Oy sınırı 15 oy sonra yeni bölüm gelicek iyi okumalar.
Vefa
Gözlerimi açtığımda Ali hemen koşarak yanıma geldi.''Vefa kardeşim iyi misin ?"
''Tamam Ali iyiyim sadece biraz ağrım var.''diyebildim zar zor ama Ali hiç sakin değildi dediklerime rağmen
''O zengin bebelerden biri mi dövdü seni doğruyu söyle '' diye kızdı Arap
''Sakin olun Vefaya zarar verenleri ben de dövmek istiyorum ama dinlenmesi gerek.'' dedi Zeyno ve onları zorla dışarı çıkardı.
Hazal
Vefaya olanlar benim suçumdu.Berke engel olabilseydim Vefa bu duruma gelmezdi.
Peki bunu düşünmenin kime yararı var.Dün geceden beri bir pislik yüzünden masum birinin başına gelenlerden dolayı ağlıyorum ve uykusuz kaldım.Bu odada ağlayarak beklemek ne işime yarar Vefadan özür dilemeliyim.
Ayağa kalktım ve duşa girip kendime geldim.Pembe eteğimi ve beyaz bluzumu kot ceketimi giydim.Çantamı elime aldım.
"Hazal kızım arkadaşın seni görmeye gelmiş."diye seslenen annemi duydum adım sesleri giderek odama yaklaşıyordu.Bu gelen kimdi kimseye nerde oturduğumu söylememiştim o sırada kapı açıldı.
Karşımda sırıtarak duran bir Berk vardı.
"Senin burda ne işin var! Adresimi nerden buldun ?"dün gece olanlardan sonra bu manyaktan korkuyordum ne yapıcağı asla belli olmuyordu.
Kapıyı yavaşça kapatarak içeri girdi ve yatağıma uzandı.
Kapıya tam koşarken seslendi.
"Nereye kaçtığını sanıyorsun ayrıca bu kadar aptal birinin bizi bu kadar zaman zengin olduğuna nasıl inandırdı merak ediyorum ayrıca bu kadar merak ediyorsan okul sahibi babam olduğu için kayıt dosyasından adresini buldum şimdi bu kadar sohbet yeter hadi sana yapıcaklarıma gelelim."
"Sen bana hiç bir şey yapamazsın yoksa dün akşam olanları herkes bilir."
"Sence tüm okula senin bir yalancı ve sahtekar olduğunu ve tüm okulu kandırdığı söyledikten sonra sana kim inanır."dedikten sonra yatağımdan kalktı ve bana doğru yürümeye başladı sırtım kapıya çarptığında durdu ve kulağıma fısıldadı
"Artık yaptıklarına dikkat et yoksa başına geleceklerden ben sorumluyum buna da bil dün geceden kimseye basetmek yok özellikle de Cemreye." kapıyı çarparak çıktıktan sonra bir süre odam da durdum kendime geldikten sonra anneme haber verip Vefanın evine gittim.
Mahalleyi bulmuştum ama evin nerde olduğuna dair en ufak fikrim bile yoktu.İlk gördüğüm yere girdim.Bir fırındı ve gerçekten güzel kokuyordu.
İçerde benim yaşlarımda bir çocuk vardı.O geldiğimden de habersiz ya da beni takmadan elindeki gazeteye bakıyordu.
Artık sabrım kalmamıştı dün gece olanlar ve sabah Berkin gelmesi ve her şeyi öğrenmesi canımı sıkmıştı.
"Pardon ama burada senden bir şey almak için ya da konuşmak için randevumu almamız gerek."
"Hayır da anlaşılan senin de beklemek denen şeyden anladığın yok tabii hayatta her istediğin anında olunca böyle oluyordur."
Bu çocuk kendini ne sanıyor."O zaman her şeyi ben bilirim diyen çocuk bu mahallede mi oturuyorsun ?"
"Evet de sana ne lazım eğer numaramı falan istiyorsan vermem senin gibilere."
