සෙබළු ඇවිත් ජෙමීට මාංචු දානකොට ඇගේ රෝස තොල් උල් වෙලා ඇස් වලට කදුළු පිරුනා. ඒ උනත් සිද්ධ වෙන්නේ මොනවද කියලවත් එයාට තේරුමක් නැති පාටයි.
සෙබළුන්ගෙ රළු ස්වභාවය හින්දම එයා ටිකක් කලබල වෙලා වගේ.
එයාලා එහෙන් මෙහෙන් තමන්ව අල්ලන එකට එයා පොඩ්ඩක්වත් කැමති නැති පාටයි.
ජන්කූක් ඇගේ මේ හැම පුංචි හැසිරීමක් දිහාම හොදින් බලාගෙන හිටියා.
තරුණිය හැසිරෙන්න හොරෙක් නෙමෙයි අතරමං උන බලු පැටියෙක් වගේ.
"අපි මෙයා ගැන බලාගන්නම් කැප්ටන්" ප්‍රධානීතුමා එහෙම කියලා එතනින් පිටවෙන්න ජන්කූක්ට ආචාර කරා.
"යමු" එක සෙබලෙක් තරුණියව ඉදිරියට තල්ලු කරා.
පොඩි හොරාට ඒකෙන් තරහ ගිය පාටයි. එයා ආරක්ෂකයා දිහා රවලා බලලා එයාගෙ මාංචු දාපු අත් වලින් ඔහුව පිටුපසට තල්ලු කරා. හරියට එයාට යන්න බෑ කියන්න වගේ.
ඇගේ සියුම් පහරෙන් සෙබලා යන්තම් සෙලඋනා විතරයි. හැබැයි ඒකෙන් ඔහුගෙ තරහ ඇවිස්සුනා.
"ඇහුනෙ නැද්ද කියපු දේ යනවා!" මෙවර ආරක්ෂකයා තරුණියව ඉදිරියට තල්ලු කරනකොට සියුමැලි ඇය බිමට විසි උනා.
ජෙමී වේදනාවෙන් කෙදිරි ගානකොට සෙබලා නැවතත් ඇය පැත්තට අඩිය ඉස්සුවා.
ඒත් ආයෙම තරුණියට අතක් තියන්න කලින් ජන්කූක් ඇය අසලින් දන ගහගෙන පරෙස්සමට ඇයව අල්ලගත්තා.
සෙබලගෙ අත් වලට අහු උනොත් ඇය බිදිලා යාවි කියලයි ජන්කූක්ට හිතුනෙ. ඔහුගේ අත් වලට ඇයව දැනුනෙ ඒ තරම් සියුම් සිනිදු විදියට.
ඉතිං කොහොමද ජන්කූක් ඇයව මේ නපුරු සත්තු එක්ක යවන්නෙ?
"ආහ්... මං හිතන්නේ මට මෙයා ගැන බලාගන්න පුළුවන්. ආවට ස්තූතියි ප්‍රධානීතුමා"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
- To be continued -
