KÖTÜ KRAL (TAMAMLANDI)

Gerçekler

Hikayeme bakanlar lütfen oy kullanmayı unutmayın⭐
Keyifli Okumalar!💐

Ne yapacağımı bilemez halde öylece duruyordum, arkama bakmadan koşmak gidilmeyecek nereler varsa gitmek istiyordum.
Bir kez daha adımı duyduğumda arkama dönmüştüm "Akgül" nefesimi tutup bekliyordum "bir dinle beni ne olur" dediğinde çaresizce Alptuğ'a bakıyordum.

 Beni takip ediyordu, bizi..
Yanıma doğru gelmeye başladığında geri geri adım atmaya başlamıştım çoktan. Korkuyordum artık, ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordum.
Elini bana doğru uzatıp "bekle sana zarar vermek değil niyetim, her şeyi anlatmak lütfen dur bir dinle" dediğinde artık ne bilmem gerekiyorsa öğrenmek istedim, bitsin istedim, yakamdan düşsün istedim.
Hiç konuşmadan onu bekliyordum, yanıma geldiğinde omuzlarımdan tutup "sadece dinle, bir şey yapmayacağım korkma benden" dediğinde omuzlarımdaki ellerinden kurtulup kendimi bir iki adım geriye çektim.

"Bak o Arın" dediği an lafını kesip bağırmaya başladım
"Arın, Arın ne Arın'ı yeter artık başka söyleyecek bir şeyin yok mu senin?" diye sorup dizlerimin üzerine çöktüm, sinirden ağlamak istiyordum.
Bıkmıştım artık her şeyden, özellikle son yaşadıklarımdan.
Bir şey demediğinde "anlat" dedim "seni dinliyorum" tam karşıma yere oturup bağdaş kurduğu an kalktım yerimden, yüzünü bile görmek istemiyordum, başımı başka tarafa çevirip ona bakmadan dinledim onu.
Ona bakmasam da ayağa kalktığını hissetmiştim, "Arın evli" dediği an Alptuğ'a ölümcül bakışlar attım.

"Ne diyorsun sen?"
"Gerçeği söylüyorum, hani bar'da yanımda gördüğün kadın vardı ya işte o Asmin. Asmin Soylu. Evliler" söylediği cümle beynimin defalarca yankılanıyordu
"Asmin Soylu. Evliler"
"yalan söylüyorsun" dediğimde cebinden bir şeyler çıkartmaya başlıyordu, korkudan bir iki adım daha geriye gittim.

Bir fotoğraf uzattı "al bak işte burada, inanmıyorsun madem kendi gözlerinle gör" dediğinde bir hışımla fotoğrafı alıp baktım.
Asmin ile Arın vardı düğün fotoğrafları, nikah fotoğrafları...
Ama Arın mutlu değildi, çakır gözleri aşkla bakmıyordu bile. Fotoshop diye düşündüm ama bunu Arın'a sormadan bilemezdim. Gözlerimden yaşlar aktığında canımı yakmaya başlamıştı.
Öylece durmuş elimde ki fotoğraflara bakıyordum, yaşlar birer fotoğrafa aktığında "bende kalacak" dedim mırıltılı bir sesle,
"tamam sende kalsın ama Arın bu" dediği an arkamı dönüp yavaş yavaş yürümeye başladım.

Saçlarım koşmaktan dağılmış, bacaklarımda yürümeye derman yok, ellerimde Arın'ın düğün fotoğrafları öylece yürüyordum. Eve nasıl gittim bilmiyorum ama Alptuğ hep arkamdan gelmişti hissediyordum, odama girip balkona çıktığımda orda bekliyordu, bağdaş kurup oturmuş ellerini saçlarına daldırmış öylece bekliyordu. Bir ara göz göze geldiğimizde acımı uzakta olsa gözlerimden anlayabildiğini biliyordum. Çantamı yanıma getirip paketi yanıma koymuştum, sigarayı sigara ile yakıyordum çakmak kullanmak ihanet gibi geliyordu. Mutluydum ben, seviyordum, "neden?" diye sordum kendime "neden?" hak edecek ne yapmıştım.
"Madem Asmin evli, Alptuğ ile ne iş var el ele göz göze?" yeni sorular eklendikçe, beynimin içi daha da düğümleniyordu çözülmeyecek şekilde.

Çantamdan telefonu çıkartıp Alptuğ'un mesaj bölümüne girip "Asmin madem evli senin ile ne işi var, sevgilisiniz belli" yazıp gönderdiğimde, sokaklar sessiz olduğu için duymuştum mesaj bildirimini, telefonu cebinden çıkartıp mesajı okur okumaz kafasını kaldırıp bana baktı, telefonu işaret edince mesaj yazmaya koyulmuştu, ne yazacağını bilmediği için rahat beş dakika beklemiştim. Beş dakikanın sonunda bana bakıp, mesajını yolladı.

Alptuğ "Evet sevgilim, evliler ama özel bir bağları yok, ben sana sadece evli olduğunu söylemek istedim, senden bu gerçeği sakladığını biliyordum"
Akgül  "Madem evli, madem sevgilisiniz ne diye halâ benim kapımdasın."
Alptuğ "Çünkü seni seviyorum halâ, seni o gün gördüğümde anladım seni halâ sevdiğimi. Akgül bize bir şans daha ver ne olur" dediğinde yüzüne bakıp bakışlarımla
"artık çok geç" bir bakışı attım.