Haftasonu sabahları erken uyanmak beni çok üzüyordu.
Çünkü zaten tüm hafta sabahın köründe başlardım güne ve hafta sonu da bu alışkanlığı devam ettirmek insanı biraz yoruyordu.
Yataktan kalkmamak için direnirken içeriden gelen seslerle kaşlarımı çatmıştım. Aslında uyandığımdan beri duyuyordum ama umursamamaya çalışıyordum, lakin tak etmişti.
Sinirli adımlarım mutfağı bulduğunda üzerinde sadece eşofman altıyla kahvaltı hazırlayan Chan'ı gördüm.
Önce beynime bu görüntü tam anlamıyla gitmedi. Bir iki kez gözlerimi kırparak tekrar denedim.
Sonunda görüntü gözlerimden beynime ulaştığında çığlık attım.
"Hey! Ne oldu? Changbin?"
Chan'ın endişeli adımları beni bulduğunda elimle gözlerimi kapatıyordum.
Onu itmeye çalıştım ama spor salonunda saatlerini harcadığını belli eden kasları yüzünden hareket etmiyordu.
Tamam benim de biraz kasım vardı ama, onunkiler... (Chang özür dilerim çocuğum ama bu evrende kasın yok...)
"Git üstüne bir şey giy hemen, git!"
Sonunda derdimi söylediğimde tam anlamıyla kahkahalara boğuldu.
Ve bu o üstünü giyip geri döndüğünde, kahvaltımızı ederken ve hatta o evden çıkarken bile sürdü.
Aslında bu yoktu, içimden geldi. Aslında bu yoktuu!
Yeni eklenen bir bölüm var. Lütfen zaten okudum deyip geçmeyin ve en baştan okuyun.
💜💛💚💜💛💚🧡💓🧡🖤❤️💟🧡❤️💟💞💕💙💕❤️❣️💕💓💓❣️🧡💞💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Roommate ✅
FanfictionChan, Changbin'in yeni oda arkadaşıydı. Hikâyede intihar, kan, zorla alıkoyma gibi tetikleyici unsurlar bulunmaktadır.
