LAVANTA (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 35: LAVENDER

Selam😇

Finale bir bölüm diyip finali ikiye bölmem de çok özel 👉🏾👈🏾
Ama Lily öfkeniz o kadar ağır bastı ki ben de çözümü bunda buldum 🙈 Bol yüzleşmeli bağırmalı çağırmalı bu bölümümüzden sonra Alex ve Mia ile yarın akşam vedamızı yapacağız.
Yıldıza basmayı, yorum yapmayı ve twitterda #Lavanta⚔️ etiketini kullanmayı unutmayın💛

Keyifli okumalar⚔️✨

——————————————
Bu bölüm yaşadığı yere uyum sağlamaya çalışırken geldiği yer unutturulmayan herkese gelsin. Hayat uzun bir yol, kalkış ve varış noktaları kadar duraklar da önemli. Size sığınak olan duraklarınız olsun.

Prongs

—————————————

ALEX

              Lily'nin evinin önünde Mia ile beraber dikilmek oldukça rahatsız edici bir durumdu. Birde buna neden burada olduğumu bilmemek eklenince rahatsızlık derecem ikiye katlanıyordu. 'Neden burada olduğumuzu söylemeyecek misin?' Mia'ya döndüm o da en az benim kadar gergindi.

'Ben de bilmiyorum ki Lily aradı ve hemen görüşmemiz gerektiğini söyledi sen de duydun.'

'Benim yanında olduğumu bilmiyordu ama?' hala bir yanlış anlaşılmaya kurban gittiğimizi ummak istiyordum.

'Alex'i de al gel dedi. Sabret şimdi öğreneceğizğ.' Diyip kapıyı çaldı, öfkeyle soludum. Mia ile burada olmak istemiyordum, kendim bile burada olmak istemiyordum.

'Bayan Johnson, Bay Hamilton.' Bennet'lerin çalışanı kapıyı açtığında kendimi gülümsemek istesem de becerebildiğimi sanmıyorum. Halbukş kendisi bana karşı her zaman çok nazik ve sevecen olmuştu. Lily'i defalarca bıraktığım, sayısız kez ailesiyle yemek yediğim ve ailesi yokken neredeyse her günümü geçirdiğim eve Mia ile beraber adım attım.

'Bayan Bennet üst katta sizi bekliyor.' Ezbere bildiğim koridordan geçerken elimi gerimde kalan Mia'ya uzattım, artık geride kalmış hayatıma adım atıyorsam bunu onun elini tutarak yapmalıydım. Merdivenlere doğru yöneldim. Mavi tonların hakim olduğu salonun ortasında Lily üzerinde yaprak desenleri olan bir elbise ile bizi bekliyordu. Kırılgan hatları yüzündeki ifade ile birleşmiş endişe ile bize bakıyordu.

Eski bir iç güdüyle ona doğru ilerledim. 'Ne oldu?'

Gözleri benden önce Mia'ya koştu. 'Bilmiyorum. Sadece Mia'yı uyarmak istedim.'

'Ne hakkında?' Mia ile birbirlerine bakışlarını yakaladım.

'Ona söylemedin değil mi?' dedi Lily ona bakarak.

'Bunu benden duymayacak demiştim. Bu senin sırrın.' Neden bahsettiklerini anlamıyordum ama ikisi de oldukça rahatsız görünüyordu. 'Biri bana burada ne olduğunu anlatabilir mi?' yaşadığım gerginliğe oranla sesim de aynı derecede yüksek çıktı.

'Şöyle oturalım.' Lily bizi koltuklara doğru yönlendirdi ama oturamayacak kadar tetikteydim 'Neler oluyor Lily? Mia'yı ne konuda uyarmak istedin?'

'Önce sana anlatmam gereken bir şey var Alex.' Oturduğu koltukta dizlerini birleştirmiş, gözleri benim dışımda her yere bakıyordu. Bu anı daha önce yaşamıştım o bana acımasızca 'Babası sen değilsin.' Derken de ağzından bu cümleler dökülmüştü. 

'Sen İtalya'dayken... burada yalnızdım.' Sesi o kadar kısıktı ki duymak için ona doğru bir adım attım.

Neden o zamanları hatırlatıyordu şimdi anlamıyorum. 'Lily nereye varmaya çalışıyorsun?'