ᗪᖇᗩᗰᗩ // ᵇᵉᵒᵐᵍʸᵘ

9- ᴢᴏʀʙᴀʟᴀʀ

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

  Sınav haftası gelip çatmıştı. Bu süreçte Beomgyu ve diğerleri pek fazla takılamamışlardı. Hem sınavlara çalışmaları gerekiyordu. Hem de artık eskisi gibi değildiler... Olamazdılar...

Beomgyu eskisi gibi samimi görmüyordu onları. Kendisi gibi değillerdi onlar. Sıcakkanlı ve sempatik davranmıyorlardı artık. Ne değişmişti, Beomgyu'dan neden soğumuşlardı..? Hiçbir fikri yoktu Beomgyu'nun.

Takmamak elde değildi ama yine de takmamaya çalışarak kendini derslerine verdi. Dersleri çok önemliydi. Düşük almaması lazımdı.

  Günler boyunca ders çalıştı. Bazen ders çalışmak için geceleri bile uyumadı. Çok çabaladı. Fakat şimdiye kadar oldukları sınavlar pek iç açıcı geçmemişti Beomgyu için. O kadar uğraşıp didinmesine rağmen, iyi sonuçlar alamamıştı. 70'in üstünde notu yoktu hiç. Bazıları ise 50'nin bile altındaydı.

Neden böyle olmuştu? Aslında Beomgyu gayet iyi biliyordu, yaşadıklarının etkili olduğunu. Biliyordu, geceler boyu çalıştığı için sabaha enerjisi kalmıyordu. Yorgunluktan sınav sonrası hemen uyukluyordu. Halsizdi, uzaktan bakan biri için çökmüş durumda bile görünebilirdi. Göz altları şişmiş ve morarmıştı. Dudakları kurumuş ve rengi gitmişti. Bu sürede yemeğine de dikkat etmiyordu Beomgyu. Yemeğini düzenli yemiyordu.

Bu kadar çökmüş olmasının bir sebebi de buydu.

Bugünse son sınavları vardı. Matematik. Bundan iyi almalıydı. Sınavın iyi geçmesi lazımdı. Beomgyu matematiğe deli gibi çalışmıştı. Çalışmaya taa sınav haftası zamanından önce başlamıştı. Son ana bırakmamak için. Fakat pekte yararlı olduğu söylenemezdi, çünkü Beomgyu matematikte berbattı. Hiçbir şekilde yapamıyordu. Hiçbir zaman yapamamıştı.

Stres ve endişeyle son kez defterdeki işlemlere göz gezdirdi. Birazdan zil çalacak ve matematik sınavını olacaklardı. Derin nefes alıp verdi Gyu. 'Sakin olsana...sakin ol aptal... birşey yok...' içinden kendine kızması bittiği an sınıfa öğretmen girmişti. Kalbi gümbür gümbür atıyordu. İçinden kimsenin duymaması için dua etti. Kimse duymazdı ki... Beomgyu'nun kalp atışının sesi kimin umrunda olurdu. Kalbi atmıyor olsa bile, şuan durmuş olsa bile kimsenin umrunda olmazdı zaten. Biliyordu Beomgyu.

Bu saçma düşünceleri aklından atmaya çalışarak öğretmenin de dediği gibi sınav pozisyonuna geçti.

~

Zilin çalmasıyla yerinden irkilen Beomgyu gözlerini sımsıkı yumdu. Tam anlamıyla.. 'Batırmıştı' evet..

İstemeye istemeye, yavaş ve korkak adımlarla gidip öğretmene kağıdı verdiğinde hızla sırasına geri oturdu.

Ne yapmıştı böyle. Kesinlikle 0 alacaktı... Tam olarak '0' Hiçbir soruyu doğru düzgün yapamamıştı, ya boş bırakmıştı, ya da yarım yamalak uyduruk işlemler yapmıştı. Sırf dolu görünsün diye.

Ağlamak üzereydi. Şuan gelip birisi dokunsa, saatli bomba gibi anında patlayacaktı. Kendini sakinleştirmeye çalışarak derin nefesler almaya çalıştı. İlk kez böyle oluyordu... Daha önce hiçbir sınavı bu kadar berbat geçmemişti Beomgyu'nun. Kendini sakinleştiremeyince sesli bir şekilde yutkundu. Boğazının kuruduğunu hissedip titrek elleriyle çantasındaki su şişesini çıkardı. Buz gibi sudan koca bir yudum aldığında ağzının içi donsa da umursamadan yuttu.

"Ne yaptım ben.."

"Herşeyi mahvettim.."

"Kalacağım..."