deja brew / yeonbin

12

"Bunu cidden soruyor musun ?"

"Ah böyle diyince de nerden başlayacağını bilemiyor insan. Her neyse şey evet her şey babamla annemin sürekli kavga etmesiyle başladı. İnanır mısın onların bir kere bile beraber mutlu olduklarını hatırlamıyorum. Belki de abim o anlara şahit olmuştur ama hiç sormadım. Neyse işte tahmin edeceğin şey oldu boşandılar. O zamanlar on yaşındaydım daha küçük olduğum için velayetimi annem aldı o zamanlar kimde kaldığım fark etmez diye düşünüyordum çünkü abim yanımda olursa her yerde eğlenirim diyordum ama öyle olmadı abim reşit olduğu için ona seçme hakkı tanındı ve o babamla beraber Kore'de kalmayı seçti. Ona benimle gelmediği için çok sinirlendiğimi hatırlıyorum. Daha doğrusu annem dışında herkese sinirliydim. Ama daha sonra onların neden böyle yaptığını anladım tabii. Onunla sıfırdan bir hayat kurmak için Amerika'ya taşındık. Ama ben fark etmesem de kurulan tek hayat anneminki oluyordu. Çünkü kendininkini inşa edebilmek için benim hayatımdan aldığı parçaları kullanıyordu. Annemin bunu yaptığını ve üzerimdeki manipülasyonlarını fark etmek uzun zaman aldı. Benim mükemmel bir çocuk olmamı istiyor ve küçük hatalara bile tahammül edemiyordu. Beni bir gün resim yaparken yakaladığında çıldırmıştı. Sanatla bir yere varılmayacağını hayatımı mahvetmeme izin vermeyeceğini söyleyerek günlerce uğraştığım resmimi tuvalı parçalayarak yok etti. Çok iyi hatırlıyorum hiçbir zararı olmayan mor çiçekler çizmiştim. O bunu yaptığında gözlerim kuruyana kadar ağlamak istedim ama yapamadım çünkü eğer yaparsam onun sinirleneceğini üzüleceğini biliyordum. Yine her zamanki gibi eğer beni üzmeye devam edersen ölürüm ve bu senin suçun olur diye bağıracak ya da sen de bana onlar gibi bakmayacaksın beni hep seveceksin değil mi diye ağlayacaktı. Babamı arayıp bu olanları anlatmak istedim ama bana babamın benimle konuşmayı geç yüzümü görmekten bile tiksindiğini söyledi. Gerçi bunları demese bile ne abimin ne de babamın numarasını bulmama izin vermezdi. Bir gün doğum günümde abim aradı. Telefon numaramı nasıl bulmuştu bilmiyorum ama onu duyduğumda beni gelip al demek istedim. Ama onların hayatında bir yerim olmadığını düşündüm. Babamın beni merak ettiğini söyledi, inanmadım. Çünkü o zamanlar tek doğrular annemin ağzından çıkanlar zannediyordum. Bu yüzden ona beni bir daha aramamasını söyleyerek telefonu kapadım. Ondan sonra gerçekten bir daha aramadı ama o yıl gönderdiği gibi her doğum günümde çiçek göndermeye devam etti. Yıllar aynı şekilde geçip gitti. Annem birkaç yıl önce biriyle tanıştı o sırada ben farklı bir eve taşındım ve en sonunda o kişiyle evlendi. Tanıştığı kişi benim yıllarca yapamadığımı yapıp onu daha iyi bir insan yapmıştı. Son olarak düğününe de katıldıktan sonra onun için yapacağım şeylerin bittiğini düşündüm. Bu yüzden abimi aradım. Aradığıma çok şaşırmıştı. Onunla konuşmadan önce Kore'ye gelmeyi düşünmüyordum. Ama bana bir okulda çalıştığını ve resmi hala çocukkenki kadar seviyorsam eğer ona uygun bir bölümün de olduğunu söyledi. Sevdiğim şeyi rahatça yapabilecek olmak beni motive etmişti. Sonuçta bunu teklifi eden kişi ne kadar uzun zamandır görüşmemiş olsak da abimdi ve gurur yapmak gereksiz olurdu. O da geleceğimi duyunca her zaman yanlarında bir yerim olduğunu babamın da buna çok sevineceğini söyledi. Bu sorunlarım arkadaş çevreme hiç yansımadı. Bu yüzden gitmeye karar verdiğimde arkadaşlarımla güzel bir şekilde vedalaştım. Anneme söylediğimde ise tuhaf bir şekilde kararıma saygı duyduğunu söyledi. Bunca yıl bana hiç saygısı olmayan birinin bunu demesi sahte gelmişti ama ben de sahte bir gülümsemeyle karşılık verdim. Kore'ye vardığımda ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Gelmekle iyi mi yapmıştım onu da bilmiyordum. Abim beni almaya geldiğinde ne kadar büyüdüğümle ilgili konuşup sarılmıştı. Ama bir insanı yıllarca görmeyince her şeyin eskisi gibi olması pek de kolay olmuyordu. O gün beni eve bıraktı ve okulunda bir etkinlik olduğunu istersem benim de gidebileceğimi söyledi ama kabul etmedim. Çünkü aptal gibi kararlarımı düşünüp kafayı yemek daha cazip gelmişti. Abim o gün eve geldiğinde bana iyi geceler diyerek yukarı çıktı ve bir süre sonra zil çaldı. Bil bakalım kim ?"