𝓒𝓘𝓝𝓐𝓨𝓔𝓣// ZeyÇağ//

╔╣█╠╗╚ 𝒪𝓅𝓊𝒸𝓊𝓀 ╝╔╣█╠╗

Hatırlatma

Karşımda ten renginde topuk ayakkabı, uzun olmayan orta boylarda bir elbise giymiş olan Zeynep vardı.

Bana bakmadan annesine dönüp sinirle bakıyordu. Büyük ihtimalle Kader abla onu böyle giyinmek için zorlamıştı. Gerçi onu elbise giymek için hangi yöntemi denemişti orası muammaydı ama şuan gördüğüm manzara muhteşem ötesiydi.

----

-Çağrı Koçak-

Ona baktığımı görünce sinirle yüzünü bana doğru çevirdi. O bana bakıyor, ben ise onun vücuduna tam oturmuş elbisesi ile onu baştan sona süzüyordum.

Zeynep: Otursak mı artık?

Ben gözlerimi ondan alamıyorken babam omzumdan tutup beni sandalyeye oturtturdu. O da aramızda yalnızca bir sandalye olacak şekilde otururken tüm hareketlerini izlemiştim. "Ne var?" dermiş gibi bir bakış attığında yutkunup önüme döndüm. Şuan ona bakmamak için zor duruyordum resmen.

Çağrı: Kader abla nasıl bir tarife uyguladın?

Kader: Efendim?

Zeynep'e bakarak cevap vermiştim...

Çağrı: Onu böyle giydirmek için nasıl bir tarife uyguladın?

Ben gözlerimi onun vücudundan çekemezken rahatsız olmuştu sanırım. Çünkü masanın altından bacağıma ayakkabının topuğuyla vurmuştu. Hafif bir inlemiştim. 

Çağrı: Ne yapıyorsun kızım ya!

Zeynep: Sende öküz gibi bakma o zaman!

Cevap vermeden önüme dönmüştüm çünkü bu sefer haklıydı. Resmen sapık gibi kızı izlemiştim. Babamlarsa bizi izliyorlardı. O sırıtırken ben ona kaşlarım çatık bakıyordum. 

Kader: Çağrı'cığım biliyor musun Zeyno çok güzel resim çiziyor. Lise'de kendini daha da geliştirdi. Eskisinden daha iyi yani öyle düşün.

Çağrı: Öyle mi..?

Kader: Evet, evet. Hatta odasında bir sürü çizim var. Zeyno göstersene.

Zeynep: Anne ne ge-

Çağrı: Olur aslında. Hem diğerleri gelene kadar öylece oturmuş olmayız. 

Ayaklandığımda gözlerini devirip oturmaya devam etmişti. Kapının eşiğine geldiğimde gözlerinin içine bakıyordum.

Zeynep: Ne?

Çağrı: Odan  hala aynı yerinde i yoksa ben tüm odalara girip odanı mı bulayım? 

Zeynep: Of!

Oflayıp yanıma gelirken ben sırıtıyordum. Ayakkabılarımızı çıkarıp içeri girdiğimizde onu beklemeden odasına girdim. Eh onca yıldır burada kalıyordu sonuçta.

Zeynep: Madem odanın nerede olduğunu biliyordun neden beni kaldırdın hödük kafa?

Çağrı: Ben öyle bir şey demedim ki.

Ona cevap yetiştirirken bir yandan da masasının üstünde olan çizimlerini tek tek elime alıp bakıyordum..

Elimde tuttuğum bir resim ile sırıtışım tüm yüzümü kaplamıştı.

Çağrı: Eski evimi çizmişsin..?

Hızla yanıma gelip çizimini almıştı. O böyle yaparken bile çok çekici görünüyordu.