin neden bana gülümsediğini çözemezken ablamın konuşmasıyla aydınlanma yaşamıştım. "Ev arkadaşım ve aynı zamanda iş yerindeki yardımcım Lisa" bu sefer ben de bana gülümseyen bayana karşılık vermiştim. Sahi üstlerine bakınca fark etmiştim ki ablam Seoul'e gelir gelmez yanıma gelmiş olmalıydı yoksa bu kadar resmi giyinmelerinin başka bir açıklaması olamazdı. "Yanımıza çağırsana yorulmuştur ayakta dikilmekten" ablamın Lisa ile bakışmalarını fark etmiştim de. Aralarında bişeyler var gibiydi. Ama şu anlık bunu önemseyemeyecek kadar Jungkook'u istiyordum.
Ablam Lisa'yı da yanımıza çağırmıştı. "Merhaba Taehyung ben Lisa. Ablanın iş yerinden arkadaşıyım aynı zamanda ev arkadaşıyız"
"Ama Jungkook" abim beni oturduğum yerden kaldırıp özel odalardan birine götürüyordu. "Bu akşam bizim gözetimimiz altında olacak. Sen de güzelce dinlen. Yarın Jungkook'un sana ihtiyacı olacak" tamam bu beni ikna etmek için yeterdi. Hem zaten yorgun hissediyordum. Abimin beni getirdiği odadaki yatağa yatmıştım. Benim üstümü örtmüş saçımdan öptükten sonra ışığı kapatarak odadan çıkmıştı.
- - - - -
Sabah uyanır uyanmaz yoğun bakımın önünde almıştım nefesi. Abimin gelmesini bekliyordum. Zaten çok geçmeden de gelmişti yanıma. "Hyung ne zaman yanına gideceğim?"
"Birazdan kontrollerini yapacağım ardından seni seni odaya alırız anlaştık mı?"
"Tamam ama çabuk olun lütfen"
Abim Jungkook'un kontrollerini yapıp odadadan çıkmasının ardından beni içeriye almışlardı. İçerisi sıcaktı. Oda ısısını bebeğim için arttırmışlardı. Solgun teniyle yatakta öylece yatan sevgilimin baş ucuna oturmuş soğuk elini kavramıştım. Nazikçe bir öpücük kondurduktan sonra dikkatlice geri yatağa bırakmıştım elini. Çabucak uyanmalıydı benim güzelim. Daha yeni sevgilim olmuşken başımıza gelmeli miydi bunlar? Saçlarına burnumu gömmüş güzel kokusunu solumuştum. Bakışlarım tekrar yüzünü bulurken işaret parmağım ile serçe parmağını kavramıştım sıkıca. "Jungkook. Güzelim benim. Sen uyanınca herşey daha iyi olacak. Şimdi güzelce dinlen ben yanında olacağım"
Saatler geçmiş, gün ise bitmek üzereydi. Arada oturduğum koltuktan kalkıp vücudumu esnetmek dışında güzelimin yanından ayrılmamıştım. Yine sandalyede oturup sevgilimin yüzünü izlediğim bir zaman dilimindeydim. Serçe parmağını sıkıca tutuyorken bir anda hissettiğim hareketlilik ile bakışlarımı parmağımı yavaşça kavramış olan beyaz eline çevirmiş ardından çatık kaşlarıyla ne olduğunu anlamaya çalışan sevgilime bakmıştım. Heyecandan kalbim şiddetle çarparken gülümsememe engel olamayarak konuşmuştum. "Güzelim benim! İyi misin?" Bakışları beni bulmuş başını iki yana sallamıştı. "Ben şimdi doktor çağırıp geleceğim bebeğim tamam mı?" Odadan hızlıca çıktığım gibi buraya gelmekte olan abimi görmüştüm. O da benim hızlıca gülümseyerek odadan çıkmamdan ne olduğunu anlamış adımlarını hızlandırarak yanıma gelmişti.
- - - - -
"Yarın normal odaya alırız. Şimdilik burada kalsın" abimi başımla onaylamış tatlıca gülümsemiştim. Jungkook uyandığından beri kendimi daha iyi hissediyordum. Abim geçmiş olsun dileyerek odadan çıkmış bizi baş başa bırakmıştı.
Gözlerim şefkatle yüzünde dolanırken o hayran olduğum pembeliklerini aralamış kısık ve pürüzlü sesiyle konuşmuştu. "Susadım" dudaklarının arasından dökülen istekle hızlıca yerimden kalkmış ayak ucundaki masada duran su şişesini açmıştım. Yavaşça ensesinden kavrayıp başını dikelttikten sonra suyunu içirmiş yeniden yaslanmasını sağlamıştım. "İyi misin bebeğim? Başka bir isteğin var mı?" Başını olumsuzca sallamıştı. Yorgun olduğu ve uykulu olduğu her halinden belli oluyordu. "Taehyung" adım dudaklarından döküldüğü gibi tüm odağım oluvermişti. "Efendim bebeğim?" Hafifçe gülümsemiş içimi sımsıcak yapan o cümleyi söylemişti. "Seni seviyorum" elimi tutan elini sıkmıştı bunu söylerken. Ona güzel bir tebessüm sunmuştum ben de. "Ben de seni seviyorum balım benim. Ama şimdi uyuyup dinlenmelisin" başıyla beni onaylamıştı. "Yanımda yatsan sen de?" Boncuk boncuk bakan iri gözlere ne kadar hayır demek istemesem de güzelce dinlenmeliydi. "Olmaz bebeğim. Omzun yaralı. Hareket ettirip ağrını arttırmayalım. Yanında olacağım ben zaten. Sen uyu bebeğim" dudaklarını üzgünce büzdüğünde dayanamamış nemli dudaklarımı bastırmıştım pembeliklerine. Gözleri ilk başta şaşırdığından dolayı irileşse de hafifçe kızaran yanaklarından utandığını ve şirin gülümsemesinden hoşuna gittiğini anlayabiliyordum. "Büzme o dudaklarını. Sonra seni çokça ısırmak istiyorum ama canın acır. O yüzden şimdi sen uyuyorsun ben de seni izliyorum. Anlaştık mı?" Gülümseyerek beni onaylamış ardından elimi sıkıca tutarak gözlerini yummuştu. Çok geçmeden de uykuya dalmıştı zaten.
~~~
Bu bölümü yazarken biraz tıkanmış gibi oldum ama sonunda bitirebildim.
Yavaş yavaş finale doğru gidiyoruz 🥹
Diğer bölüm görüşürüz ✌️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
