Without U

Chapter 14: Not a farewell

Ilang oras lang din ang nakalipas eh hinatid na ako ni Theo pauwi. Late na rin kasi nun kaya nagdecide na kaming umalis.

pagbukas niya sa door ng car, sinamahan pa niya ako hanggang sa pinto ng bahay kasi baka daw magshoshonga-shongaan nanaman daw ako at mabagok ang ulo ko. "Thanks"

"Walking you through your house is a not a problem though."

"No..." Hay naku! Ang slow naman nitong lalakeng 'to. "...for today. For saving me from chad, for bringing me to your cafe. It must have been hard for you coz it brought back memories of your mom." Ay naku! Bakit mo pa inopen sakaniya joey!!
Tumingin siya saakin nang tinakpan ko ng kamay ko ang bibig ko. Nabigla talaga ako. "Sorry I didn't...."

"It's fine it's fine. No worries.." Kinuha niya ang mga kamay ko at sinabing "it wasn't really that hard though." He smiles then continues... "You were with me and i wasn't actually gonna bring you to the cafe but I don't know..." He looked away and He had this long pause before he continues.

Tumin siya ulit saakin nang pagkasabi ko ng "You can tell me." may mahabang pause ulit then...

"I think, I Li..."

Bago niya maitapos yung sina-sabi niya may nagbukas ng pinto. Paglingon ko mukha ni chad ang nakita ko. Hindi ko alam kung ano sasabihin sakaniya. Nakita niya kami ni theo!!!! Hawak kamay!!! Omg!!!

"Joey?!" Pagsigaw niya. Hinatak niya ako from theo papasok sa bahay.

"Bro, you don't have to hurt her." Humakbang si theo papasok pero pinigilan siya ni chad. Kalma lang si theo pero itong si chad, hindi ko alam kung bakit galit na galot siya. Sigaw siya ng sigaw. Ewan ko ba.

"Back off. Who the hell are you?" I can't ease the tension. Sa sobrang galit ni chad hinatak niya sa kwelyo si theo.

"CHAD!! What the hell?!" Pumagitna na ako sakanila kasi baka ano pang gawin ni chad. "Theo I think you should go now." Yung mga kamay ko nasa dibdib ni chad pinipigilan siyang lumapit pa kay theo. paglabas ni theo sa front gate namin humarap na ako kay chad and gave him 'the-look'. Chad just rolled his eyes and 'argh'. "What was that all about?!" Pumasok siya at dumeretso sa living area. Buti nalang wala si dad. I think he's in his room na. Pero feeling ko narinig parin niya yun eh.

"Bakit ka sumama sakaniya?! Look I was worried sick na baka kung saan ka na niya dinala. Na baka tinake-for-granted ka niya kasi..." Napahinto siya sa pagsesermon saakin. Nagulat siya sa nasabi niya. Hindi ko alam pero biglang may tumulong luha sa mata ko remembering yung nangyari kanina.

"Kasi ano chad? Kasi umiiyak ako at kailangan ko ng shoulder to lean on kasi wala yung best friend ko. Chad pagod na pagod na ako sa mga nangyayari." Hindi ko talaga mapigilang umiyak. "Akala mo ba madali saakin ito? Akala mo ba ineenjoy ko to?"

"Look, I chased you. I wanted to talk but you choose to be with that douche? Na hindi mo naman kilala? Wait kilala mo ba siya personaly?" Bakit ba niya nasasabi saakin yang mga yan. Ang sakit sakit na!!

"Chad! Ano bang akala mo saakin? Call girl? Na pag nakakita ng rich guy na maganda ang kotse eh lalapit na at sasama?! He actually did care for me. He's my friend and I do know him personally. At kahit na ano pa ginagawa ihihinto niya yun and he'll come and help me. A friend that cares." I know medyo lumagpas na rin ako at nasaktan na siya pero mas nasasaktan ako ngayon. I must think of myself too.

"So anong sinasabi mo? Na I don't have care, na I don't help you, na hindi ko iniisip yung nararamdaman mo? Pano yung nararamdaman ko joey?" I've never seen chad like this. Kasi hindi naman kami nagaaway ng ganito dati. Ngayon lang. Nagsimula ang lahat nung nagtapat siya saakin ng nararamdaman niya. Tama siya, baka nga lagi nalang saakin. Puro nalang nararamdaman ko ang iniisip ko at hindi ko na naiisip yung nararamdaman niya. "And selfish mo naman joey! May pakiramdam din ako. Nasasaktan. Nung tumakbo ka kanina, alam mo bang nasaktan ako? Knowing na mas pinili mo yung lalakeng yun kesa saakin? Na parang itinapon mo na yung mga pinagsamahan natin at found someone agad agad. I was hurt joey..."

"I was too!!" Sumigaw na ako. Hindi rin ba niya alam yung nararamdaman ko? Huminahon na ako dahil hindi ko na kinakaya ang lahat ng ito. Mahinahon kong sinabi.. "I was hurt too. Hurt because you tossed everything we've been through and found someone agad agad" binalik ko sakaniya yung mga sinabi niya. Hindi ko na kayang itago pa yung nararamdaman ko. Oo, first love ko si Victor pero kanina, nung nakita ko si chad at chelsea, dun ko narealize na hindi ko kayang mawala saakin ang best friend ko. Na kahit kahati lang ayoko. Na mahal ko si chad.

"Hurt?! I confessed my feelings for you joey. And that was not easy for me. Pero si Victor ang pinili mo."

Wala naman akong pinipili ah? Diba? Victor was just so vocal sa nararamdaman niya. Oo kinikilig ako pero it doesn't mean na siya ang gusto kong makasama forever. Hindi ko alam kung papaano ko sasagutin yung mga tanong ni chad. Yumuko lang ako na sign na talo na ako sa usapang ito. Ayokong ipagtapat yung nararamdaman ko sakaniya. Meron siyang girlfriend at ayokong maging sanhi ng pagkabreak nila. Wait? Oo nga. Hindi pa siya nakikipagbreak kahit sinabi niyang tatapusin na niya yung misunderstanding nila. Shit joey! Don't make excuses.
"So I guess this is it?"
NO!!! Ano ba tong sinasabi ni chad!!

"What do you mean?" Tumungo na ako para harapin siya.

"Look joey I can't stand seeing you with him..." Kalma na si chad unlike kanina. Kanina na parang hindi ko na siya kilala. Nabago ko ata siya. Dahil saakin nagkakaganiyan siya

"Ano bang ipigsabihin mo chad?!!!" Hindi ko mapigilang sumigaw dahil parang nagpapaalam siya. Hindi ko kaya. Shocks! I can't help but cry and cry. Pinaghahampas hampas ko siya. Hinablot niya yung wrist ko stopping me.

"Joey stop. You're just hurting yourself. "

Gusto kong ilabas lahat ng nararamdaman ko. Patuloy kong hinahampas si chad na. "JOEY! Stop it!!" Sa huling sigaw ni chad napatigil na ako. Nakatingin lang ako sakaniya while my tears are pouring. "I have to go. Exams week na and I need to focus." Seriously?!? Grabe!

"You can't just leave me like this chad!"

"Well I guess i can. Look joey we have our own separate lives. You do your own I do mine. It's simple like that." Hindi ko pwede!!

"Chad. Wala lang tayo sa pagiisip ngayon. Galit tayo pareho kaya kung ano-ano naiisip natin."

"Yun nga joey. Kung kalmado siguro ako ngayon hidi ko to magagawa."

"Chad." I gave him a sad smile. "Please..."

"Look joey, magpahinga ka na."

Then he leaves. He can't just leave me like this. Wala man lang closure?! Shocks!

•••••••••••••••••••••••••••

Hehe. Omg!! Malapit na prom. And i want you guys to know na pagkatapos ng prom ilang chapters lang eh mageend na. Sorry guys. Nagiisip pa ako kung gagawa pa ako ng second book or gagawin ko ba siyang trilogy pero hindi ko pa alam guys. Ang dami kasi talagang nagyari this past few months eh. Kailangan ko lang tapusin yung mga yun then dun lang ako nagkakatime. Actually ito nga sinisingit ko lang eh. Para matapos ko na tong story na to. Pero it's been very fun doing this. Kahit na hindi siya masyadong sumikat nagenjoy parin ako guys. I love you guys!!!

PS
While I'm writing this story hindi ko iniisip na sila julia, daniel, enrique, etc. yung mga characters. Mas sinasaisip ko na sila joey, chad, victor, etc. kaya wag niyo nalang pansinin yung naka set na characters. Hehe. Sorry kung may na-disappoint ako. Love ko parin kayo.

Xo nile