KÖTÜ KRAL (TAMAMLANDI)

Yolun Sonu

Hikayeme bakanlar lütfen oy kullanmayı unutmayın⭐
Keyifli Okumalar!💐

Her acı bir gün yerini mutlu sona bırakır.
Her şey zamanla biterdi.
Vitti işte. Aşkımız.. Sevgimiz.. O..
Her şey bitti.
Benim ona olan aşkım bitti güvenim bitti. Hayatın sadece size ait planı olduğu doğruydu. Sadece size ait bir plan kurgular tasarlar ve sizi de başrol olarak oynatırdı kendi hayatınızda size sadece kabullenip oynamak düşerdi. Bu sefer öyle olmadı bu sefer benim planımla hayat oynamak zorunda kaldı.
Bugün her şey bitmiş olacaktı.

Kahvaltımızı yapıp hazırlanmaya başlamıştık Bedir'le.
Sabah erken kalktığımız için hatta hiç uyumadığımız için erkenden hazırlıklara başlamıştık. Arın polise gidip her şeyi anlatmış, sabahki mesajında öyle diyordu ve bizi de karakola bekliyorlardı onun için hazırlanıp hemen çıkmamız gerekiyordu.

Arın "Biz sabah polise gittik ve her şeyi anlattık, sizi bekliyorlar, bekliyoruz"
"Tamam geliyoruz konumunuzu atın."
Hava soğuk olmasa da esiyordu üzerime bir tane beyaz sweat geçirip altına mavi bir pantolon giymiştim bugün güzel olmak istiyordum. Saçlarımı açık bir şekilde bırakıp ufak çaplı bir makyajdan sonra hazırdım. Arın'dan konumda gelince çoktan yola koyulmuştuk. Heyecanlıydım bugün bitecekti. Tüm dertlerimiz, mermi yağmurlarımız, korkularımız hepsi bitecekti. Bahçeye çıktığımda elimi göğsüme koyup havanın kokusunu çektim içime. Çok güzel bir hava vardı. Hava bile bugüne özel çok güzel kokuyordu.
Karşıdan Gülçin ile Taha'nın da geldiğini fark ettiğimde günüm daha güzelleşmişti.

"Hoş geldiniz" dememle birlikte ikisi de aynı anda "hoş bulduk" diyerek tek tek sarıldılar.
"Karakola mı?" diyerek sorduğumda ikisi de başıyla onaylayıp afacanın yanına gidip durdurduğu taksiye atlayıp hemen karakola gittik.
Camdan dışarıya bakarken cama yansıyan görüntüyü izlemeye koyuldum.
Taha Gülçin, Bedir Sevda, Emre Rena ve Biz.
Arın ve Akgül. 
O kadar güzeliz ki hep beraber.

Eğleniyoruz. Hiç gülmediğimiz kadar gülüp kahkahalar atıyoruz. Birden ekran görüntüsü gitti gözümün önünden cama yansıyan yüzüme baktığımda gülümsüyordum.
Karakola geldiğimizde içimde sıkıntılar vardı kimseye belli etmemeye çalışarak gülümsüyordum. İçimde sanki bir yerlerde bir orman yanıyordu ve söndürmem için sadece aramızda saat vardı ve ben o saati bekliyordum. Arın'lar bizi kapıda bekliyordu yanlarına doğru ilerleyerek içimdeki yangını bastırmaya çalıştım zoraki bir şekilde de olsa gülümseye çalıştım.

Gülüşümü tek bırakmayıp Arın da benimle birlikte gülünce daha çok rahatlamıştım "bugün her şey bitecek" dercesine göz kırptı.
"Selam" diyen ilk Arın oldu
"Selam" diyerek sarıldık birbirimize kısa bir sarılma oldu.
Herkes tokalaştıktan sonra Arın hepimize dönüp tek tek gözlerini üzerimizde süzdü.
"Komiser Ali bizi bekliyor odasına geçelim mi?" diye sorduğunda başımı sallayıp gidiyordum ki bileğimden tutup durmamı sağladı.
"Şey.." diye kıvranırken bizimkiler çoktan gitmişti Sevda'yla.
"Ne oldu?" diye sorarcasına bakıyordum.
"Notları aldın mı?" o kadar çekingen sormuştu ki bu soruyu beni üzmekten korktuğu belliydi.
"Aldım" diyerek tekrar yürümeye başladım, belime sarılarak yürüdüğünde engel olmadım olmak istemedim.
Arın Soylu sen hep bana sarıl.

Karakolun içine girip ufak bir baş selamıyla kapıda duran polisi selamlayıp koridorda yürümeye doğru başladık. İçimde anlam veremediğim adını koyamadığım bir huzursuzluk vardı.
Biraz ilerledikten sonra koridorun sağ tarafında kalan odayı gösterip "burası" diyerek kapıyı tıklatıyordu ki Arın'ı durdurup kapıdan uzaklaştım.
"Ben Alptuğ'a konum ve saat atmadım ki" dedim telaşla elimle ağzımı kapatarak, gözbebeklerim heyecandan titremeye başlamıştı.
"Tamam sakin ol Akgül çıkar telefonunu" dediği gibi yaptım telefonu çıkarıp Arın'a verdim.
Birkaç dakika bekledikten sonra telefonu bana uzatıp "tamamdır" diyerek göz kırptı.
"Ne tamam?"
"Gideceğimiz adresin konumunu yolladım ve saati de yolladım ve altına geç kalmayın diye de not düştüm"
"Delisin sen" diyerek gülümseyerek elimi alnıma götürdüm.
Uzatılan telefonu alıp cebime koydum
"Hadi geçelim" diyerek tekrar Komiser Ali yazılı kapıya gelip öylece durduk.