Miraç Sarsılmaz.
Şehrin sefiri, tüm illegal işleri bir roman mahallesi ve mahalle yerlileri üzerinden yürüten Yekta'nın gözbebeği ve silahı.
Mahur Yılmaz.
Sıradan bir roman kızıyken günün birinde Miraç'ın hayatındaki en değerli insan haline gelir...
Merhabalar, şimdilik hikayemiz Mahur'un yaşlarına göre gidiyor. 2-3 bölüm sonra hikayemiz normal bir şekilde devam edecek. Arada hava kalan şeyler olacak, bunları da hikaye ilerledikçe açığa çıkaracağız. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar! ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahur 17 Yaşında.
Kendine ve Rengine Aşık Bir Çiçek.
Miraç her zamanki gibi sokağın tam ortasındaki pembe boyalı evin önündeydi. Bu defa arabada oturmak yerine merdivenlere oturmuştu. İçeriden gönderilen çayı aldı ve sigarasını yakıp, etrafı izlemeye koyuldu.
Küçük çocuklar, büyük heveslerle son model aracın tekerlerine, jantlarına, markasının amblemine dokunuyor; hayran bakışlarla arabayı inceliyorlardı. Elini cebine daldırdı ve kapıların kilidini açınca çocuklar büyük bir heyecanla kapılara koşuştular. Arabaya binip, sürüyormuş gibi direksiyonu çevirmeye başladılar. Küçük bedenlerin, büyük hayallerini görebiliyordu.
Miraç, gülümsedi.
Bu mahalleye alışmıştı ve o nefret ettiği günler artık geride kalmıştı. Hala sevmiyordu ancak nefret de etmiyordu.
Bu insanları anlıyordu artık.
Kimliklerini gizlemeyen, isteseler de bunu başaramayan insanlardı onlar. Sanki alınlarında yazıyordu roman oldukları. Vücut şekillerinden, giyim kuşamına kadar bir şekilde anlaşılıyordu. Bu insanlar asıllarını üzerlerinde taşıyanlardandı. Gizlemek, saklamak ya da utanmak onların işi değildi. Olduğu gibi, içlerinden geldiği gibi yaşıyorlardı.
Onları anlıyor, onlara saygı duyuyordu.
Yine de roman havası duymaktan kulakları çınlıyordu yine. O çalgının ritmi ne zaman kulaklarına doluşsa gözünün önünde çılgınlar gibi dans eden kızlar ve oğlanlar beliriyordu. Popolarını, kalçalarını ve bellerini sallayan kıvrımlı kadınlar ve onların tam karşısında abuk sabuk Arizona kertenkelesi misali kıvrılan erkekler... Abartılı aksesuarlar ve elbiseler...
Sırıttı, sonra da sesli bir şekilde güldü.
Çayından bir yudum almıştı ki; gördüğü görüntü çayı geri püskürtmesine sebep oldu. Genzine kaçan çay, arka arkası gelmeyen öksürük nöbetine dönüştü. Ayağa fırladı.
