Roommate ✅

changbin's dilemma

Gözlerimi açtığımda midemde ve başımda bir ağrı vardı.

Kendimi berbat hissediyordum.

Babam bana ilk kez bağırdığında da böyle hissetmiştim.

Ama O'nun için neden böyle hissediyorum ki?

O'nun için kötü hissetmiyordum aslında. Duyduğu sevgiye karşılık veremeyeceğim için böyle hissediyordum. Çünkü korkmuştum. Sevgisini öğrendiğim an korkmuştum.

Ve ben eğer birinin sevgisi beni korkutursa onu sevemeyeceğimi biliyordum.

Oflayarak kafamı yastığımın altına gömdüm.

Ayağa kalkıp boy aynamın önüne geçtim.

Bir süre kendimi izledim.

Onunla konuşmalı mıydım?

Ya da hiç bir şey olmamış gibi davranıp onun gelmesini mi beklemeliydim?

Eğer ona sorarsam, özel eşyalarını karıştırdığım için bana çok kızabilirdi.

Haklı olurdu, yaptığım yanlıştı.

Ama kim olsa aynı şeyi yapmaz mıydı?

Yapardı.

Evet yanlış, ama insanız sonuçta ve merak duygumuz her durumda ağır basabilir.

Kendimi kandırıyordum.

Derin bir nefes aldım ve odamdan çıktım.

Sabahki görüntüyle karşılaşmayı bekliyordum ama beklediğim gibi olmadı.

Her yer tertemizdi.

Gözlerimi kapatıp bir kaç saniye bekledikten sonra mutfağa geçip dolaptan su ve ağrı kesici aldım.

Suyu bardağa koyarken odasının kapısı açıldı ve adım seslerini duydum.

Salonun ortasında durup etrafa bakındı, gözü bana değdiğinde telaşla önüme döndüm.

Suyun kapağını kapatıp ilacı ağzıma attım.

Bardaktaki suyu kafama dikip hızla odama geçmek için hareketlendim.

Ona bakmamak için ekstra efor sarfediyordum.

Tam yanından geçerken kolumu tutup durdurdu beni.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

Gözleri dolu dolu bakıyordu bana.

"Konuşalım."

Büyük ihtimalle uzun süre bölüm gelmez, ara tatile kadar falan yani.

Kendinize dikkat edin ♡