Kara Sevdam | texting

Bölüm 19

@sevdaaguness : hesap sorma vakti geldi diye düşünüyorum

@sevdaaguness : dökül dört gün nerdeydin?

@sevdaaguness : meraktan öldüm öldüm dirildim

@pamiirdemirr : iyi değildim kimsenin beni aramasını istemiyordum

@sevdaaguness : yanında olurdum

@pamiirdemirr : yalnız kalmak istedim

@sevdaaguness : iyi misin peki şimdi?

@pamiirdemirr : iyim galiba ama annemin yokluğu acıtıyor

@pamiirdemirr : buna da alışaçağım galiba?

@pamiirdemirr : çok yalnızım duvarlar üstüme üstüme geliyor boğluyormuş gibi hissediyorum

@sevdaaguness : ben varım?

@pamiirdemirr : bir gün gidiceksin sende

@sevdaaguness : saçmalama asla öyle bir şey olmicak

@pamiirdemirr : hep aynı yalanlar

@sevdaaguness : pamir sen iyi misin bana ilk defa böyle davraniyorsun ?

@pamiirdemirr : ayrılalım

@sevdaaguness : ne

@sevdaaguness : ne dediğinin farkında mısın?

@pamiirdemirr : evet farkındayım bitsin

@sevdaaguness : peki

@sevdaaguness : unutma kalbine her dokunduğunda ordayım seni çok seviyorum bi sorunun olursa yazabilirsin her zaman

@pamiirdemirr : ben o kalbi dört gün önce söküp attım

...

Kalbim yanıyordu 'ben o kalbi dört gün önce söküp attım' demek ne ya? Hiç mi değeri yoktu bu ilişki onun gözünde? Hiç sevmedi mi beni?

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum biz bunu hak etmemiştik elimi kalbimden ayırmiyordum benim için hala ordaydı onun için atıyor bu kalp hala

"Berton geldi" dedi neşeyle berat "seni böyle de mi göreceğidim be abim?" sakinleşmeye çalıştım "ayrıldı" ayrıldık diyemiyordum inanmiyordum sanki şimdi yazıcakmış buluşacak mış gibi "ayrıldı derken?"

"Bitti" dedim düz sesle keşke bitmeseydi dört günde ne oldu da bu hale geldi? "Siz gerçekten ayrıldınız mı inanmam"dedi yanıma oturarak "sarılırmısın? İhtiyacım var" dedim ağlamalarımın arasında sarıldı sımsıkı abi şefkati ile "ben buna nasıl dayanıcam?"
dahada şiddetlendi ağlamam kafamı daha çok gömdüm göğüsüne

"Gel bi dışarıya çıkalım temiz hava al, olur mu?" Kafamı hayır anlamında salladım "hiç bir şey istemiyorum" gözyaşlarım bir bir beratın swetshirt'ine akıyordu "böyle olmaz ki ama harap ettin kendini güzelim" dedi sonra saçlarımı öptü "hadi kalk," dedi ve kalktı karşı çıkıcakken durdurdu "dıt! Gidecez o kadar!" Dedi abi edasıyla

  ...

1 ay sonra...

Tam bir ay olmuştu onsuz geçen bir ay yaşayan bir ölü gibiydim hatta gibisi fazla öyleydim ne iştahım vardı ne mutluluk o geri gelsin bak nasıl geri dönüyor mutluluğum o gitti bütün düzenim altüst oldu

"Şu pamir değil mi ya?" kafamı oraya çevirmedim onu görmek istemiyordum sinirli değildim ama şuan karşısına çıkacak güçlükte değildim "oğlum ne olmuş buna?" Dediler onun hakkında devam konuşarak "sevda üzülme ama..." devam ettirmedim susturdum "sus" dedim sadece onun hakkında konuştukca fazla  çok yara alıyordu kalbim

"Benim yanımda onun hakkında tek bir cümle bile söylemiceksiniz" dedim gözlerinin içine bakarak "tamam sakin" arkama yaslanarak oturdum kolamdan bir yundum aldım onlar sahbet ediyorlardı bense onu düşünüyordum arada konuşmalara katılsamda aklım hep onda kalıyor

...

"Abi? Girebilir miyim" dedi yiğit seslenerek odamda yatağa oturmuş ağlıyordum gözlerim şişmişti uykusuzluktan altı mosmor olmuş tu "gelme" dedim üzgün çıkan sesimle elime telefonu aldım ikimizin beraber olduğumuz fotoğraflara baktım "neden yaptım bunu bilmiyorum" elimi saçlarına gezdirdim "seni çok özledim" tek kendisi olan fotoğrafa baktım dudağıma yaklaştırarak öptüm

"yapmak zorundaydım sevdiğim" telefonu tekrardan önüme koydum elimi kalbime koydum "burdasın," dedim "hiç bir zaman da gitmeyeceksin" dedim ve ağlamam daha da şidettlendi "hiç pişman değilim seni sevdiğim için," kafamı kaldırdım gözyaşlarımı durdurmak istedim "iki dakika bile olsa o güzel yüzünü görmek için ölüme bile giderim"

...