Sessizliğimde Kayboldum {Düzenlenmede}

Bölüm 4

Yeni bölümle yeniden karşınızdayım. Kitabımın bitmesine son bölümler diye biliriz artık.....

İyi okumalar✨

𝐁𝗼̈𝐥𝐮̈𝐦 4

Bir kayboluşla başlar herşey. Ya sessizliğinde kaybolursun ya da çığlıklarında....

𝐼𝑘𝑖 𝑦𝚤𝑙 𝑜̈𝑛𝑐𝑒.....

Olabildiğince yavaş adımlarımla odanın dışırasını çıktığımda hissettim, içimde o kadar güzel bir mutluluk vardı ki, tarifini bile veremiyordum.Hangi kelimeyi seçsem, nasıl anlatsam diye kararsız kalıyordum.

Nasıl desem içim içime sığmıyordu. Farklıydı. Kalbim hızlı hızlı atıyor, mutluluktan gülümsemelerim gittikçe artıyordu.
Belki ağlama raddesine bile gelebilirdim.

Ağlamak...

Mutluluktan ağlamak...

  Nedenini bilmediğim bu mutluluk beni korkutsada yine de herşeyi oluşuna bırakmıştım. Mutluluğun bana bir zarar getireceğini sanmıyordum, herhalde getirmezdi..?

Etraf karanlığın içinde kaybolmuştu, sanki bir boşluk gibiydi o, karanlığı sizi içine çekecek bir boşluk. Beni anlatıyordu bu karanlık,herşeyiyle. Karanlık sessizliğin içinde çırpınıp kayboluyordu.

Karanlık ve sessizlik...

  Bugün ekipten kimseyle karşılaşmamıştım garip olan ise Deniz'de bugün beni yalnız bırakmıştı.Bu tamamiyle yalnız kaldığımın işaretiydi.

Deniz benim için "bile" idi. O bile gelmediyse ekipten kim gelebilirdi yanıma.

Bence kimse.

  Tuhaf hissediyordum hani olur ya böyle sizin olacakları hissediyormuşsunuz gibi.Garip bir şeyler oluyordu, sonu iyi bitmeyeceğini hissediyordum ama kendimi endişelendirmemek için gülümsüyordum.

  "İçimde kötü bir his var" Tam olarak bu cümle, anlam veremediğim şekilde kötü bir şeyler hissediyorum ama bunlar benim kuruntularım da olabilir.

  İşim gereği çok stresli zamanlar geçirdiğim ve psikolojik sıkıntılarımın da arasıra bana uğradığı âşikardı.
Dudaklarımdaki gülümseyişin kendimi kandırmak olduğunu biliyorum.

Kendimi ne kadar kolay kandırabildiğimin de farkındayım.
Hatta kendi kendimi kandırırken başkasının beni kandırmamasını beklemenin saçma olduğu geçiyor bazen aklımdan.

  Ama bu benim için çok önemliydi. Beyaz bir sayfanın kirlenmemesi için dikkat edilir ya hani benimki de onun gibi bir şeydi aslında,içimdeki fırtınanın şiddetinin vücuda etki etmemesi gerekiyordu.Olumlu bakmaya çalışıyordum her şeye,içimdeki fırtınaya tezatla.Pozitif insan derler ya, bardağın dolu tarafından bakan, olanları hayra yoran...
Böyle bir insan olmaya çabalıyorum diyeyim...

Bunun adını kendini kandırmak koyun yada herhangi bir şey ama gün içinde hepimiz muhakkak bir defalığına da olsa maskemizi takarız.

Bu maske farklı olabilir insanlar için. Benim maskem;gülümsemem...

  Ne olduğunu belli etmemek adına gülümsüyorum.
Gülümsüyorum ki, iyi görüneyim. Mutlu olmasam bile mutlu sansınlar. Benim yanımdan ayrılmayan arkadaşlarım ve Deniz bugün yanıma bile uğramamıştılar...

Nerede olduklarını merak ettiğim için onları arıyordum.
Onlar beni merak ediyorlardı ya da etmiyorlardı, bilmiyorum. Ama ben kısasa kısas yapmak istemiyordum. Onları merak ediyorum ve yanlarına gidiyorum.