Hiraeth || Nanami Kento [✓]

𝟵

sınır 20 oy ve yorum

yorum yapın hic yorum yapmıosunuz 😔😔😔

︶꒦꒷♡꒷꒦︶

"Al anneciğim." Tabağı Yuji'nin önüne bıraktın ve sandalyeye oturdun. Büyük bir keyifle önüne koyduğun tabağa gömülen oğlunu izlemeye başladın.

"Mm," Yuji ağzındaki lokmayı çiğnedi ve neşeyle sana baktı. "Çok güzel olmuş anne!"

"Afiyet olsun balım." Gülümsedin ve oğlunun yanağına ufak bir öpücük bıraktın. Her seferinde yemek yerken bu kadar neşeli görünmesi seni güldürüyordu. Hiçbir yemeği seçmeyen, önüne koyduğun her şeyi yiyen bir çocuktu Yuji.

"Meyve suyu var mı?" diye sordu masumca, ağzına attığı büyük lokmayı hâlâ bitirmemişti.

"Var bebeğim, ama lütfen ağzındaki lokmayı bitirmeden konuşma." Oğlunu sakin bir tonda uyardın ve ayağa kalkarak mutfağa doğru ilerledin. Buzdolabından büyük bir kutu meyve suyunu çıkardın ve bir bardak alarak meyve suyunu bardağa doldurdun. Tam o sırada salonda duran telefonunun zil sesi kulağına ilişti.

"Yuji! Kimin aradığına bakar mısın bebeğim?" diyerek Yuji'ye seslendin.

"Tamam!" Yuji oturduğu yerden kalktı ve koltuğun üzerinde duran telefonu minik elleri arasına aldı. Kimin aradığını anlayamamasına rağmen telefonu açtı. "Alo?"

"Ah, Yuji? Sen misin?" dedi telefondaki ses.

"Dede!" Yuji heyecanla olduğu yerde zıpladı.

"Kim o?" Elindeki bardağı masaya bıraktın ve Yuji'nin yanına geldin.

"Dedem aradı!" Yuji telefonu sana uzattı.

Oğlunun elinden telefonu aldın ve onu kulağına yaklaştırdın. "Baba?"

"Günaydın kızım. Nasılsın?" dedi yaşlı adam, konuşurken gülümsediği sesinin tonundan belli oluyordu.

"Günaydın, iyiyim. Sen nasılsın?" diye sordun karşılık olarak. Yanındaki koltuğa oturdun ve arkana yaslandın.

"Ben de iyiyim, sağ ol." Baban bir süre bekledi ve boğazını temizledi. Hemen sonrasında konuşmaya devam etti. "Bu akşam müsait misiniz?"

"Sanırım evet." Biraz düşündükten sonra olumlu birkaç mırıltı çıkardın. "Evet müsaitiz. Ne oldu?"

"Bu akşam Suzue ve ben sizi yemeğe bekliyoruz." dedi yaşlı adam tereddütle. Kabul edip etmeyeceğinden emin değildi.

"Baba," Derin bir nefes verdin. "O kadını sevmediğimi biliyorsun."

"Y/N yapma böyle. Seneler geçti. Alışmış olman gerekiyor."

"Alışmak zorunda değilim." Bir şey söyleyecek gibi oldun fakat yanında oturan Yuji'yi fark edince sustun. Yavaşça oğlunun pembe saçlarını okşamaya başladın. "Baba, benim zaten bir annem var. Ayrıca ben de bir anneyim. Bu yaştan sonra genç bir kadının bana annelik yapmasına ihtiyacım yok. Anlıyor musun?"

"Biliyorum. Bu konuda hâlâ sinirlisin." Baban birkaç kez öksürdü. "Merak etme, sana istemediğin bir şekilde davranmayacak. Lütfen acele karar verme."