Hatırlatma
Çağrı'dan
Zeynep yerinden kalktığında bende masadan bir bahaneyle kalktım ve peşinden gitmeye başladım. Bana attığı o notta yazanların hesabını sormalıydım. O çocuk kimdi? Pek umurumda değildi açıkçası fakat onunla uğraşman kadar hoşuma giden hiç bir şey yoktu.
Merdivenleri teker teker inerken bende peşinden gidiyordum. Uygun zamanı kolluyordum. Kızlar lavabosuna ilerliyordu sanırım. Peşinden ilerlemeye devam ettim ve içeri girince arkasından girip kapıyı kapattım.
Zeynep'ten devam
Biri peşimden gelip tuvaletin kapısını kapatmıştı. Hızla arkamı döndüğümde bir cüsseyle karşılaştım. Yüzünü görmek için başımı hafif kaldırdığımda bu kişinin Çağrı olduğunu görmüştüm. Konuşmama fırsat vermeden beni duvara doğru iteleyip duvarla arasına almıştı.
Zeynep: Ne yaptığını sanıyorsun?
Sesim yüksek çıkıyordu fakat dizginlemeye çalışıyordum çünkü eğer biri bizi duyup içeri girerse sonu kötü olacaktı. Allah'tan içeride kimse yoktu yoksa rezil olacaktık. Birden konuşmaya başlamıştı. Ses tonu yüksekti ve birinin içeri girmesi kaçınılmazdı.
Çağrı: Kim o piç!
Zeynep: Bu kelimeyi sana söylemekten bıktım. Sa-na-ne?
Zaten aramızda 2 santimetre varken bunu söylemem ne kadar az tehlikeliydi bilmiyordum.
Ben son kelimeyi heceleyerek söyledikten sonra Çağrı birden boğazımı sıkmaya başladı.
Çağrı: Benimle dalga mı geçiyorsun lan sen!
Zeynep: Çağrı yeter!
Ellerini tutup boğazımdan çekmeye çalışıyordum fakat izin vermiyordu. Acıdan gözüm dolduğunda bana baktı ve hemen geri çekildi. Yüzünün aldığı ifade ''Ne yaptım lan ben'' dermiş gibiydi.
Ben yere oturmuş nefesimi düzenlemeye çalışırken yanıma gelmişti.
Çağrı: Zeynep, Zeynep bak yemin ederim bilerek yapmadım. Allah beni kahretsin! Özür dilerim, çok çok özür dilerim...
Zeynep: Çıkar beni buradan.
Çağrı: Beni affettin mi?
Zeynep: Çağrı sana gitmek istiyorum dedim!
Çağrı: Lütfen...
O eğilmiş bana bakarken dayanamadım ve hızla ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledim. Tam kapıyı açacakken önüme geçti ve kollarımı hafif tutarak cüssemi havalandırdı ve lavabonun üstüne oturttu. Ardından kapıyı arkadan kilitledi ve anahtarı cebine koydu.
Harika! Aptalsın sen var ya ,ne olurdu suyuna gidip kimse deseydin?
İç sesimi susturup Çağrı'ya bakmaya başladım.
Zeynep: Yeter! Ne yaptığını sanıyorsun sen ya?
Çağrı: Beni affedip o çocuğun kim olduğunu söyleyene kadar buradayız Zeynep.
Hiç bir şey demeden direkt lavabonun içine girdim ve kapıyı kapattım. Arkamdan geldiğini duyabiliyordum fakat bana yetişememişti. Şimdiyse kapıyı açmam için bağırıyor ve kapıyı yumrukluyordu. Aldırış etmeden kapıyı kilitledim ve klozetin kapağını indirip üzerine oturdum.
Çağrı: Pekala, o zaman ben soracağım sen cevap vereceksin.
Zeynep: Cevap verirsem buradan çıkabilecek miyim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓒𝓘𝓝𝓐𝓨𝓔𝓣// ZeyÇağ//
Fanfictionİki ayrı hayat, iki ayrı nefret ve bir ceset. - Vefa'ya ne yaptın Çağrı? +Ne o sevgilin için mi endişeleniyorsun? - Aşkımı nefrete dönüştürdükten sonra bir sevgilim olabileceğini mi düşünüyorsun?