10თავი

130 6 1
                                    

  უცებ messenger-ის ზარის ხმა გაისმა მილენას ტელეფონში. მანაც უპასუხა და გავიგონეთ ქალის ხმა რომელიც ძალიან ჰგავდა მილეს ხმას ისეთივე ჰაეროვანი და თან მტკიცე.
-Hi my lovely stupid bitch.
-გამარჯობა დედა ქართულად ისაუბრე.
-სად ხარ?
-რავი მეგობრებთან ერთად ვარ რა გინდა?
-გოგონებიც არიან მანდ?-მილენა დაეთანხმა რის შემდეგაც ისევ განაგრძო ქალმა-ერთ კითხვას დაგისვამთ და მიპასუხეთ.
-დედა ოღონდ სისულელეები არ გვინდა.
-მაცადე შენ არ გელაპარაკები.აბა გოგონებო მაინტერესებს რას იზავთ თუ თქვენმა შეყვარებულმა თქვენივე საუკეთესო მეგობართან გიღალატათ.
ამ ყველაფერზე მილენამ სიცილი ატეხა
-უპასუხეთ.
-ვერანაირ ღალატს ვერ ავიტან მითუმეტეს დაქალთან ასერომ დაუფიქრებლად შევწყვეტ ყველანაირ კონტაქტს.-თქვა ნინიმ და ანდროს გახედა მკვლელი სახით.
-მეც იგივე არანაირად არ დავინდობ.
-აჰაა გასაგებია.კარგად აზროვნებთ გოგნებო მაგრამ ჩემი შვილი რას გვეტყვის.
მილენა სიცილისგან იხრჩობოდა ამოისუნთქა და ღიმილით თქვა:
-რა დაშორება ხალხო რის დაშორება რაზე ბაზრობთ გაიხედეთ გამოიხედეთ რაიცი როგორი ძმაკაცები ყავს.-და ისევ დაიყო სიცილი.
-აი ვიცანი ეს ჩემი შვილია-თქვა ტელეფონიდან კაცმა.
-ვაა მამა რაშვები.
-მისმინე რაღაც ამბები გავიგე რახდება?
-ააა ხო. კაროჩე ერთთან ერთად ვსეირნობდი პარკში  პროსტა ერთად დავდიოდით და წინ შეგვეფეთა ის მეორე ხოდა რაუნდა მექნა. ერთმა კითხა ვინ ხარო და მერე დაიწყეს კამათი არა მე ვარ მისი შეყვარებული არა მეო.-ამას ისე ამბობდა გეგონება დაქალს უყვება და არა მშობლებსო.
-მერე მერე შენ რა გააკეთე.
-ვაიმე-ძლივს ამოისუნთა-მეთქი წავედი შეყვარებული უნდა ვნახო მელოდებათქო და ორივე ისეთი გაკვირვებული მიყურებდა მარტო მაგის დასანახად ღირს ცხოვრება. არა რომ მოვდიოდი კი ვფიქრობდი. არ გაიცინოთქო მარა ვერ მოვახერხე. მთელი გზა სულელივით ვიცინოდი.
-გიჟი ხარ რა.-დედამისი ჩაერთო დიალოგში-ერთი შენ მითხარი შენს ყელზე ნაიარევს რა ქვია.
მილენა ტელეფონის კამერაში ჩაიხედა და თქვა:
-რა ქვია და თმის უთო მან დამწვა.
-ანუ უთო ხო.-ჩაიცინა მამამისმა.
-ისე რა გინდა მეც ეგრე ვეუბნებოდი ხოლმე დედაჩემს.
-რა ბილწი აზრები გაწუხებთ სულ წახვედით ხელიდან ეს წინა თაობა.-მილენა დასერიოზულდა როცა მოწვა რას უნამიოკებდნენ-ჰე ახლა იტყვით რა გინდათ თუ დიდხანს გელოდოთ.
-ანუ მილე გახსოვს ბებიაშენის სახლი ბახმაროზე. სახელმწიფო მის გაყიდვას აპირებს და ჩვენ უნდა მივიდეთ და განვაცხადოთ რომ ამ სახლს პატრონი ყავს ის შენი საკუთრებაა როგორც იცი ბებიაშენმა დაგიტოვა ასერომ მოგიწევს იქ მისვლა და ყველას ადგილზე მისმა. უთხარი თქვენ შიგ ხომ არ გაქვთ ეს ჩემიაო საბუთებიც წაიღე და დაუმტკიცე-თქვა მამამისმა-მოკლედ ყველაზე კარგი იდეა შენი მეგობრები წაიყვანე და დარჩით იქ შენც კი იცი როგორი დიდი სახლია.
-რავიცი რავიცი იქ წასვლა და გართობა არ იქნება ცუდი თანაც თოვლი იქნება იქ.და გაისმა ზუმერის წყვეტილი ხმა მილენამ ტელეფონი გათიშა.
-აბაა რას იტყვით? წავიდეთ?
-რავი წავიდეთ მაგრამ უნივერსიტეტი? ჩემი მშობლები არ დამთანხმდებიან მის გაცდენაზე.
-კაი რაიყო რატო არ გკიდია უნივერსიტეტი როცა ასე შეგიძლია გაერთო რომ რამე მე დაველაპარაკები დედაშენს თუ საჭირო იქნება მამაშენს. ანუ ერთი კვირით მივდივართ ჩემთან.
-კარგი ხო.
და ისევ ტელეფონის ზარი. მილენას სახე შეეცვალა უცხო ნომრის დანახვისას.
-გისმენ
-....
-გოგონა რატო შემეცი არ მინდა ამ თქვენ იდიოტურ ფართიზე წამოსვლა. შენი სახელი შემახსენე
-....
-ხო თაკო
-....
-მაგრად მკიდია თაკო იქნები თუ თიკო
ტელეფონი გაუთიშა
-რატო შემიკიკინა ვააა.
-რა უნდა.
-რავიცი დღეს ხო თავი ამატკივა მაგან და თავის ,,ლ'' ებმა.
-რანაირები ხართ რა გოგოები. ერთნაირები ხართ მაგრამ ერთმანეთს ვერ იტანთ.
დემეტრეს ამ დამამცირებელ შემარწუნებელ წინადადებას მილენა პასუხის გარეშე არ დატოვებდა.
-საყვარელო მე შენნაირი არ ვარ მაგრამ მაინც ვერ გიტან.


——————————
აბააა რას იტყვით მილეს მშობლებზე.
დემეს და მილეს რაც შეეხება ყველაფერი გამოსწორდება.✨✨

როგორ შეეძლო Where stories live. Discover now