BEDTIME STORIES

BOOK ONE : Saying Good-bye.

O gece her yıldız bir kez daha ağlamıştı.

Her yıldız bir kez daha çığlık atmıştı.

Çünkü o gece...hikayenin sonuydu.

''Bunu neden yapıyorsun?'' demişti Wendy...kaldığı o uzun zamanın sonunda.

''Neyi?'' Belkide Wendy'nin çıkabileceği tek çıkış kapısının önünde dikiliyordu Peter.

''Ben buraya ait değilim.Geri dönmem gerek.''

''Sen bana aitsin Wendy.Neden o yetişkinlerin yanına dönmek istiyorsun ki hala!?!''

Wendy,bukle bukle olan saçlarını etrafında sallarken yutkunmuştu. ''Sen kötüsün.Hem de çok...Perileri kendi tarafına çekmeye çalışıyorsun.Dış görünüşün dışında hiçbir parçan masum değil senin!Diğer çocuklarında gitmesine izin ver artık!''

''Neden?'' Peter bunu sorarken gözlerini yumdu ve derin bir nefes aldı.

Denizkızlarının dediğini hatırlamıştı.

O seni sevmiyor.

Sevmeyecek.

Tek kollunun yanına gidiyor, görmüyor musun?

Hook onu yanında götürecek.

Engel ol...

Engel ol...

Engel...

Öyle yapacaktı şimdide.Yumruk yaptığı ellerini gevşetti ve gülümsedi. ''Hook'a güvenmiyorsun,değil mi? O korsan düzenbazın teki.''

''Hook'tan bahsediyorsun.'' Wendy yutkundu.Biliyor olamazdı.''Hook...Hook sana kıyasla çok daha iyi bir insan.''

''İYİDE O İNSAN DEĞİL!''

''Peter...gözlerin neden siyah?'' Wendy korkuyla yanından uzaklaşmaya başladı.

''Benim gözlerim her zaman siyahtı Wendy.Bunu yeni mi farkediyorsun?''

''Baba?''

Küçüklerden sarışın olan gözlerini ovuşturarak yanlarına geldi. Wendy endişeyle minik oğlana bakarken Peter öfke dolduğunu hissediyordu.

''Odana git.Jack. Anne ve baba şimdi biraz konuşma yapması gerek.'' Çocuk başını onaylamak için sallayarak arkasından geri döndü. Peter en sonunda şapkasını çıkartarak masaya bıraktı.

''Gerçekten onu seviyor musun?Artık beni istemiyor musun?''

Wendy hiçbir şey söylemeden orada dururken,Peter hızla yanına gidip aşağıya doğru salladığı ellerini avuçlarının içine aldı. ''Seni ona vermek istemiyorum Wendy.Perilerin yuvasına gittiğimiz zamanları düşün.Sana doğum günü hediyen olarak yağmaladığımız mağara hazinelerini düşün.Hepsini nasıl bırakabilirsin?!Nasıl benden bu kadar kolay kopabilirsin!''

''Pan...'' Wendy'nin içinde büyüyen endişe dalgaları ilk defa sesine yansımıştı. ''Kes şunu...Sana denizkızlarının yanına gitmemen gerektiğini söylemiştim. N-neden onların dedikleriyle dolup bu kadar kolay etkilenmiş olabiliyorsun?''

''Ben onların dedikleriyle dolmadım! Beni sen bu şekilde yaptın...'' Peter derin bir nefes aldı.''O herifi sürekli yeniyorum.Sürekli yeniyorum ama...ama...benden her seferinde bir şey almayı başarıyor...neden sürekli içten içe kaybeden ben oluyorum.''