Fotoselli kapı | texting

FİNAL

Bölümün sonunda buluşalıım.

________

Polislerin bizi kapının önünde beklediğini görüyorduk. Hâlâ gitmemiştik.

"Şu camdan örtü falan sarkıtıp kaçalım."

"Bencede Beria haklı, dur ben annemin nevresimlerini getireyim." dememin hemen ardından kolumu tutan o ellere baktım. Sonra da elin sahibine aa şansa bak Yiğit'miş.

"Kızım dur saçmalamayın." diyerek beni tekrar içeri odaya çekti."Fazla yüksek değil atlarsak birşey olmaz!" Yiğit'in böyle demesini hiç beklemediğim için hafif bir şekilde sırıttım. Annem tekrardan odaya girmişti.

"Çocuklar sizi bekliyorlar. Ne istiyorlar sizden?" annemin sorularını hiçe sayarak,

"Anne bizim burda olduğumuzu biliyorlar mı?" Annem başını evet dercesine aşağı yukarı sallamıştı. Elimi anlıma koyarak içimden dualar etmeye başladım.

"Pekala gitmekten başka çaremiz yok!" diyerek anneme sarıldım. "Anam çilekeş anam. Sen çeyizimi hazırla ben bir kaç sene hapisanede takılacağım. Hakkını helal edesin." adeta flaşh tv oyuncusu nobel ödülünü almayı hakettiğimi düşündüm.

'Kız ne saçmalıyorsun'

sana ne be.

Kapıyı usulca açtım. Yiğit arkamda Beria'da Yiğit'in arkasındaydı.

'çuf çuf treen'

hayır hayır deme onuu.

Kapının eşiğine gelince 2 polis dikkatlerini bize çevirdi. "Mina, Yiğt ve Beria..." önce sustu sonra konuşmaya devam etti. "...siz misiniz?" sesi çok tertipliydi. Bu beni ürkütmüştü.

"Evet"

"Bizimle karakola geliyorsunuz." işte duymaya korktuğum o kelime.. Babamı bulmadan karakollara düşmek mi? Hayır bu olamazdı.

Ben bunları düşünürken çoktan arabaya binmiştik. Üçümüzde arka tarafa sessizce oturmuştuk. Ne olacaklardan habersiz bir ceylan gibi..

(ciddiye almam lazım help dksldmsks)

Yazar sende gülme orda çarpcam bi tane. Kafamı Yiğit'in omzuna koydum. Yiğt'in ilk titrediğini hissettim. Gerilmişti sanki. Onu rahatsız ettiğimi düşünerek kafamı kaldırdım. O ise elini kafama atmış tekrar omzuna koydurtmuştu.

"Korkuyor musun?" Yiğit kulağıma fısıldamıştı. Her ne kadar korksam da bunu dışarı göstermeyen bir yapım vardı. Cesurdum.

"Hayır, sen?"

"Sen yanımdasın koru beni." demesiyle hafifçe güldüm. Hep erkekler mi koruyor! Kızlarda koruyabilir bence. Arabanın durmasıyla kafamı cama döndürdüm.

Karakol..

Arabadan inerek karakola doğru yürümeye başladık. Polisler arkamızda biz üçümüz önde kafamız dik ilerliyoruz.

" Eğer yaralanan adamla ilgiliyse suçu ben üstleneceğim!" kendinden emin konuşan Yiğit'e baktım. Benden önce Beria itiraz etti.

"Hayır enişte onu ben vurdum. Benim suçumu üstlenmeyeceksin. Sen ve güzelim Mina evleneceksiniz. Bende birkaç yıl yatar çıkarım!" hepsini tek nefeste söylemişti. Gözlerimi büyüttüm.

"Ne evlenmesi kızım!" evet bu kısma tek takıldım tşk tşk. "Ayrıca size ne oluyor benim yüzümden bu haldeyiz ben üstleneceğim!"

"Kızlar itiraz istemiyorum. Ben üstleneceğim dedim şimdi kesin sesinizi polisler arkamızda."