Cold Nights // Hyunchan ✓

1.9

Nefret duygusu oldukça güçlüdür. Kolay elde edilemez ve çoğu kişi yalnızca bu hissi yaşadığını düşünüp kendini kandırır. Ama bu duyguyu yalnızca birini gerçekten sevmememişseniz elde edersiniz. Çünkü sevdiğiniz kişi size karşı ne yaparsa yapsın bir aralar ona atan kalbiniz nefrete izin vermez. Büyük ihtimalle kendinizi kandırır ve bunun farkında dahi olmazsınız.

Güzel bir geçmişiniz olan insan daima sizin anılarınızda yer alır ve vakit buldukça kendini hatırlatır. Elbette büyük bir hayal kırıklığı duyumsarsınız fakat elden gelen bir şey olmadığından yalnızca bir süreliğine hüzünlenirsiniz.

Hyunjin de büyük bir burukluğa sahipti. Hayatının aniden yok olması ve üzerine sevdiği adamın onu yüz üstü bırakması hala atlatamadığı bir olaydı. Çünkü ona fazlasıyla güveniyordu. Sözlerine, gülüşüne ve dokunuşlarına inanmıştı. Farkında olmadan kendini bir aldatmacanın içinde bulduğunda ise oldukça geçti, her şey son bulmuştu.

Dizlerine biraz daha sarıldı kahve kokulu alfa oturduğu topraktan sert zemin kalçalarını ağrıtmaya başlasa da kafasını dolduran başka şeyler vardı. Gözünden damlalar düşmeye devam ederken hem sinirli hem üzgün hem de fazlasıyla kırgındı.

"Neden, neden bunu yaptın bana? Hiç mi sevmedin beni? Bu kadar mı değersizdim gözünde? Yaşanmışlıkların hatrına biraz olsun sessiz kalamaz mıydın? Kendini kurtarmak için beni öne sürmek zorunda mıydın Yugyeom?"

Sitemkar sözleri sonrası sesi yükselirken içindeki sinir daha da açığa çıktı alfanın. Kendi kendine konuşurken elleri yumruk halinde ve yüzündeki ağlamaklı ifadeye ek değişen ses tonu ile en dipteki hallerinden birindeydi.

"Hala ne yüzle bana dokunmaya çalışıyorsun?! Neler yaşattığını bilmiyormuş gibi nasıl yeniden benimle olmak istersin?! Nefret ediyorum senden, nefret ediyorum!"

Göz yaşları çoğalıp konuşamayacak raddeye gelirken ne kadar sesli olduğu umrunda değil. Kafasında dolaşan Yugyeom onu bir kez daha paramparça ediyordu.

Dokunuşları, gülümsemesi, ilgili tavırları... Hyunjin bunların hepsinin etkisindeyken alfanın onu gerçekten sevdiğini düşünüyordu. Hem işinde başarılı olmanın hem de ilgili bir sevgiliye sahip olmanın mutluluğunu yaşarken gözü adeta kör olmuştu. Yugyeom'un tavırlarının ardındaki yalnızca seks isteğini fark edememiş ve kandırılmıştı.

Hatta alfa o kadar iyi oynamıştı ki ayrılıklarının ve ilişkilerinin ortaya çıkışı üzerinden birkaç ay geçse de onun hakkındaki Yugyeom'un yaydığı söylentilere inanmamıştı. Zihninde birlikteyken yaşanılan anlar bulunduğundan onun böyle bir şey yapabileceğine aklı varmıyordu.

Fakat yapmıştı. Aralarında geçen tüm ilişkiyi hiçe sayarak Hyunjin'in onun yalnızca orospusu olduğu iddiasında bulup genci karalamış ve kendi adını temizlemeye çalışmıştı.

Aptallığına yandı acı kahve kokulu alfa, bu adama nasıl bu kadar çabuk güvendiğine bir anlam yükleyemedi. Nasıl görememişti kandırıldığını? Nasıl anlayamamıştı?

"Fazla iyi bir oyuncusun Yugyeom ve bu sana olan nefretimi daha da arttırıyor."

Kızarık gözleri ve ıslak bakışları ile başını kaldırıp tam karşısında duran ağaca baktı fakat beyni oraya aslında bulunmayan Yugyeom'u koymuştu. Kahve kokulu alfa yumruğunu sıkmaya yeniden başlarken parmaklarındaki boğumları beyaza çevirmişti.

"Bunu nasıl yapabildin bana hala aklım almıyor. Sevmiştim seni, en içten ve saf hislerimle sevmiştim. Güvenmiştim sana, hayatımda ilk defa birine bu kadar güvenmiştim. O kadar rahattım ki seninleyken herkesten sakladığım benliğimi sana gösterip kollarında huzur bulmuştum. Bunu hak etmedim, mahvolmayı hak etmedim. Biraz olsun acımadın mı bana? Görmedin mi gözlerimdeki içtenlik ve mutluluğu? Bir daha kimseye güvenemememi sağlarken sen mutlusun mu bari? Cevap çok açık, yeniden beni altında rahatça isteyebildiğine göre gram etki etmemişim sana."