"කැප්ටන් සෙබළු ඇවිත් ඉන්නේ. අපිට පුළුවන් මෙයාව එයාලට බාර දෙන්න"
ටේහ්යුන් දුවගෙන ඇවිත් ජන්කූක්ව දැනුවත් කරා.
ජන්කූක් ඊට ඔලුව වැනුවත් ඔහුටම ඒ ගැන විශ්වාසයක් නෑ වගේ.
ජෙමීට නම් අවට ලෝකයක් තියනවද කියලවත් ගානක් නෑ. එයා ජීවිතේ හොඳම මොහොතක් විදින ගමන් හිටියෙ. අත් වල, කට පුරාම ක්‍රීම් නාගන ජන්කූක්ගෙ උදේ කෑම එක හිස් කරනවා.
එයා කටේ පුරෝගන හපන ගමන් අමුතු හඩකුත් නගනවා. අනිත් සේවකයො නම් මේ දිහා බලාගෙන හිටියේ ටිකක් පිළිකුලෙන් වගේ.
ජෙමී අන්තිම පාං පෙත්තත් කාලා ඉවර කරලා ගුඩුස් එකක් යැව්වා. ඊටපස්සෙ තමයි එයා ඔලුව ඉස්සුවෙ.
සේවකයො මූනු ඇඹුල් කරගත්තත් ජෙමීට ඒ ගැන තේරුමක් උනේ නෑ. එයා ඔවුන් දිහා බල බලම එයාගෙ ඇගිලිවල ඉතුරු වෙලා තියන ක්‍රීමුත් සූප්පු කරන්න ගත්තා.
හොදයී...සේවකයො ඇයව පිළිකුල් කරා හොදටම ඇති. අන්තිමට ජන්කූක් ඒ ගැන ජෙමීට අවවාද කරන්න කට හදමින් ඔහුගේ සාක්කුවෙන් ලේන්සුවක් අතට ගත්තා.
ඒත් එතකොටම ආයුධ ගත්තු සෙබළු කිහිප දෙනෙක් ඔවුන්ගේ කුටියට ඇතුළු උනා.
එහි ප්‍රධානීතුමා ජන්කූක්ට ආචාර කරනකොට ඔහුත් අසුනෙන් නැගිට්ටා.
"මැයද ඒ තරුණිය?" ප්‍රධානීතුමා ඇහුවෙ ජෙමී දිහා ගොඩක් උවමනාවෙන් බලමින්.
"එහෙමයි. අපේ චීන සළු වගේම තවත් වටිනා වෙළද භාණ්ඩ කිහිපයක්ම අතුරුදහන් වෙලා තියනවා" වයිස් කැප්ටන් යූන්ගි පිළිතුරු දුන්නා.
ප්‍රධානීතුමා ඊට පිලිතුරක් දෙන්න ටිකක් වෙලා ගත්තේ ඔහු තවමත් තරුණිය නිරීක්ෂණය කරමින් කාර්යබහුල වෙලා හිටිය නිසා.
"හොදයි අපි මේ ගැන බලාගන්නම්"
අන්තිමට ඔහු පිළිතුරු දුන්නා.
ඒ උනත් ජෙමීව දැක්ක වෙලේ ඉදන් ඔහුගෙ ඇස් අනවශ්‍ය විදියට තරුණියගෙ නිරාවරණය උන නිකළැල් හම පුරාම ගමන් කරන එක ජන්කූක්ට රුස්සන්න අමාරු උනා. ඒ ඇස් වල තියෙන විෂ සිතුවිලි අදුරගන්න එක ජන්කූක්ට අමාරු උනේ නෑ.
ඒ උනත් ඔහුට මේකට මැදිහත් වෙන්න හේතුවක් නෑ. මොකද මේ තමන්ගේ නැවට ඇතුල් උන හොරෙක් විතරයි.
වෙන විකාර හිතන්න එපා ජන්කූක්!
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
- To be continued -
