Without U

Chapter 13: Start over

"So, where are we going?" Medyo matagal tagal na kaming ikot ng ikot. At nakakabingi na ang katahinikan kaya I just need to break the silence.
Drive lang siya ng drive at mukhang wala naman kaming destination. Kaya sinandal ko nalang ang ulo ko sa window at pinikit ang mata ko.

Hindi ko parin makalimutan ang mga nangyari ngayon. Bakit kaya ako hinabol ni chad? Paano si chelsea? Iniwan niya lang doon mag-isa? Dapat pala kinausap ko nalang siya. Pero hindi ko kasi kaya yung sakit na mararamdaman ko pagnalaman ko lahat ng detalye. Kaya siguro okay na rin ito.

Mukhang napansin nitong lalakeng ito yung bigla kong pagtahimik ah. Kasi lingon siya ng lingon. "What?" Lumingon ako sakaniya. Kasi naman, nakakairita na yung pag-tingin tingin niya.

"Nothing. Just not really use to you being quiet." Naka-focus na siya sa daan. "What's bothering you?" Lumiko siya sa isang coffee shop. Hindi ako pamilyar sa lugar pero mukhang nasa isang private village kami and wait! May coffee shop sa loob ah. In Fairness!!

"You live here?" Ayaw kong magdrama sakaniya about kay chad. Kaya sinagot ko siya ng tanong para ma-change topic. Paglabas namin ng kotse tinignan niya muna yung coffee shop na parang ang tagal tagal niyang hindi nakabalik. I scanned him like his some prisoner that just got released.

"My dad lives here. And I grew up here." Nakangiti siya habang nakatingala doon sa coffee shop. Iba yung ngiti niya, ngayon ko lang siya nakasama pero parang ang lapit lapit na ng loob ko sakaniya. Well, mabait kasi siya. At yun lang yun!

"So, aren't we gonna go inside?" I asked him na parang inuutos ko rin sakaniya. Kasi naman. Kanina pa niya tinititigan yun.

"Oh yeah! Sorry." He just give me a small smile. Nakakahawa talaga yung smile niya. "Welcome to my world." He spread his arms welcoming me sa cafe na parang siya yung may ari pero malay ko, baka nga sila may ari nun.

"Welcome back sir theo!"

"Sir! You're back! We missed you!"

"We're thrilled to have you back here sir theo."

Yan ang mga bati sakaniya and I assume na theo ang pangalang niya. At tinawag siyang 'sir' kaya baka nga sila may ari nito. Hindi ko na talaga kinaya yung curiosity to at tinanong siya "you own this cafe?" Pabulong kong tanong. At ngiti lang ang binigay niya sagot saakin. Wow! Thank you ha! Sa pagsagot.
Dinala niya ako sa balcony ng cafe. Napakarefreshing dito. Tahimik, fresh air, nakakain love itong place.
Maya maya lang may dumating na waiter at may dala nang coffee. Brewed coffee sakaniya at caffè macchiato naman ang para saakin. And odd, favorite ko ang caffè macchiato tapos parang coincidence na ito ang sinerve saakin. I mean, ngayon lang kami nagkausap ng maiigi. At halos hindi naman kami naguusap though parang ang tagal na naming magkakilala.

"It's funny though," pagsisimula ko sa conversation namin napakamot pa nga ako sa ulo eh. "Caffè macchiato is actually my all time favorite. I mean, in any cafe I always order this one. Is it just a coincidence or ...."

"Well, we recommend to our first time costumers caffè macchiato coz' it's actually our specialty. I hope we won't ruin the image of macchiato to you." Nakatingin siya saakin nang tinikman ko yung macchiato at in fairness, masarap siya. Hindi siya katulad ng ibang caffèz macchiato. "Is it good?" Nad-nood lang ako and gave him a thumbs up.

"This place is beautiful." Kanina pa siya lingon ng lingon. Mukha ngang matagal siya hindi nakabalik dito. Mukhang sentiment ang place na ito sakaniya.

"My mom.... Umm" medyo yumuko siya at nagbago ang ngiti niya. May lungkot akong nakita sa mata niya kaya hinawakan ko ang kamay niya. "My mom built this cafe. She always wanted to have a small cafe for her and so my dad gave her everything she wanted. When I was just a kid, I'm always at my mom's back. I mean, whenever she go I go. That's why most of the time we're here. Then one day..." Hindi na niya napigilang mapaluha. Mukhang alam ko na kung saan to hahantong kaya "I'm sorry" lang ang nasabi ko.

"No no! It's not your fault." Pinahid niya ang luhang kumawala sa mata niya at ngumiti siya saakin. "After my mom died, I never got to visit here until now." Napatingin ako sa cup na hawak ko kasi parang naging awkward na. Until now? Pero bakit ngayon? Bakit ako pa ang kasama niya? "you really don't remember me don't you?"
Hindi ko talaga alam kung saan, kelan kami nagkita. Bagong bago ang mukha niya saakin. Wala talaga akong idea kung sino siya. Gusto ko siyang alalahanin pero wala eh. Ang tanging nasabi ko nalang eh "maybe, we can start over?" I gave him a smile and he gave back too "I'm joey"

"Theodor" he said with a sweet smile.

•••••••••••••••••••••••••••

I know guys! I KNOW!! Ang odd kasi wala pang isang week eh nagupdate kaagad ako. Wala lang feel ko lang magupdate pa. Tsaka nasa mood talaga ako.
Theodor will not be romantically involved with joey!!! Guys!!! Kaya walang magpapanic. Hahahaha. Oh siya! Ayoko na mag spoil pa. ENJOOY!!

PS:
Si theo yung sa picture. I know, bakit hindi pinoy blah blah. I'll explain sa next chap. Yan nga pala si toby watson, brother ni emma watson.

Xo mile