Kara Sevdam | texting

Bölüm 32

Kapının zili defalarca çalmasıyla uyandım tam ayağa kalkıcaktım ki kolumdan tuttu "boşver uyu basar basar gider" demişti uykulu sesiyle bende geri yattım pamir elini belime sıkıca sardı hala devam çalmasına artık dayanamadım "ay yok! Gitmiyor açıcam" dedim ayağa kalktım hızlıca kapıya gittim ve söylerenek açtım ki "pamir! Çabuk gel!" Elim ayağım birbirine girmişti "pamir!" Diye bağırdım hala "geldim..." o da gördüğü şey karşısında şok olmuştu

"Bu..." konuşamadı bile "ne yapıcaz?" Dedim sakinlikle "alalım içeriye" dedi kıpkırmızı kan kokusu vardı dikkatlicw aldık ve açtık gördüğümüz şey karşısında şok olduk "bu... bir bebek?" Dedi şaşırmıştı "yaşıyor mu?" Diye sordum pamir elini boynuna koydu ve kalbini dinledi "yaşıyor"dedi rahatlamıştım "peki bu kan?"

"Bilmiyorum" bebeği kuçağıma aldım uyuyordu "çok tatlı kim 'e yapmak istesin bu miniğe" başını okşuyordum "acaba ailesi kim?" Poşette bur şey var mı diye baktık ama hiç bir şey yoktu "gülüyor!" Dedim mutlulukla pamire baktığımda hayranla seyrediyordu beni "çoçuklarımızın olduğunu düşündüm"

"Ama biz nasıl bakacağız ki?" İşte en büyük problem buydu bebeğin ailesi bulunana kadar bakardık ama ya bulunmazsa? "İşe giderim iki uç ne fark eder?" Kafamı tekrardan bebeğe çevirdim bileğinde altından bilezik vardı üstünde ismi yazıyordu "defne..." dedim başını öperek "adı... defne" pamir öylece kaldı gözünden yaş geldi ve salondan odaya gitti "pamir?" Dedim şaşkınlıkla bende peşinden gittim

"Pamir? Noldu?" Dedim yanına oturarak "iyi gözükmüyorsun gözlerin kızarmış" ben dikkatlice bebeği yatağa yatırdım ve üstünü örttüm "defne" dedi ilk önce "benim ölen kardeşimin adı" ne diyeceğimi bilemedim "ailesi bulunsun bulunmasın" dedi ve durdu defnenin yanına uzandı ve öptü bense onu seyrettim "artık ailesi biziz kimseye vermem" gülümsedim yumuşak kalplim benim sevdigim

"Annesi ben babası sen yani?" Kafasını evet anlamında salladı "annecim" dedim öperek tuhafıma gidiyordu ama güzel bir şey miş "yine güldü!" Dedim gülümseyerek "annesi sensin şanslı"

"Baba konusunda da öyle" dedim "hadi uyusun çıkalım biz" dedim ve çıktık mutfağa geçip kücük bir kahvaltı hazırlayıp yedik bir kaç saat sonra salona geçip filim seyrettik "ne zaman uyanır" bilmem der gibi omzumu kaldırdım kapının zili caldı "İnşallah iyi bir şeydir" dedim ve pamir baktı "vay kardeşim" dedi mutlulukla yiğit pamirin boynuna atladı "noluyor oğlum bu mutluluk ne?" Dedi o da sarılarak ayrılıp bana da sarıldı "bayram değil seyran değil niye beni öptüye döndü" gülüyordük ama neden sarıldığını da merak ediyorduk "artık senin kardeşinin de manitası var" dedi

"Kimmiş?" Derken içerden ağlama sesi geldi "bismillah noluyor?" Dedi yiğit odaya gittim "uyanmışmı prensesim"diyip kucagıma aldım gözleri çok güzeldi "güzel kızım uyanmış" dedi pamir yanıma geldi ve öptü elini tuttu yiğit bize şaşkınca bakıyordu "siz ne ara evlendiniz de çoçuk yaptınız?" Dedi "evlenmedik Allah nasip ederse evleneceğiz inşallah" hala şaşkınca bakıyordu "e bu bebek?"

"Bu bebek bizim kızımız artık, yani sen onun amcasısın" kolunu dürttüm "evlenmeden çoçuk mu yaptınız siz" ded elini beline koyarak ve eliyle ağzını kapattı "hayır, bebeği kapının önüne çop gibi atmışlar bizde sahip çıkıyoruz bu" bi an kendimi görmüş gibi oldum defnede büyümce benim gibi olucaktı "al kuçağına" dedim kolunu uzattı ve dikkatlice tuttu "ay çok tatlı bu" gülümsedim kendi evladım değil ama onu canımdan çok seviyorum sanki ben doğurmuşum gibiydi

"Adı ne?" Diye sordu yiğit

Pamir "defne" diye cevap verdi

Defne...

...

Valla bebeği aslında kitaba dahil etmeyecektim ama birden oldu aklımda başka bir şey vardı

Size yiğitin sevgilisi kim?

Süpriz olsunn

Gerci pek süpriz sayılmaz ama

En sevdiğiniz karakter diye sorsam?

🫶🤍