U [✓]

ep36

ဆော့ဂျင်တိုက်ခန်းရောက်တော့ တစ်ခန်းလုံး
မှောင်မဲနေ၍ လူမရှိဘူးလားတောင် ထင်မိသည်။
သူမီးဖွင့်လိုက်ပြီး အခန်းထဲတန်းဝင်သွားလိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ဂျောင်ဂုက ခုတင်ခြေရင်းတွင် 
ကွေးကွေးလေးရှိနေသည်။ သူသာရောက်မလာခဲ့ရင် 
ဘယ်အချိန်ထိ သူ့ကိုဖုံးကွယ်ထားအုံးမလဲ။
သူအပေါ်ဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဂျောင်ဂုအိပ်နေတဲ့နား ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားရင်း အနားတွင်
ဝင်လှဲလိုက်သည်။ ‌သူဂျောင်ဂုမျက်နှာကိုကြည့်ဖို့
ဂျောင်ဂုကိုယ်ကို ထိတွေ့လိုက်တဲ့အခါ ဂျောင်ဂု
တစ်ကိုယ်လုံးက ပူကျစ်နေသည်။ ကျစ်..

" ဂျောင်ဂု.. ဂျောင်ဂု.. ထအုံး မင်းဖျားနေတာပဲ "

သူလှုပ်နှိုးမှ ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်က
ဆန့်လာပြီး ခေါင်းလည်းမော့လာသည်။ မျက်လုံးတွေလည်း နီရဲနေလို့ ဘယ်လောက်တောင်ငိုထားတာလဲကွာ..

" ဦး... ဘယ်လိုလို့ရောက်လာတာလဲ
ရုံးသွားရမှာမဟုတ်ဘူးလား.. "

" မင်းဖျားနေတယ်.. ထ ပုံမှန်နေရာမှာသွားအိပ် "

ဂျောင်ဂုအသံတွေက အက်နေပြီး စကားတစ်ခုထွက်ဖို့ကို
လည်ချောင်းထဲက ညစ်ထုတ်နေရသလို.. ဒီလောက်ထိဖြစ်နေတာကို ပေကပ်နေနေတယ် သူသာရောက်မလာခဲ့ရင်
ဘယ်အထိနေနေအုံးမလဲ..

" ဦး.. စိတ်ဆိုးနေတာလား.. "

" ဟုတ်တယ် အဲဒါကြောင့် ကိုယ်ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်မလား "

" တောင်းပန်ပါတယ် "

သူမျက်နှာတည်နေတော့ ဂျောင်ဂုက
အသံတိုးလေးနဲ့ပြောပြီး အိပ်ရာထဲတွင် သွားလှဲနေသည်။ ဂျောင်ဂု
သူ့ကိုအသိမပေးတာကြောင့် မဆူချင်ပေမဲ့ ‌
ဖျားတဲ့အထိပါဖြစ်နေတော့
ဒေါသက မထိန်းနိုင်တော့။
သူရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး
ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့ ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီး ပြန်ထွက်လာတဲ့အထိ ဂျောင်ဂုက သူ့ကို
လိုက်ကြည့်နေသည်။ သူဂျောင်ဂုကို
လျစ်လျှူရှုထားပြီး ဂျောင်ဂုဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကို သူ့ဟာသူပဲ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဂျောင်ဂုက သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေကို
မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေပြီး သူလုပ်သမျှကို 
အလိုက်သင့်နေပေးနေရှာသည်။