Hiraeth || Nanami Kento [✓]

𝟯

sınır 20 oy ve yorum

︶꒦꒷♡꒷꒦︶

Dikkatli bir şekilde etrafı inceliyor ve kalabalığın içinde Nanami'yle Yuji'yi görmeye çalışıyordun. Konuştuğunuz buluşma saatinde gelmen gereken yere varmıştın fakat onlar henüz ortalıkta görünmüyordu.

"Nerede ki bunlar?" Kendi kendine mırıldanarak etrafı gözetlemeye devam ettin, tam o sırada pamuk şeker almak için bekleyen Nanami'yi ve yanındaki minik oğlunu gördün. Yüzündeki sırıtmaya engel olamadın ve yanlarına doğru yürümeye başladın.

"Ben geldim!" Eğildin ve Yuji'nin yanağına bir öpücük kondurdun, Nanami ve Yuji aynı anda arkasını döndü. Küçük çocuk seni görür görmez bacağına sarılmıştı, Nanami ise bir süreliğine seni inceledi. Siyah bir gömlek giymişti, altında da krem rengi kumaş pantolon vardı. Gömleğinin birkaç düğmesi açıktı, kolları da dirseklerine kadar katlanmıştı. O açıklıktan belli olan damarlı kolları ve üzerine tam oturarak vücut hatlarını belli eden siyah gömleği onu iki kat daha fazla çekici yapıyordu. Sanki normalde çekici değilmiş gibi.

Tamamıyla Nanami'ye odaklandığının farkındaydın, fakat gözlerini ondan bir türlü alamıyordun. Bir kere bakanın binlerce kez daha bakmak isteyeceği bir görünüşe sahipti, kesinlikle insanın üzerinde muhteşem bir etki bırakıyordu.

"Y/N? Beni duyuyor musun?" Nanami elini senin yüzüne yaklaştırarak hafifçe salladı, onun bu hareketiyle girdiğin transtan çıktın.

"Kusura bakma, dalmışım. Ne dedin?"

"Önce yemek mi yiyelim yoksa gezelim mi diye sormuştum." dedi Nanami, hemen sonrasında kolundaki saate baktı.

Yuji'ye döndün. "Balım, aç mısın?"

"Biraz." Yuji henüz açmamış olduğu pamuk şeker paketini arkasına sakladı. "Hamburger yemek istiyorum."

Nanami Yuji'nin arkasına sakladığı pamuk şeker paketini tek bir hareketle onun elinden aldı ve Yuji'nin minik elini tuttu. "Pekâlâ, önce alışveriş merkezine gidip yemek yiyelim. Sonra gezeriz." Elindeki pamuk şeker paketini Yuji'ye gösterdi. "Bunu da karnını doyurduktan sonra yiyebilirsin oğlum."

"Ben zaten onu yemekten sonra yerim diye almıştım." dedi Yuji, hafif bilmiş bir tavırla. Onun bu tavrına kıkırdadın ve beraber alışveriş merkezine doğru yürümeye başladınız, zaten epey yakınınızdaydı.

Beraber büyük alışveriş merkezine girdiniz ve doğrudan yemek katına çıktınız. Yuji yemeğini almak istediği yere doğru koşmaya başladı, siz de onun peşinden gittiniz. Sırada beklerken içinde tuhaf bir huzursuzluk vardı, sanki birisi sizi izliyormuş gibi hissediyordun.

Nanami sendeki huzursuzluğu hissederek yüzünü sana çevirdi. "Bir sorun mu var?"

Kafanı olumsuz anlamda salladın. "Hayır, yok."

"Güzel." Sıra çoktan size gelmişti, Nanami tekrardan önüne döndü ve üçünüz için sipariş verdi. Bundan kısa bir süre sonra da yemeklerinizi alarak bir masaya oturdunuz.

"Yavaş ye tatlım, boğazında kalır." diyerek oğlunu uyardın. Yuji masaya oturur oturmaz hızlı bir şekilde hamburgerini yemeye başlamıştı, bebekliğinden beri midesine düşkün bir çocuktu.