Beomgyu yine de istiyordu onları. İstiyordu onlarla arkadaş olmak. Çok mutlu görünüyorlardı uzaktan... O da öyle olmak istiyordu, 'mutlu...huzurlu'.
Bu his nasıl anlatılır bilmiyorum. Onlarla vakit geçirmek, onlarla gülüp eğlenmekti en büyük hayall...
Beomgyu içine kapanık bir 10. sınıf öğrencisiydi. Sosyal hayatında hiç arkadaşı yoktu, olmamıştı. Okulda, sınıfında ya da akrabalarıyla hiçbir bağı yoktu. Okuluna tek başına gider tek başına gelirdi. Evde yalnızdı. Kimsesi yoktu... Okulda pek sevilmezdi. İnek öğrenciydi çünkü. Sırf bunun yüzünden zorbalığa bile uğruyordu. O kadar kötü müydü derslerini sıkı tutup iyi bir gelecek elde etmeye çalışmak? İnsanlar bunu anlamıyordu. Bu hayat ona hiçbir zaman gülmemişti, acılarını içinde yaşar, içinde sorunlarını giderirdi. Konuşacak hiç kimsesi yoktu... Bir günlüğü vardı. Çok dolduğu zamanlarda ona yazar ve içini boşaltırdı~
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Yine bir beden dersiydi. Formalarını soyunma odasında giyinmiş ve sınıfının yanına gitmişti.
-"Bugün serbestsiniz gençler."
Beden öğretmeninin lafını duyan çocuklar dağılmaya başlamışlardı. Kimileri topu alıp futbol sahasına gidiyor, kimi kızlar voleybol oynamak için takım kurma işine başlamışlardı. Bir Beomgyu tek kalmıştı aralarında. Erkeklerle futbol oynamaya gitse, iyi oynayamadığı için onu takımlarına almak istemezlerdi. Voleybol oynamak için kızların yanına gitse, kızlar onunla dalga geçip onu aralarına almayacaklardı. Derin bir iç çekti Beomgyu. Buna alışkındı. Bu yüzden en iyi yaptığı şeyi yapmaya karar verdi. "Hiçbirşey yapmadan boş boş oturmak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gyu boş bir bank bulup oturdu. Ardından Beomgyu'ya yabancı olmayan 4 çocuk çıkageldi basketbol sahasına. Evet kimse yok diye basketbol sahasının önündeki banka oturmuştu, fakat oturur oturmaz bu çocuklar gelmişti. Beomgyu rahatsız olmadı. Çünkü onları tanıyordu. Onlar kendisini tanımıyor olabilirlerdi, ama Beomgyu onları çok iyi tanıyordu. Onlar ile aynı sınıfta değildi. Kendi bulunduğu sınıfın karşı sınıfında okuyorlardı. Çocuklar gülüşerek 2'ye 2 takımlara ayrıldılar. Ardından da maça başladılar. Beomgyu istemsizce onları izlerken buldu kendini. Bunu ilk kez yapmıyordu. Bu 4 dostu yaklaşık bir yıldır uzaktan izliyordu. Onların arkadaşlıklarına hayrandı.. Onlara çok özeniyordu, keşke o da onlarla arkadaş olabilseydi. Ama hiçbir zaman onların yanına yaklaşmadı. Hatta aralarında selamlaşma dışında hiçbir sohbet bile geçmemişti. Beomgyu yine de istiyordu onları. İstiyordu onlarla arkadaş olmak. Onun da böyle arkadaşları olsa... Çok mutlu görünüyorlardı uzaktan. O da öyle olmak istiyordu, 'mutlu...huzurlu'. Yalnızlık pek de güzel birşey değildi. Bu his nasıl anlatılır bilmiyorum. Onlarla vakit geçirmek, onlarla gülüp eğlenmekti en büyük hayallerinden birisi. Ama korkuyordu Gyu. Ya onu reddederlerse? Ya onun hakkında kötü düşünürlerse?... Arkadaşlıklarının bozulmasını istemiyordu Beomgyu. Bu en son isteyeceği şeydi. Onlar çok güzel arkadaşlardı. Birbirlerine olan tavırları, hareketleri, hep gülümsetmişti onu. Aralarına girerse herşeyin mahvolacağından korkuyordu. Bunun yanı sıra bir de çekingenliğinden yaklaşamıyordu. Onların yanına gidip "Sizinle arkadaş olmak istiyorum." dese cidden utançtan çıldırırdı. Bu yüzden hep uzaktan seyretti onları. Uzaktan izledi, uzaktan dinledi sohbetlerini. Hiç bir zaman yaklaşmaya cesaret bulamadı...
Ama bugün... Bugün birşeyler farklıydı. Rüzgar bir farklı esiyordu sanki. Beyaz tenine yumuşakça çarpıyordu. Saçlarını zarifçe havalandırıyordu bu defa. İlk defa rahatsız olmuyordu bu rüzgardan. İlk defa gözünü acıtmıyordu bu parıldayan güneş.
Yüzündeki tatlı tebessümü silmeden izlemeye devam etti onları. Bu dört güzel dostu. Saniyeler geçmeden birşey oldu. Beomgyu'nun göz bebekleri büyüdü aniden. Çocukların oynadığı bu basketbol topu ayağının dibine yuvarlanmıştı. İlk başta ne yapacağını bilemeden çocuklara bir bakış attı. Çocuklar da kendisine bakıyordu. Sonra uzun boylu kahverengi saçlı, muhtemelen adı Huening Kai olan çocuk ona eliyle topu getirmesini işaret etti. Kalbi çok hızlanmıştı birden! Bir onlara, bir ayağının ucundaki topa baktı.
