Kara Sevdam | texting

Bölüm 23

"Seni bir çöplükte bulduk"

Kafamın içinde bu cümle yankılanıyordu, "ne demek bu!" Diye sesimi yüksettim ama şaşırdığım her halimden anlaşılıyordu yirmi bir yıldır nasıl sakladılar benden? " onu bence onlara sor" dedi ve gitti, neydi şimdi bu? Yalan mıydı yoksa? Kapıyı kapatıp içeriye gittim mervdivenlerden ayak sesleri geliyordu "a-anne sen misin?"

"Evet kızım" kızım kelimesi duyduğumda tüylerim ürperdi ilk defa annem bana kızım dediği için tüylerim ürperdi "niye ayaktasın kızım?" Sadece baktım nasıl bakıyordum bilmiyordum, çünkü annem geldi ve elini alnıma koydu "ateşin de yok, yüzün sararmış kötü rüya mı gördün yoksa?"

Elini alnımdan çekti gözlerim dolduğunu annemi bulanık gördüğümden anladım ve tutma gereği duymadım bıraktım göz yaşımı "birşey olmuş noldu?" Dedi ve sarıldı elimi kaldırıp sarılamadım bile kımıldayamıyordum ayrıldı ve yüzüme baktı "ben evlatlık mıyım?" Diye soru verdim kaşlarını cattı "nerden çıktı bu durduk yere?"

Elini yanağıma koydu ve okşadı "iyi olduğuna emin misin kızım?" Diye sordu şevkatle elimi eline koydum ve çektim yanağımdan "yalan söyleme!" Dedim bağırarak uzaklaştım ellerimi yüzüme koydum ve sakinleşmeye çalıştım

"Amacam geldi," dedim elimi yüzümden çektim perişan halde gözüktüğümü hatta onun gözünde zavallı görüyordur "bana 'seni çöplükte bulduk' dedi" sinirle bakıyordum elimi yumruk şeklindeydi sıkıyordum

"Niye susuyorsun!" O da ağlamaya başladı "kızım, noluyor?" Babam geldi ah pardon sahte babam unutmuşum "ooo sahte babamız da geldi, kim var daha bu oynda kadroya kim dahil olucak?" Sinirden gülüyordum volta atar gibi bi ileri bi geriye gidiyordum "evlatlık olduğumu ne zaman söylicektin?" Dedim sakince sinrlenmenin bi faydası yoktu şaşkınlıkla bakıyordu kaşlarını çattı

"Nerden çıktı bu durduk yere?" Diye sordu "amcam söyledi" diye açıkladım "amcana inanma" güldüm "demekki bir bildiğiniz var ki inanmamamı söylüyorsunuz"

Gözümü kapatım sakin sakin derin nefesler alıp verdim "kızım, güzel kız-" sözünü tamamlamadan konuştum "bana kızım deme artık! Yok kızım falan!" Diye bağırdım iyice uzadı gerçekler neyse bugün veya er yada geç çıktıvak ortaya "şimdi," diye sôze girdim "bama herşeyi ama herşeyi anlatın" dedim

"Anlatıcaz, gel otur sen bi" diye kolumdan tuttu ve oturttu beni koltuğa onlarda karşıma geçip oturdu "biz, babanla ve amcanlarla yürüyüşe çıkmıştık ayrıca yengen hamileydi kontrolede gitmiştik" diye açıkladı ve devam etti konuşmaya " sonra biz eve doğru yürürken amcan çöplükte bebek sesi duydu" durdu yutkundu devam edemedi

sonra 'babam' devam etti "ilk önce bakmadık yalnış duymuşuzdur diye sonra ses çoğaldıkca ben baktım ses torbadan geliyordu seni kücük bir torbaya koyup bağlamışlar" o an gözümden yaş geldi durdurmadım bıraktım akıttım göz yaşımı "sonra işte aldık seni getirdik eve yıkadık seni doktora götürdük araştırdık kim koydu diye ama bu yaşına geldin hala bir ses yok"

Konuşamadım. Öylece etrafa bakıyordum esas annem ve babam bunu nasıl yaptılar? Vicdanları hiç mi sızlamadı? Babam kalkıp yanıma geldi "biz sana sahip çıktık hala da öyle ama esas ailen bile gelse vermeyiz seni" bunu biliyordum, gelip beni bulurlarsa vermeyeçeklerini biliyordum "biliyorum" diye bildim sadece

...

Pamirden...

"Yiğit atıcam şu topu kafana şimdi doğru düzgün oyna!" Yiğitle basketbol sahasında basket oynuyorduk "ağzın değil elin işlesin hayde" topu elinden alıp potaya attım bi süre devam ettikten sonra banka geçip oturduk "abi, iyi misin biraz daha?" Diye sordu "iyim, yani galiba" dedim gülüyordum ama esasen hiç iyi değildim çok özlüyorum onu

"Konuş onunla" dedi, "denedim olmuyor biz olmayız" gözkyüzüne baktım gelen gözyaşlarımı durdurmak için "tutma abi, bizde ağlarız iyi gelir" sağ gözümden yaş aktı ve tam o anda kalbime ağrı girdi öyle bir ağrıydı ki orayı tutmak zorunda kaldim yiğit benim halimi görünce sordu "abi? Noldu?"

Nefes alamiyor gibiydim, nefes almaya çalışıyordum aldıkta ağrıyordu "nefes alamiyorum" dedim zorlukla "kalk hastaneye gidelim" diye kaldırdı ve arbaya doğru yürüdük anahtarı benden alıp sürücü koltuğuna oturdu ve ben yanına oturdum

Yakınımıda olan hastaneye geldik beni bir odaya aldılar yavaş yavaş bulanıklaşıyordu etraf ve sonra da tamamen görmüyordum simsiyahtı etraf güzel bir uyku bekliyordu beni ve huzurla uykunun kollarına bıraktım kendimi

...