The Maldita Girl

Chapter 48

Chapter 48

Lhaii POV:

Bumalik na sa dati si mommy.

"Mommy ang sarap ng luto niyo." saad ko.

Biglang may nagdorbell.

"Sweetie buksan mo ang pinto may bisita ata tayo."

Pagbukas ng pinto ay tumaas agad ang kilay ko.

"Anong ginagawa ng pamilyang Xeon dito?" taray ko.

"Nandito kami para humingi ulit ng tawad sayo." - Rhian.

Diba ako ang kontrabida dito. Sa huli kontrabida ang mga humihingi ng tawad.

Siguro mabait parin ako?

Pinapasok ko sila.

"Vaner, ikaw ba yan?" gulat na tanong ni mommy,

"Oo Mae. Nandito ako para humingi ng tawad sayo at sa anak natin... patawad." - Vaner.

Ayokong idescribe ang reaksyon nila masyadong madrama. Vaner rin lang ang tawag ko sa taong nagbigay buhay sa akin.

"Matagal na kitang pinatawad. May kasalanan din naman ako sayo noon." - mommy.

"Salamat. Ito ang mga anak ko... si Rhian at Kim."

"Hello po." - Kim.

"Pwede po bang payakap? Namiss ko po kasi yung mommy ko kaso wala na po siya." - Rhian.

Nagyakapan sila pati si Kim nakisali na din. Ako na ang OP.

Clap** Clap**

Pumalakpak ako at napatingin naman sila. Ngumiti ako ng mapang-asar.

"Ang sweet niyong tignan. Sayang nandito ako, happy family na kayo kung tignan. Sayang binuhay pa ako dito sa mundo no?" sarcastic na sabi ko.

"Sweetie, ano bang pinagsasabi mo?" - mommy.

"Ngayon lang nagkita tapos close agad. What the hell!"

"Ano bang pwede naming gawin para patawarin mo?" - asar na tanong ni Kim.

Nagkunwari akong nag-iisip. Ngunit nasa plan ko to.

"Okay. Halikan niyo ang paa ko kahit isa lang sa inyo. Ooohhpps! Pina-spa ko pa yan kahapon. Deal?" paghahamon ko.

"Ano ka sinuswerte? Ang sama mo. Anong akala mo sa amin tanga? Hindi namin gagawin iyon!" arte ni Kim.

"Kung ayaw niyo edi lumayas kayo. Iyon lang ang paraan para mapatawad ko kayo. Mabait na nga ako eh, isa nalang luluhod para halikan ang paa ko, dapat kayong tatlo." sarcastic paring saad ko.

Nagkatinginan lahat sila. Nag-iisip kung gagawin o hindi. Lumapit si Vaner sa akin.

"Sweetie, ano bang ginagawa mo?"

"Mommy, gusto kong ipakita sa kanila na hindi ganun kadaling magpatawad. Sinaktan nila ako." - me.

"Marunong ka palang masaktan." bulong ni Kim.

"Demonyo lang kase ang hindi nasasaktan, baka isa ka doon!" hindi siya makasagot. "Ano na? Luluhod lang, pinapatagal pa. Bilisan niyo." taray ko.

"Pa, huwag... huwag mong gawin." nag-aalalang sabi ni Kim.

Lumapit siya sa akin.

"Kung ito ang paraan para mapatawad mo kami, ako nalang ang gagawa. Para narin sa ikakatahimik ng buhay natin. Mas higit kitang nasaktan... sorry sa lahat lahat. Nawala ang batang sweet, caring, at lovable na tulad mo... nang dahil sa akin galit nalang ang nararamdaman mo.. sorry talaga." sincere na sabi niya.