Beomgyu yine de istiyordu onları. İstiyordu onlarla arkadaş olmak. Çok mutlu görünüyorlardı uzaktan... O da öyle olmak istiyordu, 'mutlu...huzurlu'.
Bu his nasıl anlatılır bilmiyorum. Onlarla vakit geçirmek, onlarla gülüp eğlenmekti en büyük hayall...
Adamın bu gür ve tok sesiyle herkes olduğu yerde kalakalmıştı. Yeonjun çok hızlı bir hareketle suları kapatmıştı. Hepsi şok içerisinde küçük dilini yutmuş gibi birkaç saniye birşey diyemediler. Hepsi de korkmuş görünüyordu, ama en çok Yeonjun. Yeonjun'un gözlerinden okunabiliyordu ne kadar korkmuş ve paniklemiş olduğu. Ayrıca pişmanlığı. Çok geçmeden konuşan Yeonjun oldu.
-"B-baba..?"
Beomgyu ilk kez Yeonjun'un sesinin titrediğini duymuştu. Bu suratsız adam onun babasıymış, demek ki Yeonjun o yüzden o kadar panik yapmış... Herşey yerine oturduğunda Yeonjun'un babası bir kez daha bağırdı.
-"BU HALİNİZ NE BÖYLE! YEONJUN?? NE ZAMAN AKILLANACAKSIN HA?!
-"Baba dur bir dinl-"
-"BİR DE ARKADAŞLARINI DA ALET ETMİŞSİN OYUNUNA, TABİ ONLARIN DA SENDEN PEK BİR FARKI YOK! SERSERİNİN TEKİSİNİZ HEPİNİZ!?" diye haykırdı sertçe o adam.
Beomgyu ürkmüştü bu adamdan gerçekten çok katı birine benziyordu ve şuan yakalandıkları durum pek iç açıcı olmadığı için sinirlenmesi de bir yandan normal geliyordu ona. 'Sonuçta onlar yüzünden dükkanın su faturası fazla gelecekti." Faturayı geçtik heryer sırılsıklam olmuştu, üstleri de dahil. Birkaç saniye sonra Yeonjun konuşmaya çalıştı.
-"Baba, gerçekten özür-"
-"KES SESİNİ YEONJUN, BANA CEVAP VERME BİRDE! EN AZINDAN BU KADAR YÜZSÜZLÜK YAPMA."
Babasının bunu demesiyle başını öne eğdi Yeonjun. Şuan yerin dibine girmek istiyordu. Hem babasına yakalanmış, azar işitiyordu, hemde arkadaşları da kendisi yüzünden azar yiyordu. Ayrıca rezil de olmuştu. Ama şuan en son önemseyeceği şey rezil olmaktı. Umuyordu ki babası eve gittiklerinde onu bir güzel tokatlamasın...
Bir süre sonra dükkandan çıkmışlardı ve bu dördü evlerine doğru ilerliyorlardı. Evet dördü dedim çünkü Yeonjun'un babası herkesi kovduktan sonra Yeonjun'u aynı bir çocuk gibi kulağından çekiştirerek eve götürdü. Diğerleri ise yol uzun olduğu için yürüyerek değil de bisiklete binerek yavaş yavaş gidiyorlardı. Gerçekten olanlar üzücüydü, şuan önemli olan onların azar yemiş olması değildi. Babasının Yeonjun'a birşey yapması an meselesiydi. Umuyordu ki arkadaşına bir zarar gelmesin...
Bunları düşünürken evinin önüne geldiklerini farketti.
-"Görüşürüz çocuklar, ben giriyorum eve."
Pek mutlu olmayan bir tonda söylemişti bunu Gyu. Diğerleri cevap olarak başlarını aşağı yukarı salladıklarında Huening Kai konuştu.
-"Güle güle Beomgyu, dikkat et kendine." diyerek tebessüm etmeye çalıştı.
Beomgyu da karşılık verdiğinde yavaşça evine adımlamaya koyuldu. ~
Yaklaşık 1 saat sonra yatağına oturmuş, elindeki roman kitabını okumaya dalmıştı Gyu. Eve gelir gelmez üstündeki ıslak kıyafetleri çıkartıp sıcacık bir duşa girmişti hasta olmamak için. Duştan çıkınca üstünü giyinip kitabını aldı ve yatağına girdi hemen. Rahatlamıştı. Sıcak bir duş almak ona iyi gelmişti. Şimdi de favori aktivitesini yapıyordu. Kitap okumak. Bayılıyordu kitap okumaya (bende yazmaya cnm), hele sürükleyici olsun, bitirene kadar elinden düşürmüyordu. O da böyleydi işte. Minik kitap kurdu...~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
