Be gentle

Ρουτινα ταξη και ασφάλεια

Είναι 7 το πρωί.Αλλη μια μέρα που πρέπει να σηκωθώ από το ζεστό κρεβάτι μου αφήνοντας πίσω τη ζεστη κουβέρτα μου και τις γούνινες ροζέ παντόφλες μου.
Αλισια: Δεσποινίς Μεγκυ το πρωινό σας είναι έτοιμο
-Ναι τώρα κατεβαίνω.
Δεν ήθελα με τίποτα να αποχωριστώ το δωμάτιο μου το οποίο είχε φτιάξει η μητέρα μου όταν γεννήθηκα και μετέπειτα πάντοτε κοιμόταν μαζί μου το βράδυ.Με ηρεμει να βρίσκομαι εκεί,ίσως επειδή ο χώρος μου θυμίζει ακόμα εκείνη.

Αχ άσε με λίγο να χουχουλιασω,δεν αντέχεται το κρυο εκεί έξω.
Μετά από μια προσπάθεια κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι να ντυθώ και να πάρω το πρωινό μου σαν μεγάλο και ώριμο κορίτσι.
Αλισια: -Στις 9 το βραδυ έχεις ραντεβού με τον Μαξιμο ελπίζω να μη το έχεις ξεχάσει.
Ναι αλισια μου το θυμάμαι, όμως γνωρίζω μόνο το όνομα του, δε τον εχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου,πως θα τον αναγνωρίσω?
Αλισια: -Αφού έχετε ανταλλάξει τηλέφωνο εκείνη την ώρα παρτον να δεις που βρίσκεται,έτσι μόνο θα καταλάβεις.
Σωστά αλισια έχω τον αριθμό του,δε το σκέφτηκα.
Αλισια: -Ναι είναι πρωί ακόμα αγαπητή μου ,πιες λίγο καφε να συνελθεις.

Στη δουλειά.

Το γραφείο είναι τακτοποιημενο και ο γαλλικός καφές βρίσκεται πάνω στο τραπεζάκι κοντά στο παράθυρο μαζί με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Βλέπω καλά;
Από κάτω από τον καφέ,υπάρχει ένα γράμμα,το οποίο όμως δεν έχει αποστολέα......ανώνυμο...εμμμ ναιι λίγο τρομακτικό αυτό."απόψε σε περιμένω στις 9 εξω από το Ελ ροστρο,δικός σου μωρό μου"
What?...☆¤☆▪︎☆▪︎☆ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΑΥΤΟ
Ο τύπος που μιλούσα μέσω Skype και ανταλλασαμε ιδέες για θέματα της δουλειάς μου ζητάει ραντεβού; Δεν με εχουν συνηθίσει σε κάτι τέτοιο είναι η αλήθεια. Αυτό πρέπει να το τσεκάρω.

Η γραμματέας του πατέρα μου δεν έχει ιδέα ποιος το έστειλε η ποιος το άφησε στο γραφείο μου.
Άντα.. Έλα γρήγορα!
Η Άντα είναι η βοηθος του μπαμπά, μεγάλη σε ηλικία αλλά μένει μαζί μας χρόνια, μόνη στον κόσμο χωρίς οικογένεια, όμως είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.

Όλα μοιάζουν πολύ περίεργα, παράξενα και κάπως απειλητικά.Δεν έχω ξανανιώσει έτσι μόνο φόβο και μοναξιά όταν έχασα τη μητέρα από τροχαιο.
Όλα μαύρισαν και από τότε απλώς το μόνο που θέλω είναι να τη συναντήσω κάπου κάποτε.
Και το γεγονός ότι κάποιος μου ζητάει να βγούμε για μένα είναι παράξενο.  Βλέπεις έτσι είναι όταν είσαι σε κατάθλιψη 4 χρόνια.

-Κόρη μου τι συμβαίνει γιατί είσαι αναστατωμενη;
-Ααα τίποτα πατέρα μου όλα εντάξει, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα απλώς είμαι αγχωμένη για την δική δεν ξέρω αν προλαβαίνω να τα έχω όλα έτοιμα.
(Δεν ήθελα να του πω κατι για το θέμα και να τον αναστατωσω, οπότε προτιμησα να μη πω λεξη)
-Μην ανησυχείς κόρη μου είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις μια χαρά,σου έχω εμπιστοσύνη. Εγώ θα φύγω απόψε στις 8 για το Μεξικό έχω μια πολύ σημαντική δίκη και θα γυρίσω σε δύο εβδομάδες.
-Δύο εβδομάδες;είναι πολύς καιρός!
-Το ξέρω κόρη μου όμως είναι σημαντικό και είναι απαραίτητο να βρίσκομαι εκεί.Με το καλό όταν γυρίσω θα σου φέρω την αγαπημένη σου σοκολάτα όπως όταν ήσουν μικρή.
-Αχ μπαμπά μου σε ευχαριστώ πολύ. Το μόνο που θέλω είναι να προσέχεις.