Be gentle

Η αμνησία

Ένα δωμάτιο γεμάτο χαρτιά κολλημένα στους τοίχους και μια νοσοκόμα να κρατάει ένα φάκελο κι εγώ φορτωμένη με καλώδια στο κεφάλι μου.
Τι συμβαίνει; αναρωτιέμαι γιατί βρίσκομαι εδώ και όχι στο σπίτι μου μαζί με τον πατέρα μου και την Αλισια να παίζουμε χαρτιά μέχρι το πρωί.!
Ειλικρινά δεν αισθάνομαι καλά θέλω να φύγω τώρα.! Κάποιος με έχει απαγάγει και θέλει να μου καταστρέψει τη ζωή...

Στην άλλη άκρη του κρεβατιού ήταν καθισμένος ένας κύριος όχι μεγάλος θα έλεγα οτι απλα βγήκε από κάποιο παραμύθι, όμως πρώτη φορά τον έβλεπα. Συγγνώμη του λέω,γνωριζομαστε;
Εκείνος δεν αποκρίθηκε αμέσως πάρα μόνο με κοιτούσε με απορία.  Σε καποια φάση η γιατρός πήρε τον κύριο και του μιλούσε για μερικά λεπτά. Ο κύριος έμοιαζε αναστατωμενος όμως αργότερα κάτι άλλαξε και τον έβλεπα πιο αισιόδοξο.
Ήρθε και κάθισε κοντά μου και με κοιτούσε σαν να ήμουν μωρό!
Ναι αυτό το σπαστικό βλέμμα που σε κοιτάνε σαν να σε λυπούνται και όχι να σε θαυμάζουν.

-Σε δύο μέρες θα πάρεις εξιτήριο μικρή!μου είπε!
Μεγκυ: - Ναι,ποιος ,που;
Μαξιμο: - Σε λένε μεγκυ και εισαι καλα. Απλά είχες ένα ατύχημα και έπαθες παροδική αμνησία από το χτύπημα. Ήταν πολύ δυνατό και έτσι σε φέραμε εδώ για να προλάβουμε τα χειρότερα . Είχες αιμορραγία και έτσι η Νατάσα έδωσε αίμα για να σε σώσουμε.  Όμως δεν κινδυνεύεις πλέον.και να ξέρεις ότι ο γιος μας ο Ρονυ είναι καλα και σε περιμένει να γυρίσεις κοντά του.

Εγώ απορούσα, δεν ήξερα καν ποιοι είναι όλοι αυτοί.
Τόσα ονόματα,όλα αυτά τα γεγονότα, παιδί, νοσοκομεία.....εγώ θυμάμαι ότι έχω μόνο μια δίκη την άλλη εβδομάδα και δεν έχω ετοιμάσει τίποτα!
Πότε παντρεύτηκα έκανα και παιδί και μάλιστα με αυτον εδώ πέρα;

Μαξιμο: - καταλαβαίνω ότι αναρωτιέσαι όμως θα γίνεις καλά, μάλλον είσαι καλά αλλά θα αναρρώσεις και ετσι θα τα θυμηθείς όλα.

Εγώ συνεχίζω να μη ξέρω κανέναν και να θέλω να πάω στο πατρικό μου.
Μαξιμο: - Απόψε γυρνάμε πίσω, ακριβώς σε μια ώρα πετάμε για Χιούστον. Από εκεί θα πάρουμε τα απαραίτητα θα πάμε Μεξικό και από το Μεξικό φύγαμε για Ιταλία.
Υπόσχομαι ότι δε θα χρειαστεί ποτέ πια να ζούμε σαν κυνηγημένοι. Επίσης σκοπεύω σύντομα να τελειώνω με τον Αρχηγό και τον Όλιβερ.Δε θα ξαναδούν ποτέ πια το φως της ημέρας.